Ένας παλαιός κομμουνιστής και …μέγας προβοκάτορας – όπως τον αποκαλώ- που μένει εδώ και χρόνια στις Βρυξέλλες, γνωρίζοντας καλά τόσο την σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας αλλά και τους συσχετισμούς δυνάμεων στην Ε.Ε., σε πρόσφατη επικοινωνία μας μου έθεσε το ερώτημα: «Νίκο έχεις σκεφτεί ποτέ ότι ο Τσίπρας είναι γκαντέμης;».
Σοκαρίστηκα. «Είσαι όπως πάντα υπερβολικός. Εντάξει είπαμε να κάνουμε αντιπολίτευση αλλά αυτό ξεπερνάει τα όρια. Έχει κάνει λάθη αλλά και …γκαντέμης; Από πού κι ως πού;»
Ο φίλος μου τότε ξεκίνησε την ανάλυση που κάνουν οι παλαιοί αριστεροί, από την πολιτική συγκυρία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, για να καταλήξει σε μία μεταφυσική προσέγγιση. «Δες με ποιους πολιτικούς μιλάει στην Ευρώπη. Μόλις άρχισε να έχει καλές σχέσεις με τον Ολάντ και να καλλιεργεί την επικοινωνία με τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες, ο Ολάντ ήρθε τέταρτος στις δημοσκοπήσεις και δεν μπορεί να πάρει ανάσα από τα συνδικάτα. Ναι, αυτός που αποκάλεσε ο Τσίπρας, παλιά, Ολαντρέου. Χάρηκε ο ΣΥΡΙΖΑ με την εκλογή Κόρμπιν στο Εργατικό Κόμμα της Μ. Βρετανίας έστειλε και συγχαρητήριο τηλεγράφημα. Δες τι έγινε μετά από λίγο καιρό. Η Μ. Βρετανία βγαίνει από την ευρωζώνη και τρίζει η καρέκλα του Κόρμπιν».
«Και τι σημαίνουν αυτά; Έχεις ξεπεράσει κάθε όριο πια», του απάντησα. «Έχει και συνέχεια», μου λέει με νόημα. «Θυμάσαι τον Καγκελάριο της Αυστρίας, τον φίλο της Ελλάδας που αγκαλιαζόταν με τον Τσίπρα. Που είναι τώρα; Παραιτήθηκε. Αλλά και οι Ποντέμος είδες που πήγαν στις εκλογές; Το επιχείρημα των Ισπανών "Ποταμίσιων", των Θιουθαδάνος, ήταν ότι έχουν σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Περίμενε όμως. Υπάρχει και ο Ρέντσι. Δίπλα δίπλα κάθονταν με τον Τσίπρα στις Συνόδους Κορυφής και ο Ιταλός πρωθυπουργός έφτασε να χάνει από τον Πέπε Γκρίλο και να είναι δεύτερος στις δημοσκοπήσεις. Και να ταν μόνο αυτό;», μου λέει ακάθεκτος. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχει κι άλλο;». «Ναι. Ο Νταβούτσογλου. Μόλις τον επισκέφτηκε ο Τσίπρας στην Άγκυρα μετά από λίγο καιρό καθαιρέθηκε από τον Ερντογάν».
«Μα καλά δεν ντρέπεσαι και λες ότι είσαι και αριστερός. Αντί να αναλύσεις τις πολιτικές συνθήκες που γίνονται όλα αυτά το ρίχνεις στην …γκαντεμιά του Τσίπρα; Δεν πας να πιείς κανένα καφέ στην Γκράντ Πλας να ξεθολώσεις λίγο;», του απάντησα. «Θα το δείς. Τώρα άρχισε επικοινωνία με τον Σουηδό Πρωθυπουργό. Κοίτα να δεις τι θα γίνει στην Σουηδία το επόμενο εξάμηνο. Εγώ πάντως έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στην γκαντεμιά του Τσίπρα», μου λέει χαμογελώντας και κάνει μία παύση για να τον ρωτήσω τι εννοεί. «Ελπίζω ότι θα πιάσει η γκαντεμιά στην Μέρκελ και θα χάσει τις επόμενες εκλογές. Μόνο έτσι θα σωθεί η Ευρώπη», μου λέει γελώντας.
«Εντάξει, Στέφανε, μια χαρά. Άμα περιμένουμε την γκαντεμιά του Τσίπρα για να σωθεί η Ευρώπη την βάψαμε. Άντε τώρα να ξεκουραστείς και στο επόμενο τηλεφώνημα θα ψάξουμε να βρούμε ποιος έχει κάνει μάγια στην Ελλάδα», του είπα. «Κανείς δεν μας έχει κάνει μάγια. Προσπαθώ να σου εξηγήσω ότι οι πολιτικές ηγεσίες και οι λαοί της Ευρώπης αντιδρούν διαφορετικά απ΄ότι εμείς στην Ελλάδα. Πώς ένιωσες όταν ο Γάλλος Πρωθυπουργός είπε ότι θαυμάζει τον Τσίπρα γιατί πέρασε αυτά τα μέτρα χωρίς αντιδράσεις; Εγώ ντράπηκα. Δεν ξέρω πως αντιδράσατε εσείς στην Ελλάδα. Στην συνείδηση των λαών της Ευρώπης και των αξιωματούχων στις Βρυξέλλες, η Αθήνα, μετά την περυσινή περιπέτεια του δημοψηφίσματος και της διαπραγμάτευσης που κατέληξε στο Μνημόνιο, δεν είναι ότι καλύτερο τους έχει συμβεί. Οι Podemos έχασαν από την πολιτική σχέση τους με τον ΣΥΡΙΖΑ ενώ ηγέτες όπως ο Ολάντ και ο Ρέντζι έχουν δεχτεί σκληρή κριτική για την στήριξή τους στην ελληνική κυβέρνηση. Στην συνείδηση των Ευρωπαίων, η Ελλάδα είναι η χώρα που επί 6 χρόνια δεν μπορεί να εφαρμόσει τις συμφωνίες και ζητά συνέχεια λεφτά. Όσο και να σου φαίνεται εξωπραγματικό- εγώ το πιστεύω- η συνεργασία των ξένων ηγετών με την ελληνική κυβέρνηση έχει αρνητικό πρόσημο στο πολιτικό σκηνικό των χωρών τους. Εμείς μπορεί να ξεχάσαμε γρήγορα το 2015, αλλά αυτοί δεν είναι ικανοί να χωνέψουν την στροφή από τον Ολαντρέου ...στον καλό φίλο της Ελλάδας Ολάντ. Πέρα από την πλάκα, αυτό εννοώ», είπε και έκλεισε ευγενικά το τηλέφωνο.