Η Πρόεδρος του Σωματείου "ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο" και Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO Μαριάννα Βαρδινογιάννη έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα 24 Ιουλίου σε ηλικία 80 ετών, αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο με πρωταγωνιστές τα παιδιά που τόσο αγαπούσε.
Από το 1990 που δημιούργησε την "ΕΛΠΙΔΑ", τον Σύλλογο Φίλων παιδιών με καρκίνο έδωσε τον δικό της αγώνα για να γιατρευτούν όσο δυνατόν περισσότερα παιδιά.
"Στόχος μας είναι 4 στα 4 παιδιά να καταφέρουμε να σώζονται! H αγάπη μου για το παιδί είναι τόσο δυνατή που μετατρέπεται σε… πείσμα! Κι εκεί που οι άλλοι βλέπουν σκοτάδι, εγώ βλέπω φως! Και δεν ησυχάζω μέχρι να λάμψει αυτό το φως στη ζωή των παιδιών!" είχε δηλώσει η ίδια.
Το έναυσμα που την έκανε να δημιουργήσει την "ΕΛΠΙΔΑ"
Όταν η Μαριάννα Βαρδινογιάννη διαπίστωσε πόσες παιδικές ζωές χάνονταν επειδή δεν υπήρχε η υποδομή για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου στη χώρα μας, ενώ πολλά παιδιά που έπασχαν από καρκίνο δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να φύγουν στο εξωτερικό για θεραπεία, πήρε την απόφαση για τη δημιουργία της "Ελπίδας".
Βλέποντας τα δακρυσμένα μάτια των μητέρων που αγωνιούσαν για τα άρρωστα παιδιά τους, πήρε την απόφαση να κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει αυτά τα παιδιά. Το πρώτο βήμα ήταν η δημιουργία της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών στο Νοσοκομείο Παίδων "Αγία Σοφία", ακολούθησαν ο Ξενώνας της ΕΛΠΙΔΑΣ και η δημιουργία του Πρώτου Ογκολογικού Νοσοκομείου για παιδιά στην Ελλάδα. Λίγο αργότερα ίδρυσε τον Σύλλογο "ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ" και την ομώνυμη Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών.
Χάρη στο έργο αυτό, σώθηκαν και σώζονται χιλιάδες παιδιά από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο μικρός Χρήστος που δεν τα κατάφερε
Η χαρά και η συγκίνηση της Μαριάννας Βαρδινογιάννη ήταν μεγάλη κάθε φορά που ένα παιδί έφευγε από το νοσοκομείο και πήγαινε στο σπίτι του, στην οικογένειά του.
Ωστόσο, υπήρχαν και οι πολύ δύσκολες στιγμές όπου έπρεπε να αποχαιρετήσει τους μικρούς μαχητές που δεν κατάφεραν να ζήσουν.
Όπως ο μικρός Χρήστος που έδωσε τιτάνια μάχη με τον καρκίνο από 3 ετών. Πάλεψε γενναία επί πέντε χρόνια, αλλά δεν τα κατάφερε. Τότε η Μαριάννα Βαρδινογιάννη τον είχε αποχαιρετήσει με ένα συγκινητικό κείμενο:
"Κάθε φορά που σε συναντούσα έτρεχες στην αγκαλιά μου. Με υποδεχόσουν με το πιο φωτεινό σου χαμόγελο δείχνοντας μου την αγάπη σου. Καθόμασταν μαζί και μου ψιθύριζες στο αυτί τα μυστικά σου. Τι δώρο περιμένεις από τον Άη Βασίλη, ποιο παιχνίδι σου αρέσει περισσότερο, κάποιες φορές ακόμα και την τελευταία σου σκανταλιά.
Η δύναμή σου να ξεπερνάς όλες τις δυσκολίες με έναν τρόπο μοναδικό είχε διαψεύσει ακόμα και τους ίδιους τους γιατρούς. Και οι στιγμές αυτές ήταν πολλές. Γιατί για 5 ολόκληρα χρόνια πάλεψες σαν αληθινός ήρωας. Κάθε φορά και ένα νέο εμπόδιο. Κάθε φορά και ένας νέος αγώνας. "Εγώ δεν θα πεθάνω. Θα το νικήσω" μου είπες πριν από ένα μήνα όταν τα πράγματα ήταν πια πολύ δύσκολα. Και το πίστεψα γιατί στα μάτια μου ήσουν ένας πραγματικός ήρωας. Και ακόμα και αν έφυγες, είσαι νικητής για όλους μας: για τους γιατρούς σου, για τους νοσηλευτές, τους ανθρώπους του Ξενώνα και για τους ανθρώπους της "ΕΛΠΙΔΑΣ". Στο σπίτι σου στη Γαστούνη, όπου επέστρεφες όταν ένιωθες καλύτερα, όλοι μιλούν για το χιούμορ και το χαμόγελό σου. Στο δεύτερο σπίτι σου, στον Ξενώνα της ΕΛΠΙΔΑΣ, που πέρασες πέντε ολόκληρα χρόνια κανείς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την απουσία σου.
Γιατί στο βλέμμα σου είδαμε όλοι την ΕΛΠΙΔΑ. Ο αγώνας σου απέναντι σε έναν σκληρό εχθρό συμβολίζει για εμένα τον αγώνα κάθε παιδιού και κάθε οικογένειας απέναντι στον καρκίνο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μας δίδαξες το πιο σπουδαίο μάθημα: πως ποτέ δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Αυτό έκανες μέχρι την τελευταία στιγμή.
Εκφράζω την αγάπη μου και την λύπη μου την μητέρα σου Έρη, που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια ακούραστα στο πλευρό σου, χωρίς ποτέ να δυσανασχετήσει, χωρίς ποτέ να ρωτήσει γιατί σε εμένα, χωρίς ποτέ να πει κουράστηκα. Κρατώ μέσα στην καρδιά μου το χαμόγελο και τη ζεστασιά της ψυχής της.
Στον πατέρα σου, τον Παναγιώτη, ο οποίος ήταν ο βράχος ολόκληρης της οικογένειας σε αυτό το δύσκολο μονοπάτι.
Και στην αδελφούλα σου Βανέσσα που ξέρω πως πάντοτε θα σε έχει στην καρδιά της.
Αγαπημένε μου Χρήστο. Ήσουν μόλις 3 ετών όταν πρωτοαρρώστησες".
Ο Παναγιώτης που νόσησε, έγινε καλά και παντρεύτηκε με κουμπάρα την Μαριάννα Βαρδινογιάννη
Βέβαια, κατά τη διάρκεια του πολυετούς φιλανθρωπικού έργου της, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη είχε την τύχη να δει πολλά από αυτά παιδιά της "Ελπίδας" να μεγαλώνουν, να σπουδάζουν και να διαπρέπουν στη ζωή τους.
Όπως ο Παναγιώτης, το πρώτο μεταμοσχευμένο παιδί που παντρεύτηκε με κουμπάρα τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη.
Τότε είχε γράψει ένα συγκινητικό μήνυμα:
"Όταν πρωτογνώρισα τον Παναγιώτη ήταν μόλις 18 μηνών. Ήταν ένα από τα πρώτα παιδιά της ΕΛΠΙΔΑΣ. Πριν από 30 χρόνια το παιδί εκείνο βγήκε νικητής στον αγώνα που μόλις είχαμε ξεκινήσει, μια από τις πρώτες επιτυχημένες μεταμόσχευσεις μυελού των οστών της νεοσύστατης τότε Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών.
Από τότε είμαι δίπλα του σε κάθε του βήμα, καμαρώνοντας τον να μεγαλώνει, να προοδεύει και να είναι γέρος και υγιής. Πριν από μερικές ημέρες μου έδωσε την χαρά να τον παντρέψω με την αγαπημένη του Μαντώ.
Παναγιώτη, σε αυτό σου το νέο σου ξεκίνημα σου εύχομαι να είσαι ευτυχισμένος και να ζήσετε τη ζωή σας όπως ακριβως επιθυμείτε και σας αξίζει.
Για εμένα, και για ολόκληρη την οικογένεια της ΕΛΠΙΔΑΣ, ήταν μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της 30χρονης πορείας μας. - Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη".