1) Το ισχυρότερο πλεονέκτημα της Ελλάδας...
Το ισχυρότερο πλεονέκτημα που εμφανίζει αυτή την περίοδο η Ελλάδα στην αντιπαράθεσή της με την Τουρκία αλλά και στην προσπάθεια να βελτιώσει τη θέση της στον διεθνή καταμερισμό της ισχύος, είναι η κοινωνική και πολιτική της ενότητα.
Με βάση τα ποσοστά που εξασφάλισαν οι πολιτικές δυνάμεις στις τελευταίες εκλογές, σχεδόν το 80%, δηλαδή Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ έχουν ταυτόσημες στρατηγικές κατευθύνσεις σε σχέση με την θέση της χώρας στην Ε.Ε., τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την οικονομία, τις αγορές, την άμυνα, τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και γενικότερα τη θέση της χώρας στον κόσμο.
Τούτο κατέστη εφικτό μετά την "κωλοτούμπα" των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2015 καθώς τα χρόνια που προηγήθηκαν και μετά τη χρεοκοπία του 2010, είχε δημιουργηθεί ένα ισχυρό αντισυστημικό ρεύμα το οποίο αμφισβητούσε βασικές στρατηγικές επιλογές, ορισμένες από τις οποίες αποτελούν στοιχεία του DNA από την ιδρυτική παλιγγενεσία του 1821...
Μπορεί τα τρία μεγάλα πολιτικά κόμματα, στα πλαίσια των αναγκών της καθημερινής πολιτικής αντιπαράθεσης, να σηκώνουν τους τόνους και να αναφέρονται σε "ανένδοτες" αντιπολιτευτικές αντιπαραθέσεις αλλά οι βασικές επιδιώξεις παραμένουν οι ίδιες. Αν κοιτάξει λοιπόν κάποιος προσεκτικά κάτω από την "επιδερμίδα" των αναγκών του πολιτικού μάρκετινγκ, οι βασικές στρατηγικές επιλογές και οι τρόποι επίτευξής τους παραμένουν ταυτόσημες...
Τούτο συνιστά μια βάση για την αδιατάρακτη συνέχεια των εθνικών επιδιώξεων ακόμη και όταν οι κυβερνήσεις και τα πρόσωπα αλλάζουν.
Μπορεί μια κυβέρνηση να αυξήσει τους φόρους και τις εισφορές, κάποια άλλη να τους μειώσει, αλλά οι βασικές επιλογές παραμένουν οι ίδιες και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα τηρούνται.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο της κρίσης της χρεοκοπίας του 2010 και της ταραχώδους διχαστικής πορείας μέχρι το Καλοκαίρι του 2015 όταν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αντίκρυσαν το χάος και ανέκρουσαν πρύμναν...
Οι πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν σήμερα ουσιαστικά διαφορετικές στρατηγικές σε μερικούς ή όλους του παραπάνω τομείς είναι μειοψηφικές, εκπροσωπούν τα "άκρα" του πολιτικού φάσματος, είναι αντιθετικές μεταξύ τους και είναι ζήτημα αν όλες μαζί αθροίζουν περί το 15% του εκλογικού σώματος.
Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, η Τουρκία είναι εμφανώς διχασμένη μεταξύ των φιλοδυτικών κεμαλιστών και ισλαμοεθνικιστικού μετώπου που εκφράζει ο κυβερνητικός συνασπισμός των Ερντογάν-Μπαχτσελί. Οι δύο μεγάλοι συνασπισμοί της Τουρκίας αθροίζουν στις τελευταίες δημοσκοπήσεις περί το 40% ο καθένας και ασχέτως το ποιος θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, αυτό που εκφράζουν είναι το βαθύ χάσμα της τουρκικής κοινωνίας, η οποία με το ένα πόδι πατά στη Δύση και με το άλλο στην Ανατολή. Ένα χάσμα που δεν αφορά μόνο τους οικονομικούς και γεωστρατηγικούς προσανατολισμούς αλλά και τις βασικές αξίες της καθημερινής ζωής από το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους οι οικογένειες, τι φοράνε οι γυναίκες και τι επιτρέπεται να τρώνε ή να πίνουν οι πολίτες.
Επίσης, το ρήγμα αυτό μεταξύ των δυο κοινωνιών της Τουρκίας έχει και γεωγραφικά χαρακτηριστικά επιμερισμού, με τους φιλοδυτικούς κοσμικούς να βρίσκονται στις δυτικές περιοχές της χώρας και τους υπόλοιπους στις ανατολικές.
Άσχετα με το ποιος συνασπισμός θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Τουρκία ο διχασμός αυτός είναι δύσκολο να εξαλειφθεί γιατί εδράζεται σε θεμελιώδεις αξίες ταυτοτικού αυτοπροσδιορισμού και υπαρξιακού προσανατολισμού των πληθυσμών της.
Τούτο δίνει στην Ελλάδα ένα ισχυρό πλεονέκτημα για τα επόμενα χρόνια...
2) Περί κοράκων
Αγαπητέ κ. Στούπα,
Επειδή πολλή κουβέντα γίνεται για τον βουλευτή με τα κόκκινα δάνεια ήμουν σήμερα έτοιμος να σας γράψω τις απόψεις μου περί του θέματος. Με εξαιρετική χαρά βλέπω ότι με καλύψατε πλήρως με το σημερινό σας άρθρο. Ένα πράγμα που δεν γνώριζα είναι ότι κατά τη γνώμη σας το 10-20% των δημοσιογράφων στην Ελλάδα είναι σοβαροί επαγγελματίες και άξιοι να εκπροσωπούν την 4η εξουσία και να τιμούν το εξαιρετικά αυτό γιά κάθε κοινωνία λειτούργημα. Σας πιστεύω γιατί αν δεν ήταν αλήθεια, είμαι σίγουρος ότι δεν θα το γράφατε. Εγώ ήμουν πιο απαισιόδοξος για το ποσοστό άρα η άποψη σας αποτελεί για εμένα μόνο καλό νέο.
Μία προσθήκη θα ήθελα παρακαλώ να κάνω. Βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα βουλευτές κάθε χρώματος και μιλούνε για ´κοράκια' κλπ. Άκρατος λαϊκισμός, απαράδεκτος, κατάπτυστος, εξοργιστικός. Θυμίζω ότι και το ροζ και το πράσινο και το μπλε χρώμα που κυβέρνησαν ή συγκυβέρνησαν την τελευταία δεκαετία έφτιαξαν ή διατήρησαν το νομοθετικό πλαίσιο για τα ´κοράκια'. Και εάν δεν κάνω λάθος την εποχή του ροζ ξεκίνησε και η υλοποίηση του. Άρα εμφανίζονται ως συνένοχοι στην όλη υπόθεση που σήμερα για να μαζέψουν κάποια ψηφουλάκια (πολλοί για να μην μείνουν άνεργοι) βγαίνουν και κατηγορούν αυτό το ´κακό´ που οι ίδιοι δημιούργησαν (και καλώς έπραξαν). Ας μην λοιπόν το παίζουν παρθένες, ζητώ ταπεινά συγνώμη για την έκφραση. Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει τις αλήθειες και να καταψηφίζει όλους αυτούς που υποτιμούν τη νοημοσύνη του το έτος 2022.
Όσο δε για τους δημοσιογράφους που ανοίγουν και κλείνουν τα τηλεοπτικά παράθυρα μιλώντας υποτιμητικά για τα "κοράκια", φρονώ ότι είτε κάποιοι είναι και αυτοί λαϊκιστές και ψάχνουν τηλεθέαση για τα αφεντικά τους και την τσέπη τους ή είναι άσχετοι οπότε δεν δικαιούνται να έχουν άποψη και να ομιλούν γιατί ας γνωρίζουν ότι ελέγχονται.
Σας διευκρινίζω ότι δεν έχω καμία σχέση με τα "κοράκια" ούτε κανένα συμφέρον να ευλογήσω το έργο τους. Απλά συμφωνώ με την άποψη σας ότι επιτελούν έργο όπως το περιγράφεται στο άρθρο σας.
Σας ενθαρρύνω δε να συνεχίσετε το εξαιρετικά σημαντικό έργο σας προς ενημέρωση του κοινού που εύχομαι καθημερινά να αυξάνει για το καλό της σωστής ενημέρωσης, της αλήθειας και της ορθής γνώσης.
Με φιλικούς χαιρετισμούς και ειλικρινά χωρίς καμία διάθεση να σας κολακέψω.
Ένας καθημερινός αναγνώστης σας.
Πηγή: Capital.gr