X

Σαρλίζ Θερόν: Φοβόμουν για τη ζωή μου στο Mad Max - Πίστευα ότι ο Τομ Χάρντι θα μου κάνει κακό

Ο εφιάλτης της Σαρλίζ Θερόν στα γυρίσματα του Mad Max: Fury Road. Πώς την τρομοκράτησε ο Τομ Χάρντι σε σημείο να φοβάται για τη ζωή της.

Γράφει: TheToc team
EPA

Μπορεί η ταινία "Mad Max: Fury Road", που βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2015 να έκανε τεράστια επιτυχία και να θεωρήθηκε από τις καλύτερες της σειράς Mad Max -και όχι ως ένα ακόμη blockbuster- και να κατέκτησε 10 υποψηφιότητες για Όσκαρ, ωστόσο όσα συνέβησαν στο παρασκήνιο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και κυρίως, οι ομηρικοί καυγάδες των δύο πρωταγωνιστών, Σαρλίζ Θέρον και Τομ Χάρντι άφησαν εποχή.

Εξαιτίας των συγκρούσεων και πέραν των εξαντλητικών γυρισμάτων, η ταινία του Τζορτζ Μίλερ που ανέβασε ψηλά τον πήχη στο είδος των ταινιών δράσης, αποδείχτηκε μία τραυματική εμπειρία για όλους τους εμπλεκομένους, καθώς εκτός των άλλων, η παραγωγή σταμάτησε τρεις φορές.

Σε ένα απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Kyle Buchanan, Blood, Sweat, and Chrome: The Wild and True Story of Mad Max: Fury Road, το οποίο εκδόθηκε από το Vanity Fair, η Σαρλίζ Θερόν μίλησε για την τεταμένη εργασιακή της σχέση με τον συμπρωταγωνιστή της.

"Δεν θέλω να δικαιολογήσω την κακή συμπεριφορά, αλλά ήταν δύσκολα γυρίσματα", είπε η Θερόν, η οποία υποδύθηκε την Imperator Furiosa.

Συζητώντας τη σχέση ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές, ο Houston Yang από την εταιρεία παραγωγής Open Road Entertainment, είπε: "Δεν ήθελαν να αγγίξουν ο ένας τον άλλον, δεν ήθελαν να κοιτάξουν ο ένας τον άλλον, δεν έβλεπαν ο ένας τον άλλον παρά μόνο όταν έγραφαν οι κάμερες".

Η Θερόν, πρόσθεσε: "Φοβήθηκα πολύ για τη ζωή μου."

Το "σημείο βρασμού" έφτασε όταν ο Χάρντι, ο οποίος αναφέρθηκε στους ισχυρισμούς της Θερόν στο βιβλίο, έφτασε στο γύρισμα με καθυστέρηση τριών ωρών, παρόλο που γνώριζε ότι η Θερόν είχε φτάσει νωρίς.

Ο Mark Goellnicht, ο χειριστής της κάμερας, περιέγραψε τη στιγμή, λέγοντας ότι η Θερόν έβριζε συνεχώς τον ηθοποιό, κάτι που τον ώθησε να της απαντήσει.

Λέει ότι ο Theron είχε φωνάξει: "Πρότισμο εκατό χιλιάδες δολάρια για κάθε λεπτό που καθηστέρησες τους ανθρώπους που εργάζονται εδώ".

Εκείνος απάντησε: "Τι μου είπες;" με πολύ επιθετικό τρόπο.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά, λόγω της αίσθησης "απειλής", η Θερόν ζήτησε να έχει διαρκώς ένα άτομο της παραγωγής στο πλευρό της.

"Έφτασε σε ένα μέρος όπου ήταν κάπως εκτός ελέγχου", είπε η Θερόν, προσθέτοντας: "Δεν ένιωθα ασφαλής".

Κατόπιν αιτήματος της Θερόν, μια γυναίκα παραγωγός ονόματι Denise Di Novi στάλθηκε στα γυρίσματα της ταινίας στη Ναμίμπια, με τη βραβευμένη με Όσκαρ σταρ να δηλώνει: "Δεν θέλω να επαναλάβω τα πράγματα, αλλά ήταν μια πολύ κακή στιγμή σύγκρουσης ανάμεσα σε εμένα και τον Τομ".

Είπε ότι η άφιξη της Ντι Νόβι "κάπως με έκανε να αναπνεύσω λίγο, γιατί ένιωθα ότι θα ήθελα μια άλλη γυναίκα να καταλάβει τι αντιμετώπιζα".

Αναπολώντας τη "φρικτή" εμπειρία, η Θερόν πρόσθεσε: "Δεν έπρεπε να το είχαμε κάνει αυτό. έπρεπε να είμαστε καλύτεροι".

Ο Χάρντι παραδέχτηκε την κακή συμπεριφορά του στο σετ, δηλώνοντας ότι "ήταν εκτός εαυτού για πολλούς λόγους".

Τι συνέβη πραγματικά πίσω από τις κάμερες

Πέντε χρόνια μετά την ολοκλήρωση της ταινίας, είκοσι από τους συντελεστές της ταινίας είχαν μιλήσει στους New York Times για το τι πραγματικά συνέβη πίσω από τις κάμερες.

Μεταξύ αυτών και η Σαρλίζ Θέρον. "Αισθάνομαι πολύ μεγάλη χαρά που τα καταφέραμε σε αυτό που κάναμε κι επίσης έχω μία μικρή τρύπα στο στομάχι. Υπάρχει μία σωματική ανάμνηση, ένα είδος τραύματος που συνδέεται με τα γυρίσματα της ταινίας, το οποίο για μένα είναι ακόμη εκεί" είπε η Θέρον, η οποία ωστόσο έσπευσε να αναλάβει μέρος της ευθύνης για τα προβλήματα που είχε η συνεργασία με τον Τομ Χάρντι, λέγοντας ότι "το κυρίαρχο συναίσθημα σε όλη την παραγωγή ήταν ο φόβος.

Κοιτάζοντας τώρα τα γεγονότα, διαπιστώνω ότι δεν είχα αρκετή ενσυναίσθηση για να καταλάβω τι πραγματικά ένιωθε μπαίνοντας στα παπούτσια του Μελ Γκίμπσον (ο Τομ Χάρντι έπαιξε τον ρόλο που είχε παίξει ο Γκίμπσον τριάντα χρόνια πριν).

Αυτό είναι τρομακτικό! Και νομίζω ότι εξαιτίας του δικού μου φόβου, υψώσαμε τοίχους για να προστατεύσουμε καθένας τον εαυτό του, αντί να πούμε ο ένας στον άλλο: ‘Αυτό είναι τρομακτικό για σένα και άλλο τόσο για μένα. Ας είμαστε καλοί ο ένας με τον άλλο’. Κατά έναν περίεργο τρόπο, λειτουργούσαμε όπως οι χαρακτήρες που ενσαρκώναμε: Όλα αφορούσαν την επιβίωση".