Ίσως για να απαντήσουμε στο ερώτημα "τι θέλουν οι ψηφοφόροι της Ζωής", θα πρέπει να προηγηθεί η ερώτηση "ποιοι είναι οι ψηφοφόροι της Ζωής", ή καλύτερα ποιοι είναι αυτοί που δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις ότι θα ψηφίσουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, γιατί αυτό μένει να αποδειχθεί. Δυστυχώς, δεν είναι εύκολη η απάντηση γιατί μεταξύ άλλων, σύμφωνα με τις έρευνες, η κ. Κωνσταντοπούλου έχει εισροές από όλα τα κόμματα, ακόμα και από τη Νέα Δημοκρατία. Ακόμα και από τον Βελόπουλο. Αλλά σίγουρα έχει ενδιαφέρον ότι ένα σημαντικό κομμάτι από εκείνους που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν την Πλεύση Ελευθερίας -ένας στους 3 περίπου- έχει ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ την εποχή της χρεοκοπίας. Επίσης ορισμένοι είχαν επιλέξει σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις την αποχή και η μεγάλη πλειοψηφία των δυνητικών ψηφοφόρων της Ζωής δηλώνει ή αισθάνεται αριστερή και κεντροαριστερή. Και αυτό έχει επίσης ενδιαφέρον, αφού η ίδια η κ. Κωνσταντοπούλου δεν δηλώνει (και δεν είναι) αριστερή.
Τι θέλουν οι ψηφοφόροι της Ζωής; Ας ξεκινήσουμε με το τι δεν θέλουν, με την έννοια ότι δεν ενδιαφέρονται ποσώς, που είναι και μάλλον πιο εύκολο. Δεν θέλουν, δηλαδή δεν ενδιαφέρονται, δεν δίνουν καμία σημασία σε προτάσεις, απόψεις και σχέδια -ατελή ή ολοκληρωμένα- για τη βελτίωση και την ανάπτυξη της οικονομίας. Δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν τέτοιες προτάσεις και δεν ακούνε τέτοιες προτάσεις από την κ. Κωνσταντοπούλου, γιατί άλλωστε δεν υπάρχουν στο ούτως ή άλλως ανύπαρκτο πρόγραμμα της κ. Κωνσταντοπούλου. Προφανώς και δίνουν σημασία στη βελτίωση της προσωπικής τους οικονομικής κατάστασης, αλλά δεν πιστεύουν ότι τα προγράμματα που κυκλοφορούν στην πολιτική πιάτσα θα δώσουν λύσεις στα προσωπικά τους προβλήματα.
Θεωρούν πιθανότατα ότι τα περιθώρια για μια διαφορετική οικονομική πολιτική είναι πολύ περιορισμένα, ότι η Ευρώπη "κάνει κουμάντο" και δίνει τις κατευθύνσεις, ότι δεν χαράσσει η Ελλάδα τη δική της ανεξάρτητη πολιτική, συνεπώς όλα όσα ακούγονται από τα άλλα κόμματα είναι μόνο για τις εντυπώσεις. Γι' αυτό και δεν τους ενοχλεί αυτό το "νόμισμα δεν είναι φετίχ" που υποστηρίζει η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, αντιγράφοντας τον Αλέξη Τσίπρα προ κωλοτούμπας, ούτε τους ενοχλούν οι ανοησίες που ξεστομίζει περί εναλλακτικού ψηφιακού νομίσματος.
Οι ψηφοφόροι της Ζωής Κωνσταντοπούλου επίσης δεν ενδιαφέρονται για την κυβερνησιμότητα. Μπορεί ορισμένοι να έχουν ψηφίσει τον Αλέξη Τσίπρα ακόμα και την εποχή που δήλωνε ότι θα μάθει τις αγορές να χορεύουν στο ταμπούρλο (αλλά τώρα δεν το ομολογούν ούτε στους δημοσκόπους), αλλά σίγουρα αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σχηματίσει κυβέρνηση η κ. Κωνσταντοπούλου -κι ας κάνει εντατικά μαθήματα πρωθυπουργικής όπως δηλώνει-, όπως επίσης αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει κανείς και κανένα κόμμα που μπορεί ή θέλει να συνεργαστεί με την κ. Κωνσταντοπούλου. Εδώ δύσκολα βρίσκεις άνθρωπο να συνομιλήσει με την κ. Κωνσταντοπούλου -στο ΠΑΣΟΚ προκάλεσε κρίση και μόνο το γεγονός ότι συνυπέγραψε και εκείνη την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο Νίκος Ανδρουλάκης- όχι να σχηματίσεις κυβερνητικό μέτωπο…
Play Video
Οι ψηφοφόροι της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν δίνουν σημασία επίσης στις δημοκρατικές λεπτομέρειες ούτε έχουν απαιτήσεις ηθικού παραδείγματος. Αδιαφορούν αν η πρόεδρος του κόμματος διοικεί την Πλεύση σαν να είναι το δικηγορικό της γραφείο. Αν πέταξε έξω από τις λίστες εκλεγμένους βουλευτές για να τοποθετήσει τον φίλο της ή τον κηπουρό της ή τον κηπουρό φίλο της. Ενδεχομένως μάλιστα να τους αρέσει αυτός ο τσαμπουκάς, να θεωρούν τον αυταρχισμό που διακρίνει την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας ως ένδειξη πυγμής.
Οι ψηφοφόροι της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν θέλουν αναλυτικά προγράμματα, ούτε υποσχέσεις για κυβερνητικές συμμαχίες, ούτε ηθικολογίες. Θέλουν να βγάλουν τη γλώσσα στο σύστημα, θέλουν "να την πουν" στους απάνω γενικώς, θέλουν να βρεθούν απέναντι στο σύστημα που δεν τους υπολογίζει και δεν τους δίνει σημασία. Στο σύστημα που τους αφήνει εκτός. Που τους κάνει να αισθάνονται αναξιοπρεπείς.
Το σύστημα, που η Ζωή τολμά να σταθεί απέναντι και να του αντιμιλήσει. Να πει τα πράγματα με το όνομά τους. "Είστε εγκληματίες και πρέπει να πάτε φυλακή". Τόσο απλά.
Η επιλογή της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν είναι μια ορθολογική επιλογή εκείνων των ψηφοφόρων που ζορίζονται να τα βγάλουν πέρα, άσχετα αν πολλοί από εκείνους που λένε ότι θα ψηφίσουν την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας μπορεί όντως να ζορίζονται να τα βγάλουν πέρα. Είναι κυρίως μια επιλογή ορισμένων ψηφοφόρων, που τους επιτρέπει να ανακτήσουν μια χαμένη αξιοπρέπεια. Την αξιοπρέπεια που τους στερεί ένα σύστημα που δεν ασχολείται μαζί τους (ή καλύτερα εκείνοι νιώθουν ότι δεν ασχολείται μαζί τους). Σε αντίθεση με τη Ζωή που και ασχολείται και τους δίνει φωνή (και το προσωπικό της τηλέφωνο).
Αυτή άλλωστε ήταν και η ερμηνεία για τις αναμφίβολα ανορθολογικές επιλογές ενός μέρους του εκλογικού σώματος τον καιρό της χρεοκοπίας. Προφανώς και ήξεραν τους κινδύνους από το "όχι" στο δημοψήφισμα. Ήταν όμως ακόμα πιο έντονη η ανάγκη να σταθούν όρθιοι και να αμφισβητήσουν εκείνους (την τρόικα τότε και τους δανειστές) που τους στερούσαν την αξιοπρέπεια. Και ας γίνει ό,τι θέλει στη συνέχεια.
Έτσι και τώρα. Καμία σημασία δεν έχει ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έχει σχέδιο για τη διακυβέρνηση. Η επιλογή της είναι θέμα αξιοπρέπειας. Και ό,τι προκύψει.