Τσάμπα μαγκιές

Όταν ήμουν πιτσιρίκι στις γειτονίες της πόλης όπου μεγάλωσα, υπήρχαν, όπως σε όλες στις περιστάσεις στις ζωής μας, οι λεγόμενοι τσάμπα μάγκες. Φάτσες ιδιάζουσες, προσωπικότητες μπερδεμένες, παιδιά που σου έδιναν την εντύπωση πως ήθελαν, μέσα από την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά τους, να καλύψουν τις αδυναμίες που κουβαλούσαν από την οικογένειά τους και εν γένει από τον ευρύτερο κοινωνικό τους περιβάλλον στο οποίο μεγάλωναν.

Θυμάμαι, λοιπόν χαρακτηριστικά έναν τυπάκο, τον Αλέξη που επεδίωκε να ανέλθει στις τάξεις των παιδικών συμμοριών, προκειμένου να απολαμβάνει τα προτερήματα του… αξιώματος προς όφελός του. Έτσι, ξεκίνησε να δελεάζει σταδιακά την παρέα που επιθυμούσε να προσελκύσει. Επέλεγε προσεκτικά τα παιδιά που θα πλαισίωναν την ομάδα του. Ήταν παιδιά, που μπορούσε να χειραγωγήσει εύκολα. Δημιούργησε τρεις κύκλους ομάδων. Την κλειστή ομάδα, η οποία απαρτίζονταν από τρεις κολλητούς του, που όλως τυχαίως ήταν παιδιά από τον ίδιο δρόμο, κοντινά σπίτια και μεγαλωμένα από την κούνια τους μαζί . Ο δεύτερος κύκλος ήταν ο εκτελεστικός, με περισσότερα παιδιά διαφόρων ηλικιών και τάξεων, όπου είχε την δυνατότητα να ασκεί εξουσία πάνω τους προκειμένου να εκτελούν τις εντολές της πρώτης ομάδας. Η τρίτη ομάδα ήταν πολυπληθής χωρίς κριτήρια επιλογής, απλά θα έπρεπε να συμφωνούν, να φοβούνται και να υπακούν στις δύο προηγούμενες ομάδες και κυρίως στην πρώτη. Όταν λοιπόν, έστησε την… συμμορία του έπρεπε να βρει εύσχημους λόγους ύπαρξη του ως αρχηγός. Αυτό θα τον βοηθούσε, πρώτον να πείσει για την ικανότητά του να διοικεί την ίδια του την ομάδα και στην συνέχεια να αποδείξει στις άλλες συμμορίες πως είχε ένα συμπαγές σύνολο.

Όπως ήταν φυσικό τα κατάφερε, με τον πλέον εύκολο και φτηνό τρόπο. Τάζοντας λαγούς με πετραχήλια. Έταξε, πως θα μπορεί να έχει η ομάδα του εύκολη πρόσβασή στα μπιλιάρδα, φτηνά παγωτά, και ανταλλακτικά ποδηλάτων, περισσότερη ώρα παιχνιδιού από την συνηθισμένη, καλύτερους βαθμούς στο σχολείο, αλλαγή καθηγητών ανάλογα με τα γούστα του καθενός κ.α. Έταζε, έταζε, έταζε χωρίς έλεος. Όταν, όμως, ήρθε η ώρα για να υλοποιήσει τα ταμένα άρχισε να τα γυρίζει. «Να δεν εννοούσα εκείνο, όταν έλεγα το άλλο, να όχι αυτό, αλλά εκείνο» και άλλα τέτοια κόλπα. Τα γύριζε όλα τούμπα, γιατί εκ των πραγμάτων όσα είχε τάξει ήταν απραγματοποίητα. Απλώς, εκείνοι που τον άκουγαν και των επέλεξα για αρχηγό τους είχαν ανάγκη να πιστέψουν σε ό,τι πιστεύει ο μέσος άνθρωπος. Στην ελπίδα πως ο μικρός Αλέξης θα μπορούσε να τους αλλάξει τα «δύσκολα» δεδομένα της παιδικής ζωής τους.

Κάπως έτσι, περίπου, κατάφερε όσα έχει καταφέρει κι ο δικός μας Αλέξης. Το παιδί που έπεισε το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, ότι η δική του «συμμορία» θα άλλαζε πυξ λαξ προς το καλύτερο την δύσκολη ζωή τους. Θα κατάφερνε να τα βάλει με τα «τέρατα», όπως έλεγε, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και να τους νικήσει, με μπαλοθιές και άλλα κόλπα. Να βάλει μπόλικο χρήμα στις τσέπες του λαού του και να μεταφέρει… το Έβερεστ στην θέση του Όλυμπου.

Αλλά, όπως ήταν φυσικό, αποδείχθηκε τσάμπα μάγκας. Όχι μόνο αυτά που τους υποσχέθηκε δεν εφήρμοσε, αλλά τους χρέωσε πολλά ακόμη στις πλάτες των… δισέγγονών τους.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr