
Ο Κώστας Χαρδαβέλλας με την απώλειά του άφησε ένα ανεκπλήρωτο κενό στη δημοσιογραφία αλλά συνεχίζει να αποτελεί ένα παράδειγμα γενναιότητας και δύναμης για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την ασθένειά του καρκίνου. Την πρώτη φορά τον νίκησε και ο ίδιος είχε μιλήσει για το θαύμα που είχε βιώσει στην Παναγία την Εκαντοταπυλιανή αλλά και όταν ο καρκίνος επέστρεψε πριν από λίγα χρόνια ξανά, πάλι βγήκε νικητής. Η σύζυγος του αξέχαστου δημοσιογράφου, Μαρία Παναγοπούλου ξεκαθάρισε ότι ο δημοσιογράφος που έχασε τη μάχη με τη ζωή τον Δεκέμβριο σε ηλικία 79 ετών, δεν έφυγε από καρκίνο.
"Εδώ και έναν χρόνο, μάλλον μετά τον κορωνοϊό, δεν τους το έχουν πει ξεκάθαρα, η υγεία του είχε αρχίσει να παίρνει την κατιούσα. Επηρεάστηκε η φωνή του, δεν βρήκαν σαφή απάντηση γιατί συνέβη αυτό. Άρχισε σιγά-σιγά η επιδείνωση, πειράχτηκε πρώτα η καρδιά, μετά ο πνεύμονας και στη συνέχεια το αναπνευστικό του", είχε πει λίγες ημέρες μετά την απώλειά του στο Happy Day και είχε προσθέσει: "Την κάτω βόλτα η υγεία του Χαρδαβέλλα την πήρε πριν από έναν μήνα. Χρειάστηκε οξυγόνο, είχε γίνει σκιά του εαυτού του, είχε χάσει πολύ βάρος και μπήκε στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα και εκεί έχασε τη μάχη αυτή".
Σε νέα της ανάρτηση, η Μαρία Παναγοπούλου, αναφέρθηκε στις τελευταίες ημέρες του Κώστα Χαρδαβέλλα στην ΜΕΘ. "Ο Κώστας έμεινε στην εντατική 5 νύχτες και 6 μέρες προτού φύγει για το αιώνιο ταξίδι. Τις πρώτες 4 δεν ήταν διασωληνωμένος και μπορούσαμε να επικοινωνούμε με σημειώματα. Το επισκεπτήριο αυστηρό και περιορισμένο, μόνο για μία ώρα, από τις 13.00 μέχρι τις 14.00.
"Μπορείτε να φύγετε, αν συμβεί κάτι θα σας ειδοποιήσουμε στο τηλέφωνο" έλεγαν οι γιατροί και οι νοσηλευτές στους συγγενείς των ασθενών μετά το τέλος του, αλλα κανείς δεν έφευγε. Σαν να ξορκίζαμε έτσι το τηλεφώνημα που προσευχόμασταν να μη γίνει ποτέ, αφού ξέραμε ότι μόνο για κακό θα ήταν...
Ούτε ένα όνομα από τους συγγενείς των άλλων ασθενών δεν συγκράτησα. Ούτε θυμάμαι τα πρόσωπα τους. Δεν κοιταζόμασταν καν μεταξύ μας. Σκυφτοί, βυθισμένοι στις σκέψεις και στις βουβές προσευχές μας, ήμασταν σαν αόρατοι ο ένας για τον άλλο κι ας ανταλλάσσαμε πού και πού σκόρπια λόγια παρηγοριάς και ευχές.
Θυμάμαι μόνο ότι ήταν 6 ασθενείς εκείνο το διάστημα. Οι 3 έφυγαν για δωμάτια νοσηλείας χωρίς να χρειαστούν διασωλήνωση. Οι άλλοι 3 διασωληνωθήκαμε. Οι 2 δεν τα καταφέραμε...
Αν με ρωτήσετε τι έμαθα αυτές τις 5 νύχτες και 6 μέρες περιμένοντας έξω από την εντατική, θα σας πω να σέβομαι την απόλυτη σιωπή. Σε ένα μέρος που οι λέξεις χάνουν εντελώς το νόημα τους. Σήμερα αισθάνθηκα την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας...
ΥΓ Η φωτογραφία έχει μια προσωπική σημασία. Την αγαπώ πολύ 💛".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr