Μέσα σε όλη τη μαυρίλα των ημερών, αποφάσισα να μείνω σε κάτι θετικό που κυρίως χωράει μεγάλη κουβέντα. Πώς κατάφερε η Σταματίνα Τσιμτσιλή και το "Happy Day στον Alpha" να διανύουν μία από τις καλύτερες χρονιές τους on air ενώ βρίσκονται στον αέρα για μία δεκαετία;
Προσπαθώ εδώ και καιρό να καταλάβω πώς τα κατάφεραν, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται. Τον τρόπο δεν τον γνωρίζω, δεν καταλαβαίνω καν πού βρήκαν αυτά τα κενά του ανταγωνισμού και υπερίσχυσαν τόσο. Αυτό που μου κάνει σίγουρα εντύπωση πάντως είναι ότι σε μία ημέρα με τεράστιο κοινωνικό και πολιτικό ενδιαφέρον, δεδομένου πως χιλιάδες κόσμου διαδήλωνε στο Σύνταγμα, ο τηλεθεατής επέλεξε να παρακολουθήσει ένα ξεκάθαρα ψυχαγωγικό -και σχετικά συντηρητικών απόψεων- πρωινό μαγκαζίνο. Το να κάνει το "Happy Day στον Alpha" 24% δεν είναι ούτε άδικο, ούτε απρόσμενο. Εγώ ο ίδιος σας έχω γράψει πόσο καλοδουλεμένη εκπομπή είναι. Όμως ότι καταφέρνει και στο δυναμικό κοινό περνά μπροστά από κάθε ενημερωτικό μαγκαζίνο μια τέτοια μέρα και μάλιστα με τον Δήμο Βερύκιο -που δεν τον λες και τον πιο εύκολο τηλεοπτικό "ήρωα" της καθημερινότητάς μας- στο σκέλος της Ενημέρωσης, είναι κάτι πολύ αξιοσημείωτο.