Το "τεφλόν" του Τσίπρα και το "κόμμα-καρτέλ" του ΣΥΡΙΖΑ

Τα συγκεκριμένα και απτά αποτελέσματα της επίσκεψης του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ θα αναδειχθούν στο μέλλον. Αν βέβαια υπάρχουν...

Προς το παρόν το μοναδικό "απτό" αποτέλεσμα είναι η προσέλκυση επενδύσεων. Στις...ΗΠΑ βέβαια και όχι στην Ελλάδα. Γιατί το project αξίας 2,4 δισ. για την αναβάθμιση των F-16 είναι μια επένδυση που θα υλοποιηθεί στις ΗΠΑ και η χρεωμένη Ελλάδα απλώς θα την χρηματοδοτήσει. Από το κεφαλαιακό...απόθεμα που ως γνωστόν διαθέτει.

Όλα τα υπόλοιπα περί της γεωπολιτικής αναβάθμισης της θέσης της Ελλάδας μάλλον "έπεα πτερόεντα" θυμίζουν, βγαλμένα από το αραχνιασμένο αρχείο των φιλοφρονήσεων που όλοι οι αμερικανοί Πρόεδροι διαθέτουν για ανάλογες συναντήσεις.

Αυτά για το μέλλον. Γιατί προς το παρόν υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα.

Παράδειγμα. Δεν μου έκανε καμιά εντύπωση η στροφή του Αλέξη Τσίπρα από τον πρωτόγονο αντιαμερικανισμό της αριστεράς "του" στην ανακάλυψη της γοητείας της υπερδύναμης. Για να ήμαστε ευγενικοί ας μην τη χαρακτηρίσουμε "κωλοτούμπα" αλλά στροφή στη "ρεάλ-πολιτίκ" και την πραγματικότητα. Άλλωστε με τόσες στροφές που επιχειρεί μάλλον έχει ξεχάσει και ο ίδιος από που ξεκίνησε.

Ο Αλέξης Τσίπρας εκπροσωπεί άριστα πλέον το μοντέλο του "πρωθυπουργού-τεφλόν". Τίποτα δεν "κολλάει" πάνω του. Είναι ικανός να μετασχηματίζεται αδιάκοπα και με ταχύτητες που ουδείς μπορεί να τις παρακολουθήσει.

Ούτε μου προκαλεί εντύπωση η ετοιμότητα με την οποία τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν στα τηλεοπτικά πάνελ την "αγαλλίαση" που νιώθουν για την αναβάθμιση των σχέσεων της χώρας μας με τις ΗΠΑ. Οι ίδιοι που για δεκαετίες έχουν λιώσει τα παπούτσια τους στις πορείες προς την αμερικανική Πρεσβεία, πιστά παραδείγματα όσων είχε στο μυαλό του ο Φρανσουά Μιτεράν όταν έλεγε ότι "ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων".

Εδώ και καιρό το κόμμα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεταλλαχθεί σε ένα "κόμμα-καρτέλ", με μοναδικό υπαρξιακό διακύβευμα την παραμονή στην εξουσία. Μπορεί να υποστηρίξουν τα πάντα αρκεί να νιώθουν ότι το "καρτέλ" δεν απειλείται να χάσει την εξουσία του. Αυτό που με εντυπωσίασε είναι η υπερβολή του Αλέξη Τσίπρα στην αποθέωση του Ντόναλντ Τραμπ. Ούτε ο Τραμπ το χρειαζόταν, ούτε κανείς του το ζήτησε. Ούτε τις ανάγκες της πολιτικής του εξυπηρετούσε.

Η "δουλίτσα" είχε κλείσει (τα F-16), αυτά που έπρεπε να συμφωνηθούν (η Σούδα) είχαν τελειώσει, το "κλίμα" 'ήταν άριστο. Ποιος ο λόγος για την εθελοντική ταπείνωση μπροστά σε έναν άνθρωπο που αποφεύγουν όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες;

Διαβάστε τη φράση του Τσίπρα στον Κήπο των Ρόδων: "...H αξία της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας γεννήθηκε στην Ελλάδα... Αυτών των αξιών είναι συνεχιστής ο σημερινός Πρόεδρος των ΗΠΑ...". Δηλαδή ο Ντόναλντ Τραμπ εκπρόσωπος της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας; Δεν είμαι βέβαιος ότι και ίδιος ο αμερικανός Πρόεδρος θα χαρακτήριζε έτσι τον εαυτό του. Είμαι σίγουρος πάντως ότι και οι πιο στενοί συνεργάτες του θα γελούσαν ακούγοντας το σχετικό απόσπασμα...

Υπάρχει όμως και συνέχεια στην κωμωδία. Επίσημες κυβερνητικές πηγές μας διαβεβαίωσαν για ένα "κοινό στοιχείο" που ενώνει τον Τσίπρα με τον Τραμπ: Και οι δύο, λέει, βρίσκονται στο στόχαστρο των ΜΜΕ! Δεν ξέρω ποιοι το σκέφτηκαν από το επιτελείο του έλληνα Πρωθυπουργού, αλλά για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται περίτρανα ότι όριο στην ανοησία δεν υπάρχει.

Ποιος είναι ο λόγος για αυτή την εθελοντική ταπείνωση; Το κόμπλεξ του βαλκάνιου πολιτικού, η κακομοιριά, η εθελοδουλία, το "τραύμα" του αριστερού που ξαφνικά βρέθηκε στα "σαλόνια" και γλείφει και τους σερβιτόρους, η έλλειψη χαρακτήρα, όλα μαζί;

Η απάντηση είναι δύσκολη. Και πολύ φοβάμαι ότι στον "εσωτερικό κόσμο" του Πρωθυπουργού κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει όταν έρχεται σε άμεση επαφή με το "εξωτερικό", τη διεθνή πολιτική σκηνή. Διόλου ανερμήνευτο...

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr