X

MasterChef: Ξέσπασε ο Ηρακλής περιγράφοντας τον θάνατο του πατέρα του - Τον έχασε στα 13 του

"Από τα 13 μου μέχρι και σήμερα, τον πατέρα μου τον σκέφτομαι κάθε μέρα γιατί δεν θέλω να φύγει ποτέ από τη μνήμη μου"

Γράφει: TheToc team

O Ηρακλής Αποστολίδης ήταν ένας από τους τρεις υποψήφιους προς αποχώρηση στο χθεσινό επεισόδιο του MasterChef. Ο παίκτης τα πήγε αρκετά καλά στη δοκιμασία και το γλυκό του ήταν ικανό να τον κρατήσει στο σπίτι του MasterChef.

Κατά τη διάρκεια όπου οι τρεις υποψήφιοι κάθονται απέναντι από τους κριτές για να τους ανακοινώσουν τα αποτελέσματα, ο Σωτήρης Κοντιζάς έκανε μια ερώτηση που "λύγισε" τον Ηρακλή.

"Στις οντισιόν όταν μας έφερες το πιάτο σου μας ρώτησες τι αναμνήσεις μας έφερε στην επιφάνεια. Το συγκεκριμένο γλυκό εσένα τι σου έφερε στην επιφάνεια;"

Και εκείνος απάντησε "οι καραμελωμένοι καρποί μου άφησαν μια πίκρα. Έχω ζήσει μια πολύ μεγάλη πίκρα στη ζωή μου "

Όπως εξήγησε, ήταν αυτές τις μέρες που είχε πεθάνει και είχαν έρθει πολλά στο μυαλό του. Και θα ήθελε πολύ να μην ξεχάσει τον πατέρα του γιαυτό τον φέρνει στο μυαλό του συνεχώς, αν και τον έχασε σε πολύ νεαρή ηλικία, ενώ ήταν 13 ετών.

Τέλος, πρόσθεσε με δάκρυα ότι θα ήθελε να μάθει αν ο πατέρας του θα ήταν περήφανος για τον γιο του τώρα.

"Στο Τεστ Δημιουργικότητας σκεφτόμουν τον πατέρα μου. Ήταν οι μέρες εκείνες που τον κηδέψαμε οπότε, όπως και να ‘χει, το μυαλό μου ήταν στη μάνα και την αδελφή μου. Οι εικόνες γυρνούσαν μέσα στο μυαλό μου.

Ήταν μια χαρά, σηκώθηκε μια μέρα, δεν ήταν καθόλου καλά, την επόμενη μέρα μάθαμε τα δυσάρεστα νέα. Δεν μπορούσε να αλλάξει κάτι για αυτό και έχω βάλει στόχο στη ζωή μου, με βάση το παιχνίδι, ότι δεν έχουμε προβληματισμούς εδώ πέρα μέσα. Δεν έχουμε άγχος για κάτι ούτε είναι κάτι που γίνεται μέσα και είναι κάτι τόσο κακό. Άμα φύγεις από το παιχνίδι, έφυγες.

Από τα 13 μου μέχρι και σήμερα, τον πατέρα μου τον σκέφτομαι κάθε μέρα γιατί δεν θέλω να φύγει ποτέ από τη μνήμη μου. Η φωνή, λένε, είναι το πρώτο πράγμα που ξεχνάς από έναν άνθρωπο. Εγώ την έχω ξεχάσει εδώ και πολλά χρόνια. Το δεύτερο είναι η εικόνα. Όσο πιο πολύ τη δουλεύεις, τόσο πιο πολύ την κρατάς φρέσκια. Οπότε έχω διαλέξει να την φρεσκάρω συνέχεια στη μνήμη μου, όσες εικόνες μπορώ να θυμάμαι για να μην τις ξεχάσω ποτέ”.

"Όταν έλεγα πως είναι εκεί που είναι, αυτό θα τον ρωτούσα μόνο και αν είναι ευχαριστημένος με αυτό που είμαι σήμερα. Τίποτα άλλο”.