Η ιδέα μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης που οι ποδοσφαιριστές των εθνικών ομάδων θα κλωτσούσαν το τόπι σε έντεκα πόλεις σε διαφορετικές χώρες, γεννήθηκε πριν από αρκετά χρόνια. Πολύ πριν ο κορονοϊός φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μας. Ωστόσο, το καλοκαίρι κατέστη ξεκάθαρο ότι η πανδημία δεν αποτέλεσε κριτήριο προτεραιότητας για την Ένωση Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών (UEFA).
Η λογική θυσιάστηκε στον βωμό του ποδοσφαιρικού marketing. Οι ημιτελικοί του Euro2020 παίχτηκαν σε ένα Γουέμπλεϊ με 60.000 φιλάθλους, όπως άλλωστε το ίδιο θα συμβεί και με τον μεγάλο τελικό της Κυριακής, μεταξύ της Ιταλίας και της Αγγλίας. Αποφασίστηκε η πληρότητα του γηπέδου να είναι στο 75%, την ώρα που η εξάπλωση της μετάλλαξης Δέλτα παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις στη χώρα του Μπόρις Τζόνσον. Ειδικοί προβλέπουν ότι τα πανηγύρια μέσα και έξω από το Γουέμπλεϊ μπορεί να στοιχίσουν ακριβά, προκαλώντας ένα κύμα 100.000 νέων κρουσμάτων ημερησίως. Και όλα αυτά ενώ οι Βρετανοί τουρίστες ετοιμάζονται να ξεχυθούν στη μεσογειακή Ευρώπη, μετά την άρση της υποχρεωτικής καραντίνας έπειτα από την επιστροφή του ταξιδιού τους.
Σοβαρά ερωτήματα προκύπτουν σχετικά με τη διοργάνωση του Euro2020 από την Ένωση Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών. Από την αρχή, αποδείχθηκε ότι ήταν ένα τεράστιο ρίσκο, εν μέσω της πανδημίας. Ήταν ο Μισέλ Πλατινί, πρώην πρόεδρος της UEFA, που συνέλαβε την ιδέα για ένα EURO σε έντεκα πόλεις, από το Μπακού έως τη Γλασκόβη, μέσω της Κοπεγχάγης. Για την 60η επέτειο της λαμπερής διοργάνωσης, επρόκειτο να δοθεί σε πολλές χώρες η ευκαιρία να την φιλοξενήσουν, τουλάχιστον μία φορά στην ιστορία τους. Η πανδημία μετέτρεψε αυτή τη γενναιόδωρη ιδέα σε ένα δισεπίλυτο υγειονομικό παζλ.
Η UEFA φιλοδοξούσε να κάνει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, το οποίο είχε ήδη αναβληθεί για έναν χρόνο εξαιτίας του κορονοϊού , το σύμβολο της επιστροφής στην αθλητική κανονικότητα. Θα ήταν συνετό οι φιλοδοξίες της αρχικής φόρμουλας να αναθεωρηθούν προς τα κάτω, λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις με την επέλαση των μεταλλάξεων του ιού. Ωστόσο, για λόγους εικόνας, οι διοργανωτές ενθάρρυναν τους οπαδούς, που διψούσαν να καθίσουν πάλι σε μια κερκίδα, να ταξιδέψουν σε όλη την Ευρώπη. Έτσι δημιουργήθηκε η ιδανική "παιδική χαρά" για την κυκλοφορία του κορονοϊού που αποδεικνύεται πολύ σκληρός για να πεθάνει. Ακόμη χειρότερα, η ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική Αρχή άσκησε πίεση στις πόλεις υποδοχής προκειμένου να γεμίσουν τα γήπεδα, παρά τη δυσμενή εξέλιξη της πανδημίας.
Οι παράλογες απαιτήσεις οδήγησαν το Δουβλίνο και το Μπιλμπάο να κάνουν ένα βήμα πίσω, και να αποφασίσουν να μην συμμετάσχουν στη διοργάνωση των αγώνων. Η Σεβίλλη, το Λονδίνο και η Αγία Πετρούπολη μοιράστηκαν τα παιχνίδια που είχαν αρχικά προγραμματιστεί να διεξαχθούν στην ιρλανδική πρωτεύουσα. Στη Ρωσία, οι Φινλανδοί οπαδοί είναι "ένοχοι" για μια συρροή κρουσμάτων που καταγράφηκαν. Κατά την επιστροφή τους, με τις νέες μολύνσεις να αυξάνονται, ο δήμαρχος του Ελσίνκι ανέστειλε την προγραμματισμένη άρση των υγειονομικών περιορισμών. Στη Σκωτία, οι Αρχές επισήμαιναν ότι 2.000 κρούσματα συνδέονται με το Euro2020. Ο συγχρωτισμός των οπαδών, μέσα αλλά κυρίως έξω από τα γήπεδα, προκάλεσε ζημιά.
Το υγειονομικό πρωτόκολλο υγείας που υιοθετήθηκε πάσχει από έλλειψη συνοχής. Ενώ οι αξιωματούχοι και οι δημοσιογράφοι υποχρεώθηκαν να φορούν τη μάσκα, οι φίλαθλοι κλήθηκαν χλιαρά να ακολουθήσουν τους κανόνες, από τα γιγαντιαία μάτριξ των γηπέδων, με την επιτυχία που φαντάζεται κανείς. Σε αυτό, προστίθενται οι ασαφείς συστάσεις σχετικά με τα τεστ για τον κορονοϊό, καθώς και οι ανεπαρκείς έλεγχοι στα χερσαία σύνορα και στην είσοδο των γηπέδων.
Η UEFA τράβηξε ακόμα περισσότερο το σκοινί με την αμφιλεγόμενη απόφαση για τους τρεις τελευταίους αγώνες στο Λονδίνο, με όριο τους 60.000 θεατές, το 75% δηλαδή της χωρητικότητας του Γουέμπλεϊ. Οι πανίσχυροι αξιωματούχοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις ενστάσεις του ΠΟΥ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Γερμανίδας καγκελαρίου, Άνγκελα Μέρκελ και του Ιταλού πρωθυπουργού, Μάριο Ντράγκι. Ολοι εξέφρασαν επιφυλάξεις για μια τέτοια συγκέντρωση πληθυσμού, σε μια χώρα όπου η επιδημία δείχνει τα δόντια της ξανά.
Μόνη παραχώρηση, ο περιορισμός στην προσέλευση των μη Βρετανών φιλάθλων. Ωστόσο, αυτή η κατανοητή απόφαση σε υγειονομικό επίπεδο έχει προκαλέσει αντιδράσεις στον αθλητικό κόσμο. Οι επικριτές θεωρούν ότι ωφελεί με τρόπο προφανή την εθνική ομάδα της Αγγλίας, δεδομένου ότι οι παίκτες του Σάουθγκεϊτ έπαιξαν σχεδόν ολόκληρο το Euro στο σπίτι τους. Σίγουρα, δεν ήταν αυτή η ευρωπαϊκή γιορτή ποδοσφαίρου που ονειρεύτηκε αρχικά ο Μισέλ Πλατινί.