Την πρώτη φορά που διάβασα για το οπτικό υλικό, ήταν σε ένα ρεπορτάζ του Economist που έλεγε ότι οι ισραηλινές αρχές έδειξαν ένα βίντεο 40 περίπου λεπτών σε ξένους δημοσιογράφους, με εικόνες από τις δολοφονίες της Χαμάς στα Kibbutz του Ισραήλ. Οι εικόνες με τις οποίες είχε μονταριστεί το βίντεο ήταν από τις κάμερες ασφαλείας στις αγροτικές κοινότητες που δέχθηκαν την επίθεση ή από τα κινητά των τρομοκρατών, με την επισήμανση ότι αυτά που είδαν οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να περιγραφούν με λεπτομέρειες. Το περιοδικό είχε επιλέξει μόνο μια ιστορία για να τη διηγηθεί.
Οι εικόνες, έγραφε, δείχνουν κάποια στιγμή έναν πατέρα να τρέχει να σώσει τα δυο του παιδάκια που είναι σχεδόν μωρά και είναι με τα εσώρουχα ακόμα. Καθώς τρέχουν ένας τρομοκράτης πετάει μια χειροβομβίδα και σκοτώνει τον πατέρα, ενώ τραυματίζει τα παιδιά. Το ένα φαίνεται να έχει χάσει το μάτι του. Μετά ο "μαχητής" της Χαμάς, αναγκάζει τα παιδάκια με το όπλο στραμμένο πάνω τους, να τον οδηγήσουν σπίτι τους και να του δείξουν πού έχει νερό. Ατάραχος, ανοίγει το ψυγείο, τρώει, πίνει Κόκα Κόλα και εκεί το βίντεο σταματάει. Οι ισραηλινοί δεν ήταν σε θέση εκείνη τη στιγμή να ενημερώσουν τι έχουν απογίνει τα παιδιά…Ζουν, τα σκότωσαν, τα πήραν ομήρους, άγνωστο.
Έκτοτε, διαβάζω, το βίντεο έχει παρουσιαστεί σε πολλά κοινά, το είδαν και οι βουλευτές στο Ισραήλ σε μια κλειστή συνεδρίαση, πληροφορίες λένε ότι το έδειξε και η πρεσβεία του Ισραήλ σε επιλεγμένους δημοσιογράφους και στην Αθήνα. Όσοι το είδαν κατέρρευσαν ψυχολογικά από τη φρίκη που είδαν.
Τίποτα από αυτά φυσικά δεν έχει δημοσιευτεί στον Ριζοσπάστη. Με αφορμή όμως την διαδήλωση του ΚΚΕ στο αεροδρόμιο υπέρ των Παλαιστινίων και εναντίον του Ισραήλ- μην το παρεξηγήσετε, δεν έψαχναν Εβραίους όπως οι άλλοι διαδηλωτές στο Νταγκεστάν, ήθελαν να τους "καμαρώσουν" και οι τουρίστες για την αλληλεγγύη τους στους Χαμασίτες- ανέτρεξα σε όλες τις ανακοινώσεις του "ιστορικού", για να εντοπίσω έστω και μια αναφορά στις σφαγές των τρομοκρατών.
Δεν υπάρχει ούτε μια κουβέντα. Ακόμα και την ημέρα της σφαγής, το ΚΚΕ αντί να καταδικάσει τις δολοφονίες, τις εκτελέσεις, τους βιασμούς και τις απαγωγές, αντί να καταδικάσει τις φρικαλεότητες της Χαμάς στο όνομα των Παλαιστινίων, το ΚΚΕ "καταδικάζει την πολύχρονη κατοχή του ισραηλινού κράτους και τα εγκλήματα που διαπράττει συστηματικά σε βάρος του παλαιστινιακού λαού".
Και όχι μόνο δεν λέει κουβέντα για τα αθώα θύματα και τις σφαγές, αλλά τις δικαιολογεί, λέγοντας ότι "τα σημερινά γεγονότα (sic) δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία" και αυτοί που ψάχνουν τις αιτίες τους θα πρέπει να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια".
(Θα προσέξατε υποθέτω τον όρο γεγονότα. Οι σφαγές είναι απλά "γεγονότα" για το ΚΚΕ. Και δεν είναι φυσικά τυχαία η επιλογή του όρου. Τα ίδια θα πει και τις επόμενες ημέρες ο ίδιος ο Δημήτρης Κουτσούμπας στον "πρέσβη" της Παλαιστίνης, μιλώντας μάλιστα για "γεγονότα" που είναι αναπόφευκτα.)
Και ποια είναι η αλήθεια που πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα; Μήπως τελικά φταίει το Ισραήλ για τις σφαγές των αθώων θυμάτων; Μάλλον αυτή είναι η θέση του ΚΚΕ αφού σημειώνει ότι η "η επιθετικότητα του κράτους του Ισραήλ τελικά στρέφεται και κατά του ίδιου του ισραηλινού λαού", ενώ μάλλον καλώς έκαναν και τις σφαγές οι Χαμάσηδες, αφού "ο παλαιστινιακός λαός έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του"
Και να ήταν μόνο αυτό. Λίγες ημέρες αργότερα, σε ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ, οι σφαγές της Χαμάς γίνονται συκοφαντία- "απορρίπτουμε κάθε ανιστόρητη προσπάθεια συκοφάντησης του δίκαιου αγώνα"- και η καταγγελία της σφαγής "χυδαία ισραηλινή προπαγάνδα".
Πώς εξηγείται αυτή η τύφλωση;
Γιατί άλλωστε μπορείς να καταδικάσεις με απόλυτο τρόπο τη σφαγή και να προσθέσεις ότι η μόνη λύση στη διαμάχη είναι η δημιουργία και ενός κράτους των Παλαιστινίων. Μπορείς να φρίξεις με τη φρίκη και να στηλιτεύσεις την άρνηση του Νετανιάχου να διαπραγματευτεί με τους Παλαιστίνιους για τη δική τους πατρίδα. Μπορείς και πρέπει να καταδικάσεις την τρομοκρατία και να ζητήσεις σεβασμό στους αμάχους. Ο κόσμος δεν είναι μόνο άσπρο και μαύρο.
Πώς εξηγείται αυτή η τύφλωση;
Πώς εξηγείται η άρνηση της καταδίκης της φρίκης; Η συμπαράταξη με τους δολοφόνους και τους σφαγείς, η σύμπλευση με τα αυταρχικά και διεφθαρμένα καθεστώτα των φανατικών ισλαμιστών που τους στηρίζουν και τους χρηματοδοτούν;
Να είναι ότι ο εχθρός του εχθρού μου- δηλαδή των ΗΠΑ και του δυτικού κόσμου γενικότερα- είναι a priori φίλος μου ακόμα και αν είναι δολοφόνος, να είναι ότι η βία- ακόμα και η τρομοκρατία- δεν απορρίπτονται σαν "μαμή της ιστορίας", να είναι ο αντισημιτισμός; Στο ίδιο εκείνο ρεπορτάζ του Economist, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της Χαμάς καθισμένος στον κήπο του στη Γάζα (πριν από την τραγωδία της 7ης Οκτωβρίου), όταν ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο πόσα ακόμα θύματα πρέπει να θρηνήσουμε πριν καταλήξουμε σε μια συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ, κούνησε αδιάφορα το χέρι του σαν να έδιωχνε μια μύγα και είπε στον συνομιλητή του. "Αυτά είναι λεπτομέρειες για τη μεγάλη εικόνα της ιστορίας. Θα ξεχαστούν".
Είναι σίγουρα και ο φανατισμός. Τα ερμηνευτικά κλειδιά των ζηλωτών του ΚΚΕ και της κομουνιστικής θρησκείας, είναι ανάλογα με εκείνα των οπαδών της θεωρίας των ταυτοτήτων. Ο κόσμος χωρίζεται ανάμεσα σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους. Τόσο απλό. Ενας καταπιεσμένος (Παλαιστίνιος, μαύρος ή Λατίνος) έχει πάντα δίκιο και ο καταπιεστής (Ισραηλινός, λευκός, καπιταλιστής) έχει πάντα άδικο. Ότι και να κάνει ο καταπιεσμένος, ακόμα και αν καταφύγει σε ακραίες ενέργειες, έχει δίκιο και σίγουρα έχει άλλοθι και ελαφρυντικά.
Είναι ακριβώς η ερμηνεία του κόσμου που δεν σου επιτρέπει να δεις και να καταλάβεις τι πραγματικά συμβαίνει στο Ισραήλ. Ξαναγυρίζω στον Αμος Οζ που το έχει διατυπώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: Στη διαμάχη Αράβων και Εβραίων δεν έχουμε να κάνουμε με μια μάχη καλών και κακών. Εχουν και οι δυο δίκιο. Και παλεύουν για την ίδια μικροσκοπική γωνιά του κόσμου, και οι δυο, για να στήσουν την πατρίδα τους.
Η όπως το έγραψε ο Γιουβάλ Χαράρι, όταν ψάχνεις το απόλυτο δίκιο, καταλήγεις σε τραγωδία. Η πραγματικότητα είναι σύνθετη, πολύπλοκη και η μόνη λύση είναι ο συμβιβασμός. Δεν υπάρχει απόλυτη δικαιοσύνη…
Υ.Γ. Στις ανακοινώσεις του ΚΚΕ, συχνά αναφέρεται ότι το κόμμα είναι με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, δηλαδή στο πλευρό των Παλαιστινίων της Χαμάς. Η αλήθεια πάντως είναι, ότι αυτό θα ήταν μια έκπληξη και μια πρωτιά για το ΚΚΕ. Αν δεν κάνω λάθος, τις περισσότερες φορές στη διάρκεια του 20ου αιώνα, το ΚΚΕ ήταν στην λάθος πλευρά της ιστορίας. Να έπεσε τώρα μέσα; Τώρα που η σκόνη και οι στάχτες σκεπάζουν προοδευτικά τα λείψανα της θρησκείας τους; Θα μου έκανε εντύπωση.
ΠΗΓΗ: Capital.gr