Ζητείται σοβαρότητα και διαφάνεια

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ελληνική κυβέρνηση –και σωστά- τάχθηκε στο πλευρό των Ουκρανών και αποφάσισε να στείλει συμβολικά κάποια όπλα και πυρομαχικά, κατά κύριο λόγο κάποια κατασχεμένα καλάσνικοφ που ούτως ή άλλως δεν χρησιμοποιεί ο Ελληνικός Στρατός.

Στις 13 Απριλίου ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος διαβεβαίωνε την ελληνική Βουλή ότι δεν θα στείλουμε άλλα όπλα και ειδικά ότι "δεν υπάρχει περίπτωση να αποδυναμώσουμε οποιοδήποτε σύστημα άμυνας, ιδίως στα νησιά, για να το πάρουμε από εκεί και να το στείλουμε στην Ουκρανία".

Ακολουθούν κάποια ελάχιστα δημοσιεύματα (π.χ. Καθημερινή και κάποιες αμυντικές ιστοσελίδες) ότι η Ελλάδα συζητά να δώσει και άρματα, αλλά οι πληροφορίες περνούν "στα ψιλά".

Στις 23 Μαΐου ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν ξαφνικά μας ανακοίνωσε ότι αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, θα στείλουν όπλα στην Ουκρανία και ειδικότερα, "κρίσιμα συστήματα πυροβολικού, πυρομαχικά", κλπ. Ο Ν. Παναγιωτόπουλος αμήχανα εξηγεί κατόπιν εορτής ότι πρόκειται για υλικό "από τα αποθέματα", χωρίς προηγουμένως να έχει πει το παραμικρό.

Στις 31 Μαΐου ο Γερμανός καγκελάριος Ολαφ Σολτς ανακοινώνει σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες ότι συμφώνησε με τον Έλληνα πρωθυπουργό να χαρίσει η Ελλάδα κάποια παλιά σοβιετικά άρματα BMP-1 στην Ουκρανία και να τα ανταλλάξει με μεταχειρισμένα γερμανικά άρματα (λίγο νεότερα) τύπου Marder 1Α3/5.

Είχε προηγηθεί η συνέντευξη Τύπου του κ. Μητσοτάκη στις Βρυξέλλες στην οποία δεν είπε το παραμικρό, παρά τις "γενναίες" διαρροές νωρίτερα ότι "του έδειξε τον τουρκικό χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας".

Προφανώς αυτό… ξεχάστηκε εκ παραδρομής. "Όταν θα έρχονταν τα καινούρια και θα έφευγαν τα παλιά θα γινόταν η ανακοίνωση", είπε αμήχανα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσπαθώντας να απαντήσει στην κριτική που ακολούθησε.

Και αυτό γιατί για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες οι πολίτες ενημερώθηκαν επισήμως από ξένο αξιωματούχο για το τι θα κάνει η Ελλάδα στο κορυφαίο ζήτημα της διεθνούς επικαιρότητας, δηλαδή στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Είναι δυνατόν η ενημέρωση να γίνεται με αυτόν τον τρόπο, θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος. Απ’ ότι φαίνεται, κάποιοι το θεωρούν φυσιολογικό. Μπορεί να βγάζουν non paper και ανακοινώσεις για ψύλλου πήδημα, υπουργοί και βουλευτές να κάνουν συνεχώς δηλώσεις στα ΜΜΕ, αλλά "ξέχασαν" να μας πουν τι κάνει η Ελλάδα στο σημαντικότερο πολεμικό, γεωπολιτικό και διπλωματικό γεγονός του πλανήτη αυτή τη στιγμή.

Και αυτό ανεξάρτητα αν η ανταλλαγή των αρμάτων είναι σωστή, συμφέρουσα κ.ο.κ. Αυτό ας το πουν οι στρατιωτικοί και οι ειδικοί αναλυτές, δεν είμαστε παντογνώστες. Οι πολίτες, είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης, έχουν απόλυτο δικαίωμα να γνωρίζουν πώς εμπλέκεται η χώρα τους σε μια πολεμική αντιπαράθεση.

Η επαναλαμβανόμενη αυτή συμπεριφορά προκαλεί προβληματισμό, γιατί δείχνει διάθεση υποτίμησης της κοινής γνώμης και αλαζονεία. Και σε αυτό ευθύνες δεν έχει μόνο η κυβέρνηση. Έχουν και τα Μέσα Ενημέρωσης που συχνά "ξεχνούν" ή ευτελίζουν τα ίδια τον ρόλο τους.

Γιατί καλή (για τηλεθέαση, αναγνωσιμότητα, ακροαματικότητα) είναι η Ρούλα Πισπιρίγκου, τα τροχαία δυστυχήματα, οι βιασμοί και οι δολοφονίες, αλλά υπάρχουν και τα βασικά. Όσο το ξεχνάμε, τόσο ο κόσμος θα στρέφεται σε εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης αμφιβόλου αξιοπιστίας και το τέρας του παραλογισμού θα μεγαλώνει. Εκτός αν δεν μάθαμε τίποτα από τη δεκαετία των Μνημονίων...

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr