Μετά την κουβέντα μας, επιβεβαίωθηκε αυτό που υποψιαζόμουν για εκείνον. Ότι ο Monsieur Minimal είναι πρωτίστως ένας ωραίος τύπος.
Είναι άμεσος, μιλάει χωρίς να δεύτερες σκέψεις και περιστροφές και αμα χρειαστεί, με ονόματα. Η αφορμή για τη συνάντησή μας ήταν η κυκλοφορία της νέας εκδοχής της Πάστας Φλώρας. Μαξιμαλιστικής εκδοχής όπως λέει ο ίδιος, που κλείνει το μάτι στην αισθητική του ήχου των λαϊκών μαγαζιών του 70' και οι ηλεκτρικές κιθάρες και τα μπουζούκια "λούζουνται" κάτω από τα φώτα της πίστας.
Σπάστα Φλώρα λοιπόν όπως είναι ο νέος ευρηματικός τίτλος του τραγουδιού που ερμηνεύει η Νεφέλη Φασούλη, και είναι ένα κομμάτι του ολοκληρωμένου επερχόμενου άλμπουμ του.
"Δισκογραφικά έχω τελειώσει το τελευταίο μου εγχείρημα. Πρόκειται για ένα άλμπουμ που θα περιλαμβάνει παλαιότερα κομμάτια μου και δύο καινούργια, τα οποία ερμηνεύουν Ελληνίδες τραγουδίστριες. Είναι κομμάτια που τα είχα ερμηνεύσει εγώ, είτε στα ελληνικά, είτε στα αγγλικά. Το άλμπουμ είναι έτοιμο και προσπαθώ να βγει πρώτα σε βινύλιο. Αν προλάβω θα βγει μέσα στο έτος, αλλιώς δεν θα σκάσω, θα βγει στο νέο έτος. Το πρώτο single είναι το "Love Forever" με τη Μαρία Παπαγεωργίου, που είναι διασκευή του αγγλόφωνου Love Story. Κυκλοφόρησε ακόμα ένα single, που ερμηνεύω εγώ: "Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Καλοκαιριού". Και το νέο single που βγήκε τώρα είναι η "Σπάστα Φλώρα" σε μία νέα ενορχήστρωση που ερμηνεύει η Νεφέλη Φασουλή", λέει ο Monsieur Minimal στο TheTOC.
Αισθάνομαι ότι είσαι ένας καλλιτέχνης ευρείας αποδοχής και ότι η μουσική σου, κάτα κάποιο τρόπο μπαίνει και στα σπίτια και αυτών που ψάχνονται, αλλά και αυτών που δεν ψάχνονται.
Εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι τόσο πολύ αυτό που μου λες, αλλά χαίρομαι αν συμβαίνει. Κοίταξε είναι χαρά η μουσική μου να φτάνει σε όσους περισσότερους ακροατές γίνεται. Δεν έχω κανένα κόμπλεξ. Για αυτό και στη μουσική μου έχω βάλει την ταμπέλα του ποπ. Γιατί το ποπ μπορεί να εμπεριέχει πολλά μουσικά είδη. Και εγώ σε όλα τα άλμπουμ μου έχω πειραματιστεί με πολλά και διαφορετικά είδη, με την ηλεκτρονική μουσική, με τη jazz, με πιο ethnic στοιχεία, με τη ροκ μουσική. Γιατί μου αρέσει η μουσική γενικότερα. Όχι ένα συγκεκριμένο είδος. Αυτό που θέλω όμως είναι η μουσική να έχει μία καλαισθησία και να είναι αυθεντική.
Έκανες λόγο για καλαισθησία. Εσένα σε συγκινεί η ομορφιά; Την αναζητάς στην καθημερινότητά σου;
Μόνο αυτή αναζητάω. Δεν αναζητώ κάτι άλλο. Ακόμα και στον τρόπο που ζω. Κοίταξε, το γεγονός ότι ζω στην Αθήνα είναι ένας συμβιβασμός, από τον οποίο προσπαθώ να απεγκλωβιστώ και να λύσω. Αναζητάω την ομορφιά όπου μπορεί αυτή να υπάρχει. Στον έρωτα, στη φιλία, στην κοινωνική συναναστροφή, στην επαφή με τη φύση, στην Τέχνη, στην εικόνα, στο σινεμά, στη μουσική. Με συγκινεί πολύ η ομορφιά.
Ένας άνθρωπος που αναζητά την ομορφιά, σημαίνει ότι βλέπει και τα κακώς κείμενα γύρω του. Υπάρχουν πράγματα που σε ενοχλούν και δεν τα αντέχεις πια;
Πάρα πολλά. Μεγαλώνοντας έχω παρατηρήσει ότι χάνεται η υπομονή μου και η ανοχή μου σε αυτά. Τουλάχιστον εγώ ανήκω σε μία γενιά που πρόλαβε και έζησε πιο ωραίες στιγμές, κοινωνικά και οικονομικά. Πιστεύω ότι πάντα υπήρχαν άσχημες περίοδοι αλλά αυτό που ζούμε πια, ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν υπάρχει. Αλλά και στην Ελλάδα, πάντα υπήρχε η κακογουστιά, αλλά νομίζω ότι πλέον υπάρχει ένα τεράστιο τέλμα. Υπάρχει μία πολιτιστική φτώχεια.
Αυτή η κακογουστιά θεωρείς ότι εκφράζεται και στα social media;
Φυσικά. Στα social media ο καθένας πιστεύει ότι είναι ο μικρός θεός.
Ζεις στην Κυψέλη, σωστά;
Ναι στην Άνω Κυψέλη.
Οπότε δεν θα άλλαζες μόνο το κέντρο αλλά και την πόλη της Αθήνας.
Θα άλλαζα όχι μόνο την Αθήνα, αλλά και τη χώρα. Αλλά τώρα δεν μπορώ να το κάνω. Παλιά είχα κάνει την απόπειρα να ζήσω στο Βερολίνο. Είναι μία πόλη με την οποία παλιά ήμουν ερωτευμένος. Αλλά με την πρώτη ευκαιρία και με μία ωραία πρόταση θα έφευγα από εδώ.
Πολλές φορές δίπλα στο όνομά σου μπαίνει η λέξη νοσταλγία. Είσαι άνθρωπος που επιστρέφεις στο παρελθόν;
Εντελώς. Σίγουρα υπάρχουν όμορφες στιγμές και στο παρόν μου. Ειδικά τώρα που είμαι με το παιδί μου, είναι μία καταπληκτικά όμορφη στιγμή, αλλά συχνά ανατρέχω στο παρελθόν. Συγκρίνω με το παρελθόν. Έχω μέτρο σύγκρισης το παρελθόν. Δεν λέμε ότι δεν υπήρχαν κακώς κείμενα στο παρελθόν αλλά μπορείς να πάρεις ένα κομμάτι του παρελθόντος και να ενταχθείς εκεί. Δεν νομίζω ότι υπήρξε ιδεατή περίοδος. Αλλά αν είχα να επιλέξω μία περίοδο θα ήταν η δεκατία του 80'. Υπήρχε μία ανεμελιά.
Ήσουν πιτσιρικάς στα 90s και στην επαρχία, στα Γαννιτσά. Ακούγεται ωραίος συνδυασμός.
Ήταν γιατί θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια να είμαι έξω και να παίζω. Ό,τι πιο φυσιολογικό για ένα παιδί. Παίζαμε στην αλάνα άφοβα. Τώρα ως γονιός που είμαι, ξέρω ότι στο παιδί μου δεν μπορώ να το παρέχω αυτό. Έζησα ωραία ως παιδί, αλλά και στην εφηβεία, παρόλο που τα Γιαννιτσά ήταν μία πιο κλειστή κοινωνία, είχα όλα όσα θα ήθελε να είχε ένα παιδί της ηλικίας μου. Είχαμε και τη Θεσσαλονίκη κοντά και κλέβαμε και από εκεί ιδέες, επαφές και μουσικές. Ήμασταν μία παρέα που ακούγαμε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, την grunge και είχαμε τον δικό μας κώδικα.
Ο μπαμπάς και η μαμά με τι ασχολούνταν;
Ο μπαμπάς ήταν γεωργός και η μαμά ασχολούνταν με τα οικιακά. Ο μπαμπάς είχε άμεση επαφή με τη φύση. Θυμάμαι μας έπαιρνε μαζί του γιατί ήθελε να μας βάλει στο επάγγελμα αλλά εμάς δεν μας άρεσε. Είναι ωραία η επαφή με τη γη, αλλά δεν έπαυε να είναι και ένα σκληρό επάγγελμα.
Μου είχε φανεί πολύ χαριτωμένο το πέρασμα σου από τη ΔΕΗ.
Ναι (γελάει). Είχα τελειώσει Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και είχα πάει για να κάνω την πρακτική μου εξάσκηση. Πήγα εκεί πέρα σε μία εποχή όπου ήταν ακόμα βαθύ ΠΑΣΟΚ τα πράγματα και συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα, ότι κανένας δεν δούλευε, όλοι ήταν βολεμένοι, από τον διπλανό και τον παραδιπλανό τους. Και αναρωτήθηκα: ''Καλά θα μπω εδώ μέσα και θα δημιουργήσω;''. Έβλεπα όλα τα παράξενα που υπάρχουν μέσα στο δημόσιο. Εγώ ήθελα να μάθω και έβλεπα ανθρώπους που δεν ήξεραν να ανοίξουν τον υπολογιστή. Μετά ζήτησα να μεταφερθώ στις βλάβες. Εκεί να δεις καθισιό, έπιναν τσίπουρα από το πρωί.
Είσαι άνθρωπος που πιστεύεις προσελκύεις τις σουρεαλιστικές καταστάσεις;
Δεν ξέρω αν τις προσελκύω, αλλά εννοείται πως σε ένα βαθμό μου αρέσουν. 'Αλλωστε ζούμε στη χώρα του σουρεάλ.
Και έπειτα κλήθηκες να απαντήσεις στο εξής δίλημμα: Το πρώτο σου δισκογραφικό συμβόλαιο ή πρόσληψη σε μεγάλη εταιρία ηλεκτρικών;
Ναι το 2000, όταν πια είχα μεταφέρει τη ζωή μου στη Θεσσαλονίκη και έκανα παράλληλα τις σπουδές μου στη μουσική παραγωγή, μου έγινε μία πρόταση από μία εταιρία θυγατρική για να δουλέψω σε αυτή. Παράλληλα, δέχτηκα και μία πρόταση για το πρώτο δισκογραφικό μου συμβόλαιο. Για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου, πήγα στη συνέντευξη για να δω αν θα την πάρω τη δουλειά. Τελικά την πήρα τη δουλειά αλλά τους απάντησα αρνητικά γιατί ήθελα να ακολουθήσω το όνειρό μου. Νομίζω πως μέχρι τώρα η απόφαση αυτή με έχει δικαιώσει.
Ήταν κομβικό σημείο για σένα η απόφασή σου να απομακρυνθείς από τις δισκογραφικές και να συνεχίσεις ανεξάρτητος;
Ηταν μονόδρομος για έναν άνθρωπο σαν εμένα που έχω το μειονέκτημα και είμαι αρκετά συγκεντρωτικός. Ήθελα να ακολουθήσω την Τέχνη μου σύμφωνα με τη δική μου αισθητική. Και ενω στην αρχή υπήρχαν κάποιες δισκογραφικές που μπορούσαν να με βοηθήσουν, με την κρίση αυτές εξαφανίστηκαν. Έκλεισαν. Οπότε για εμένα ήταν μονόδρομος. Ήμουν και μικρότερος και μέχρι σήμερα δεν είμαι σίγουρος αν ήταν σωστή η απόφασή μου, αλλά ακολούθησα τη λαϊκή ρήση: "Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα". Οk κάτι χάνεις και κάτι κερδίσεις. Έχω κερδίσει την ανεξαρτησία μου και το να δουλεύω με την ησυχία μου και έχω χάσει πάρα πολύ χρόνο, κάνοντας πράγματα που θα μπορούσε να τα κάνει κάποιος άλλος για εμένα.
Το στάδιο της δημιουργίας είναι μία μοναχική διαδικασία;
Ναι είναι για μένα. Βέβαια με το παιδί τώρα ξέρεις...
Ο χρόνος με τον εαυτό σου φαντάζομαι είναι κλεμμένος, εντός εισαγωγικών.
Και εκτός εισαγωγικών είναι κλεμμένος. Δεν υπάρχει ο χρόνος. Και πλέον γίνονται τα πράγματα με την ευκαιρία. Αλλά πρέπει να υπάρχει και η ψυχική ηρεμία. Δεν πατάς ένα κουμπί και ξεκινάς να γράφεις. Στη φάση αυτή προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.
Δηλώνεις πρέσβης της πατρότητας. Δηλαδή λες στους φίλους σου, κάντε παιδιά;
Ναι, γιατί δεν το περίμενα να είναι τόσο συγκλονιστική εμπειρία. Πραγματικά είναι ένα γεγονός που βοηθά τον άνθρωπο να εξελιχθεί. Τον βοηθά να εγκαταλείψει τη ματαιοδοξία του και την πεποίθηση που μπορεί να έχει, ότι όλος ο κόσμος γυρίζει γύρω του. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι καλείσαι να προσφέρεις αγάπη. Δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από αυτό. Από το να προσφέρεις και να πάρεις αγάπη. Γιατί παίρνεις αγάπη από το παιδί. Ναι, το λέω στους φίλους μου γιατί βλέπω ότι βασανίζονται. Όσοι μένουν μόνοι βασανίζονται αλλά από την άλλη, η ευτυχία μπορεί να υπάρξει και χωρίς το παιδί. Κάποιοι άνθρωποι το καταφέρνουν. Οκ!
Λες ότι είσαι ένας άνθρωπος που χρειάζεται χρόνο για να εκφράσειμία κατάσταση ή ένα συναίσθημα στη μουσική του. Σου έχει τύχει ποτέ να έχεις αδειάσει;
Αυτή είναι μία τέτοια περίοδος. Δεν έχω την ηρεμία και το χρόνο να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Και άλλες φορές μου έχει συμβεί. Τότε κάνω λίγο πίσω και αφήνω να δω τον εαυτό μου απέξω. Με κάποιο τρόπο απομονώνομαι και μου έρχεται πάλι η έμπνευση. Για εμένα πηγή έμπνευσης είναι η μουσική και πιστεύω πώς αν βρω αυτό το mood που με κάνει να δημιουργήσω, θα γράψω κάτι.
Την ηλικία σου τη λες;
Γιατί να μην την πω; (γελάει) Θα κλείσω τα 45. Είμαι ένας άνθρωπος που κηνυγάει το χρόνο. Δηλαδή θέλω είμαι συνεπής στα ραντεβού μου, στα deadline μου. Θέλω να είμαι πάντα στην ώρα μου. Τώρα σε πιο γενικό πλαίσιο, προσπαθώ να ζήσω τη στιγμή, όσο μου το επιτρέπει ο χαρακτήρας μου. Γιατί πάντα σκέφτομαι δύο τρία επεισόδια μπροστά.
"Ο Δάκης δεν ξεχνιέται"
Από τη συνεργασία σου με το Δάκη, τι κράτησες;
Ο Δάκης δεν ξεχνιέται. Και όντως είναι μία συνεργασία που ήταν σα δώρο και για τους δυο. Για εμένα, γιατί η φωνή του Δάκη ήταν η πιο κατάλληλη φωνή για να ερμηνεύσει τη "Στιγμή" και έπειτα ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, ευχάριστος, που ζούσε για να τραγουδάει. Ακόμα και την περίοδο που ταλαιπωρούνταν με την ασθένεια- εμείς παίζαμε κάθε Πέμπτη στο Τiki- όσο περίμενε να τραγουδήσει ήταν μαραζωμένος, όταν έπαιρνε το μικρόφωνο, γινόταν άλλος άνθρωπος. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος, ακομπλεξάριστος, καλλιεργημένος. Αυτό το κράμα δεν το είχα ξανασυναντήσει και δεν νομίζω να το ξανασυναντήσω. Δημιουργήθηκε αγάπη και σεβασμός ανάμεσά μας. Φαντάσου ότι τότε που ήμουν 35 χρονών κατάφερα να συνυπάρξω με έναν 75 ετών άνθρωπο χωρίς να υπάρξει η παραμικρή γκρίνια. Καταρχήν μιλούσαμε σχεδόν κάθε μέρα στο τηλέφωνο. Μπορεί να γελούσαμε, να κουτσομπολεύαμε, να λέμε τα πάντα. Μου είχε χαρίσει και μέρος από τα βινύλιά του. Πολύ Ραφαέλα Καρά.
Info: O Monsieur Mininal θα εμφανιστεί στις 25 Οκτωβρίου στο Gagarin και θα ακολουθήσουν τρεις εμφανίσεις στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη και στην Άγκυρα. Τον Δεκέμβριο θα εμφανιστεί στο Βόλο, στη Θεσσαλονίκη και στην Καστοριά.