Αντίνοος Αλμπάνης: Τώρα πια δεν με αγχώνει ο χρόνος, γεύομαι τη ζωή αλλιώς

Μια συγκινητική εξομολόγηση για τον καρκίνο έκανε ο Αντίνοος Αλμπάνης ο οποίος ήταν καλεσμένος του Γρηγόρη Αρναούτογλου στην πρεμιέρα του "The 2night Show".

Ο ηθοποιός, ο οποίος έχει ξεπεράσει το πρόβλημα της υγείας του και θα πρωταγωνιστήσει στη νέα σειρά του ΑNT1 "Ήλιος", μίλησε για τον καρκίνο και πώς τον άλλαξε αυτή η δύσκολη εμπειρία.

"Τώρα πια δεν με αγχώνει ο χρόνος"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Αντίνοος Αλμπάνης: Έμαθα τι σημαίνει να σφίγγεις τα δόντια

"Τώρα πια δεν με αγχώνει ο χρόνος. Είμαι 37 χρονών. Τώρα πια έχω δει τι σημαίνει χρονικός ορίζοντας και επιλέγω να γεύομαι τη ζωή αλλιώς, με άλλο τρόπο. Καλύτερα. Αρκεί να είναι ποιοτικός ο χρόνος που περνάει. Δεν μου αρέσει να λέω ότι κέρδισα τον καρκίνο. Προτιμώ να λέω ότι έτυχε και πήγε καλά. Είναι σπουδαίο να μάχεσαι, να μην ξεχνάς ότι η ζωή είναι κάτι όμορφο και δεν είναι δεδομένο. Και είναι καλό να μην παραιτούμαστε.

Ήθελα να δώσω δύναμη σε άλλους ανθρώπους και αυτός ήταν ο λόγος που είπα εξαρχής ότι θα πω πέντε πράγματα για αυτό. Επειδή είμαι σε μια μικρή σχετικά ηλικία… Το να μπορώ να δώσω δύναμη και κουράγιο σε έναν μεγαλύτερο άνθρωπο από μένα είναι πολύ σημαντικό. Με πιάνει στεναχώρια όταν σκέφτομαι πως δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει νοσήσει με καρκίνο κάποιο μέλος της. Καμία αρρώστια δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Είχα λέμφωμα. Με πλησίασαν πάρα πολλοί με αντίστοιχα προβλήματα, ειδικά από τα social media. Και αυτό ήταν το σοκ. Με πιάνει στενοχώρια όταν σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει ένα κρούσμα", ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Αντίνοος Αλμπάνης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Αντίνοος Αλμπάνης: "Αν ο καρκίνος είναι αγώνας, είναι άνισος" - Το συγκινητικό μήνυμά του

"Αν ο καρκίνος είναι αγώνας, είναι άνισος"

Πριν από λίγες εβδομάδες, ο Αντίνοος Αλμπάνης έγραψε κάποια λόγια για το πώς είναι να παλεύεις με την επάρατη νόσο, αλλά και πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται αυτοί οι μαχητές της ζωής.

Τράβηξα αυτήν την φωτογραφία το πρωί.
πετούσαμε με ένα bombardier της Ολυμπιακής πάνω από την Αθήνα από αυτά που με πήγαιναν στην Λήμνο όταν ήμουν παιδί.
αυτά που θυμίζουν τις ντακότες του β’ παγκοσμίου πολέμου
ή, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτά που θυμίζουν πούλμαν με φτερά και έλικες.
οι παλιοί λένε πως τα ελικοφόρα είναι τα πιο ασφαλή αεροσκάφη
κι ας τρίζουν χειρότερα και από πλυντήριο που στύβει.

η σκέψη μου ωστόσο ήταν αλλού.
το ίδιο πρωί διάβαζα στην εφημερίδα για τον Μπόουζμαν και την μάχη του.
αυτήν που έχασε.
και θύμωσα για άλλη μια φορά με την γλώσσα.
είναι ευεξήγητο το γιατί αυτή η στρατιωτική φρασεολογία έχει διεισδύσει στα μέσα ενημέρωσης και στην καθημερινή ζωή.
σκοπός όσων τη χρησιμοποιούν είναι να δείξουν αλληλεγγύη και αισιοδοξία σε μία αδιανόητα δύσκολη στιγμή στη ζωή κάποιου.
μιλώντας όμως με αυτήν τη γλώσσα μπορεί να φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

ο Μπόουζμαν, όπως και τόσοι άλλοι, είχε τα κότσια.
δεν έδωσε όμως μάχη, δεν ήταν σε πόλεμο με τον καρκίνο, δεν ήταν "ηττημένος στρατιώτης".
η συνήθεια να λέμε ότι το να ζεις με καρκίνο είναι μάχη και όσοι τη χάνουν είναι losers, την ώρα που άνθρωποι σαν κι εμένα -ευτυχώς ακόμα ζωντανοί έπειτα από θεραπεία- είναι θριαμβευτές, είναι μάλλον άκομψη.

στον "δικό μας κόσμο", το να έχεις καρκίνο δεν είναι καθόλου ένας αγώνας.
μερικές μέρες ο καρκίνος έχει το πάνω χέρι, άλλες μέρες εμείς.
να θυμόμαστε τους ανθρώπους για τις όποιες θετικές επιπτώσεις έφεραν στον κόσμο και όχι για το αν ηττήθηκαν ή κέρδισαν.
είναι εξαιρετικά άδικο να λέμε για κάποιον ότι έχασε έναν αγώνα που είναι πέρα από τον έλεγχό του.

γιατί αν είναι αγώνας, είναι άνισος.
και συγχωρέστε με που παίρνω θέση αλλά όπως λέει και το φιλαράκι μου η Μαρία,
αν έχεις κλάψει από χαρά για τα καλά αποτελέσματα του διπλανού σου στον θάλαμο, καταλαβαίνεις ότι κάτι μας ενώνει όλους.
παρόντες και απόντες.
για τους απόντες λοιπόν οφείλουμε να μιλαμε.
ήταν κι αυτοί δικοί μας

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr