Η πριγκίπισσα Νταϊάνα χωρίς αμφιβολία υπήρξε μία από τις διασημότερες και τις πιο επιδραστικές γυναίκες στην παγκόσμια ιστορία.
Η κοσμαγάπητη πριγκίπισσα είχε έναν μοναδικό τρόπο να συνδέεται με όλους τους ανθρώπους, ειδικά με εκείνους που ήταν λιγότεροι ευνοημένοι στη ζωή. Ήταν η γυναίκα που ήθελε να έχει πρόσβαση στην "πραγματική ζωή", όσο σκληρή και ήταν, και να μην μένει κλεισμένη στο μικρόκοσμό της, πίσω από τους τοίχους των παλατιών. Έτσι, θέλησε να μεγαλώσει και τους δύο γιους της, τον πρίγκιπα Γουίλιαμ και τον πρίγκιπα Χάρι και να τους δώσει την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με αστέγους, με άπορους, με ορφανά παιδιά και ασθενείς στα νοσοκομεία.
Πίστευε ότι έτσι τα παιδιά της θα αποκτήσουν ενσυναίσθηση και ότι η επαφή τους με τον πραγματικό κόσμο και τα προβλήματά του, θα τους βοηθήσουν να μένουν συγκροτημένοι απέναντι σε κάθε αντιξοότητα. Σχετικά με τον Γουίλιαμ, η πριγκίπισσα Νταϊάνα πίστευε ότι αυτή η "μέθοδος" κατά κάποιο τρόπο, θα τον βοηθούσε και στον μελλοντικό του ρόλο, για τη στιγμή που θα ανέβαινε στον βρετανικό θρόνο. "Με το να μαθαίνει ο Γουίλιαμ τι κάνω εγώ και ο πατέρας του, θα τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει τι θα συναντήσει και εκείνος στο δρόμο του. Δεν είναι κρυμμένος στους επάνω ορόφους, με τις νταντάδες".
Ο Άντριου Μόρτον στο βιβλίο του με τίτλο: "Νταϊάνα: Η Αληθινή Ιστορία της", αναφέρει η πριγκίπισσα ήταν αποφασισμένη να εκθέσει τους γιους της σε καταστάσεις και να συναναστραφούν ανθρώπους, που ήταν λιγότεροι τυχεροί. Μαζί με τον Χάρι και τον Γουίλιαμ επισκέφτηκαν ξενώνες για άστεγους, συνάντησαν βαριά ασθενείς στα νοσοκομεία, πιστεύοντας ότι η κατανόηση του πόνου, ήταν ένα σημαντικό εφόδιο για τη ζωή τους. Ο Μόρτον αποκαλύπτει ότι ο Γουίλιαμ είχε φορτιστεί συναισθηματικά, σε μία μυστική επίσκεψη που έκανε με τη μητέρα του στο κέντρο για άστεγους The Passage, στο κεντρικό Λονδίνο. Ο Γουίλιαμ εκείνη την ημέρα συναναστράφηκε με ανθρώπους που η κοινωνία παραβλέπει.
Σε μία ομιλία της για τη μάστιγα του AIDS, η πριγκίπισσα Νταϊάνα είχε πει: "Είμαι πολύ προσεκτική ώστε να μην αποφεύγω τη σκληρή πραγματικότητα, όχι μόνο εγώ αλλά και ούτε τα παιδιά μου. Θα ήταν καλό να τους κρύβω εκείνους που υποφέρουν μέχρι την τελευταία στιγμή; Όταν θα αποφάσιζα τελικά (να τους δείξω την πραγματικότητα) ίσως θα ήταν πολύ αργά για εκείνους.".
Η πριγκίπισσα Νταϊάνα πραγματικά θαύμαζε τον Γουίλιαμ για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε αυτούς τους ανθρώπους, ενώ όπως αναφέρεται στο βιβλίο, σε ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι, χάζευε τον γιο της για το πως φερόταν σε ορφανά παιδιά. "Ήμουν χαρούμενη και περήφανη. Πολλοί ενήλικες δεν μπορούσαν να αντέξουν", είχε πει η Νταϊάνα σε φίλους.
Μία άλλη φορά, η πριγκίπισσα Νταϊάνα είχε πάει με τους γιους της, στο νυχτερινό καταφύγιο Refuge, όπου έμειναν για κάποιες ώρες επίσης με άστεγους. Ο Γουίλιαμ έπαιζε σκάκι μαζί τους ενώ ο Χάρι συμμετείχε έπαιζε ένα παιχνίδι με τράπουλα. Δύο ώρες αργότερα επέστρεψαν στο Παλάτι του Κένσινγκτον "λίγο ωριμότεροι και σοφότεροι", όπως γράφει ο Νόρτον.
Η Νταϊάνα είχε πει: "Πλέον έχουν μία γνώση (για το γίνεται εκεί έξω). Ίσως να μη τη χρησιμοποιήσουν ποτέ, αλλά ο σπόρος είναι εκεί. Εύχομαι να μεγαλώσει γιατί η γνώση είναι δύναμη". Και είχε προσθέσει: "Θέλω να κατανοήσουν τα συναισθήματα των ανθρώπων, τις ανασφάλειες τους, τις αγωνίες αλλά και τις ελπίδες και τα όνειρά τους".