Αν κάτι έχει αλλάξει από το βράδυ της Κυριακής, είναι ότι τελείωσε η φλύαρη συζήτηση περί συνεργασιών και αυτοδυναμίας. Ο Μητσοτάκης καθάρισε το ματς από το πρώτο ημίχρονο με 21 πόντους διαφορά και άφησε τον δεύτερο και τον τρίτο να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει κεφάλι στην κεντροαριστερή πολυκατοικία.
Ο κρυφός (ή και φανερός) πόθος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον ο εκτοπισμός του ΣΥΡΙΖΑ και η επαναφορά του κόμματος στη δεύτερη θέση ως το αντίπαλο δέος της Δεξιάς. Μπορεί ο Ανδρουλάκης να κρατάει χαμηλά τους τόνους, υπογραμμίζοντας ότι χρειάζεται πολύ δουλειά και σωστή στρατηγική, αλλά το ματς με την Κουμουνδούρου έχει ήδη αρχίσει.
Το εντυπωσιακό είναι ότι την πρόβλεψη για ενδεχόμενη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη θέση δεν την βροντοφωνάζουν από τη Χαριλάου Τρικούπη. Προτιμούν να εκφράζονται πιο κομψά και να λένε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι "η μόνη γνήσια εναλλακτική προοδευτική λύση και ο πραγματικός αντίπαλος της ΝΔ".
Ο πρώτος που είπε δημόσια ότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ανέβει στη δεύτερη θέση, είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. "Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ για να μην επιτρέψει τη παλινόρθωση ενός βολικού συστημικού δικομματισμού”, είπε ο πρόεδρος του κόμματος σε μια αμφιλεγόμενη δήλωση γεμάτη πολιτική ανασφάλεια.
Το πρόβλημα όμως για την Κουμουνδούρου είναι ότι το ποσοστό 20% και η πτώση 12 μονάδων από το 2019 αφαιρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ την ιδιότητα του κόμματος – διεκδικητή της εξουσίας. Το σύνθημα αντί για "ψηφίστε μας για να φύγει ο Μητσοτάκης”, τώρα γίνεται "ψηφίστε μας για να μην βγούμε τρίτοι”. Δεν το λες και ζυγισμένη τακτική ούτε εκλογική αυτοπεποίθηση. Στην πολιτική συνήθως όταν ξεκινάει η κατηφόρα, τα φρένα σταματούν να λειτουργούν. Ας ρωτήσουν και το ΠΑΣΟΚ για την εμπειρία του.
Επομένως, το ερώτημα είναι ποιος θα βρεθεί απέναντι σε έναν πανίσχυρο Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος θα ξεκινήσει μια δεύτερη τετραετία, χωρίς -για την ώρα – υπολογίσιμο αντίπαλο.
Οι πολίτες του προοδευτικού χώρου στις εκλογές της 25ης Ιουνίου θα κληθούν ουσιαστικά να επιλέξουν ακριβώς αυτό.
Εάν δηλαδή επιθυμούν την παραμονή στη δεύτερη θέση ενός ΣΥΡΙΖΑ που για πέντε συνεχόμενες κάλπες (τρεις το 2019 και δύο το 2023) θα έχει χάσει από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εάν μπορεί να ηγείται της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο επικοινωνιακά χαρισματικός αλλά πλέον "θαμπός” Αλέξης Τσίπρας που έκλεισε 15 χρόνια στην ηγεσία του κόμματός του, εκ των οποίων τα 4,5 χρόνια ως πρωθυπουργός.
Ή αν θα δώσει την ευκαιρία στο ανακαινισμένο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί ως ο αντίπαλος πόλος με έναν σοβαρό μετριοπαθή προοδευτικό λόγο, χωρίς τα βαρίδια του δικού του παρελθόντος και τους "πολακισμούς” του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο της "ισοπαλίας”, με μόνο κερδισμένο τον Μητσοτάκη.
Πάντως ο χρόνος δεν είναι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, χώρια που οι επερχόμενες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης το φθινόπωρο δεν προμηνύουν τίποτα θετικό για την Κουμουνδούρου, καθώς είναι πολύ πιθανό να έχει λιγότερες επιτυχίες από το ΠΑΣΟΚ.
Το σημαντικότερο ερώτημα που θα κληθούν να απαντήσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εκλογές, είναι γιατί κάποιος να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιουνίου. Γιατί αν η απάντηση είναι
"για να έχει αντίπαλο ο Μητσοτάκης”, τότε θα γελάσουν και οι 21 μονάδες της διαφοράς.