Τι θα ψηφίσει ο Χριστός; Θα σας γελάσω και δεν το θέλω. Δεν γνωρίζω καν εάν το προσωπικό ενδιαφέρον του Χριστού για τις ευρωεκλογές φθάνει μέχρι του σημείου να παραβλέψει το αναμενόμενο λιοπύρι της 9ης Ιουνίου, να σηκωθεί από τον καναπέ του και, αντί να τρέξει να δροσιστεί στην πλησιέστερη παραλία της Αττικής, να σταθεί στην ουρά κάθιδρος έξω από κάποιο εκλογικό τμήμα και να ρίξει τη ψήφο του στους εκλεκτούς του.
Ορμώμενος από το γεγονός ότι για αναρίθμητους συμπολίτες μας ο Χριστός είναι η "ζώσα αλήθεια" και πολλοί ανάμεσά τους μεταλαμβάνουν περισσότερο ή λιγότερο τακτικά το "σώμα" και το "αίμα" του, αντιλαμβάνομαι ότι εκλαμβάνουν παράλληλα ως δεδομένη την ενασχόλησή του με τα δρώμενα στην ελληνική πολιτική σκηνή (δευτερευόντως με την ευρωπαϊκή) και δεν θεωρούν σπουδαίο εμπόδιο για την άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος ότι επέστρεψε στους επουράνιους λειμώνες πριν από δύο χιλιετίες κι έκτοτε δεν φανέρωσε διάθεση να ξανακατέβει. Ούτε έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Πάνος Καμμένος (τι να κάνει, αλήθεια, αυτό το παιδί;) ανακοίνωσε στο Facebook ότι ιδρύει κόμμα με την προσωπική ευλογία της Θεοτόκου και τίποτε δεν καταδεικνύει ότι έχει αραιώσει έκτοτε η επικοινωνία με τους πολιτικούς μας τόσο της ίδιας όσο και του μοναχογιού της. Απεναντίας, όλα ενισχύουν την εντύπωση ότι αυτή η επικοινωνία έχει πυκνώσει το τελευταίο διάστημα και όσο πλησιάζουμε προς την ημερομηνία των ευρωεκλογών τόσο και θα εντείνεται.
Δεν επιθυμώ επίσης να σας πολυσκοτίσω με το τι πιστεύουν ότι θα ψηφίσει ο Χριστός οι καθ’ ύλην αρμόδιοι –οι αρχαιολόγοι, ας πούμε- καθώς η πλειονότητα από δαύτους περί άλλα τυρβάζει, όπως με το αναπάντητο μέχρι σήμερα ερώτημα εάν ο Χριστός όντως… υπήρξε.
Βλέπετε, σε αντίθεση με τους θεολόγους, που έχουν μια μάλλον μεροληπτική αντίληψη για την επιστημονική μεθοδολογία/δεοντολογία, οι επιστήμονες διχάζονται ανάμεσα στην άποψη πως ο Χριστός ήταν ένα μυθολογικό πρόσωπο, σκανδαλιστικά όμοιο με τα μυθολογικά πρόσωπα της νοτιοανατολικής Μεσογείου κατά την ίδια περίοδο ως προς τα βασικά "συμβάντα" της επίγειας ζωής του (συμπεριλαμβανομένων της παρθενογένεσης και της ανάστασης) που συν τω χρόνω απέκτησε επίκτητα "ιστορικά" χαρακτηριστικά και στην ακριβώς αντίθετη άποψη πως ο Χριστός ήταν υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο που συν τω χρόνω "μυθοποιήθηκε". Ούτε επί του προκειμένου είμαι σε θέση να σας διαφωτίσω ιδιαίτερα, παρότι κλίνω προς την πρώτη εκδοχή περισσότερο παρά προς τη δεύτερη.
Από την άλλη οι πολιτικοί μας, που ορθώς δεν θεωρούν σκόπιμο να σκοτίζονται περισσότερο από όσο σκοτίζονται οι ψηφοφόροι τους, αυτά τα ζητήματα "τα έχουν λυμένα". Ο Κυριάκος Βελόπουλος, λόγου χάριν, είναι απολύτως πεπεισμένος ότι ο Χριστός, όχι μονάχα υπήρξε, αλλά ήξερε και να γράφει. Εντάξει, Θεός ήταν, σιγά μη δεν ήξερε να γράφει, αλλά πιθανώς για τις ανάγκες του ρόλου του επί της γης να μην ήθελε να προκαλέσει τον μέσο αγράμματο τότε κάτοικο της Γαλιλαίας και, εν πάση περιπτώσει, δεν άφησε πίσω του κανένα γραπτό κείμενο: έτσι τουλάχιστον ψελλίζουν οι πιο μετριοπαθείς από τους αρχαιολόγους, με την πικρή γνώση ότι οι πολιτικοί μας είναι ευέξαπτοι και καλό είναι να μην τους συγχύζουμε. Όχι, επιμένει ο Βελόπουλος, που έχει ενασχοληθεί με την αρχαιολογία όσο έχει ενασχοληθεί και με την κβαντομηχανική και δεν διστάζει να υιοθετήσει έναν από τους πολλούς ετεροχρονισμένους μύθους για τον Χριστό, εκείνον που αποδίδει στον Ναζωραίο την πατρότητα κάποιων "επιστολών", τις οποίες και σπεύδει να εμπορευτεί με αντίγραφα συνοικιακού φωτοτυπείου και δέσιμο σπιράλ, εκμεταλλευόμενος την παγερή αδιαφορία όλων των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και όλων των μουσείων ανά την υφήλιο για την απόκτησή τους (από φθόνο, βεβαίως).
Όπως αντιλαμβάνεσθε, ο πειρασμός πλέον για διασυρμό του Βελόπουλου από τους πολιτικούς του αντιπάλους είναι μεγάλος. Στον εν λόγω πειρασμό υποκύπτει ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατά το πρόσφατο "επετειακό" συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. "Πρέπει να το πούμε επιτέλους ανοιχτά", αναφωνεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Ζάππειο, "όταν μιλάς για πατρίδα και θρησκεία και ταυτόχρονα πουλάς κηραλοιφές και χειρόγραφες επιστολές του Χριστού [αυτό] συνιστά πράξη μέγιστης πολιτικής εξαπάτησης". Πολύ σωστά. Έλα όμως που karma is a bitch, όπως λέμε στα χωριά μας ή το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ένα μαρτυριάρικο βίντεο βγαίνει από τη ναφθαλίνη και αποκαλύπτει ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης, προ δεκαπενταετίας, είχε υιοθετήσει ως τηλεπωλητής τον μύθο για τις "επιστολές" του Χριστού και τις εμπορευόταν με την ίδια περιφρόνηση/αδιαφορία για την ιστορική αλήθεια. Μπορεί ο Βελόπουλος και οι οπαδοί του να πανηγυρίζουν προσώρας με τον ιδιότυπο συμψηφισμό της εξαπάτησης, αλλά το ηθικό δίδαγμα της υπόθεσης είναι άλλο: δεν μπορείς να εκμεταλλεύεσαι a la carte τον Χριστό· καλύτερα να τον αφήσεις στην ησυχία του.