Πάντα σκέφτομαι πως δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο όμως, πηγαίνοντας να συναντήσω τον Κωνσταντίνο Καζάκο στο θέατρο, ήμουν κάπως μαγκωμένη. Μάλλον περίμενα να γνωρίσω ένα σοβαροφανή τύπο, να πούμε τα... τυπικά και μετά, έξω από την πόρτα. Χρειάστηκαν δευτερόλεπτα για να καταλάβω το λάθος μου· επιβλητικός πράγματι, σοβαρός επίσης αλλά καθόλου απόμακρος, ο Κωνσταντίνος Καζάκος έχει μία έμφυτη, ακαταμάχητη παιδικότητα που συνειδητοποιώ ότι δεν περνά στον τηλεοπτικό φακό. Χαμογελά διαρκώς.
Μου λέει πως σε ένα παιχνίδι γνώσεων θα τα πήγαινε εξαιρετικά, αφού διαβάζει πολύ. Παράλληλα, δηλώνει "πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης": Του αρέσει να καταπιάνεται με κάτι νέο και όταν το φτάσει σε ένα καλό επίπεδο, ασχολείται με κάτι άλλο. Έτσι μάλλον εξηγείται η ενασχόλησή του με τη μουσική, τις μηχανές -έτρεχε με Enduro στο βουνό- ενδεχομένως και η αναβλητικότητά του. Με την τελευταία παρεμπιπτόντως, ισχυρίζεται ότι διασκεδάζει, γιατί αισθάνεται "σα να γλιτώνει από κάτι". Ένα ακόμη παιχνίδι για τον ίδιο δηλαδή.
Δείτε περισσότερα στο esquire.com.gr