Ο Χρήστος Κυριαζής, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών, δεν υπήρξε ποτέ το κλασικό παράδειγμα του προβεβλημένου καλλιτέχνη, όπως μπορεί να εκλάβει κανείς τον όρο, παρά τη θραύση που σημείωσε κατά τη δεκαετία του 1990. Επάνω στο "peak" της διαδρομής του επέλεξε να αποστασιοποιηθεί και να αποτραβηχτεί από τα φώτα και το δρόμο που είχε απλωθεί μπροστά του.
Ο Χρήστος Κυριαζής ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου που από τα ροκ γκρουπ, τη δουλειά στο επιπλάδικο, βρέθηκε μέσα στα σουξέ και από εκεί ξανά πίσω στα έπιπλα.
Ο ίδιος ήταν ροκάς αλλά αγαπούσε το λαϊκό τραγούδι, δήλωνε φάλτσος και στα μπουζούκια είχε πάει μόνο δύο φορές στη ζωή του.

Από το επιπλάδικο στις πίστες
Πώς όμως ένας επιπλοποιός ασχολήθηκε το τραγούδι; Ο Χρήστος Κυριαζής είχε πει ότι του άρεσε η μουσική από μικρό παιδί και είχε συνεχώς δίπλα την κιθάρα του.
"Από μικρός έπαιζα μουσική. Είχαμε φτιάξει με τους φίλους μου ένα συγκρότημα, τις Πρόκες. Ο πατέρας μου ήταν αξιωματικός στο Βασιλικό Ναυτικό τότε και τα αδέλφια μου φτιάχνανε έπιπλα.
Κάποια στιγμή μου είπαν να ασχοληθώ κι εγώ με τα έπιπλα. Δέχτηκα αρκεί να κάναμε και δικά μου σχέδια. Η κιθάρα όμως δίπλα, πάντα. Στο αυτοκίνητο, στο μαγαζί, στο μπάνιο, παντού. Χωρίς κιθάρα δεν μπορώ".
"Οι δισκογραφικές γελούσαν με τα τραγούδια μου"
Ποιος δεν γνωρίζει τη μεγάλη επιτυχία με το "Μου θυμίζεις τη μάνα μου" το 1992. Κι όμως, αρχικάν οι δισκογραφικές γελούσαν ακούγοντας τα τραγούδια του.
Εκείνος, σε πείσμα των δισκογραφικών δεν σταματούσε να γράφει αυτά που ένιωθε στην ψυχή του μέχρι που ήρθε η δικαίωση.
"Ένα τραγούδι το οποίο κάνει επιτυχία, αγγίζει τη μάζα, για μένα είναι καλό. Δεν είναι τυχαίο να γίνει σουξέ. Όλοι οι τραγουδιστές ψάχνουν το σουξέ, όχι το τραγούδι. Μπορεί να ακούσεις ένα τραγούδι που εσένα να μην σου λέει τίποτα αλλά να το ακούς παντού. Όταν ο Αντώνης Τουρκογιώργης , ο πιο σημαντικός συνεργάτης μου, ενοχρηστρωτής και παραγωγός, στενός μου φίλος και Πειραιώτης, είχε πάει στις εταιρείες το "Έχω κλάψει", το "Μου θυμίζεις τη μάνα μου" γελούσανε με τα τραγούδια μου. Όμως εγώ αυτό ένιωθα, αυτό ήθελα να πω. Έξι εταιρείες είπαν όχι και η Sony είπε ναι. Έγιναν επιτυχίες και οι άλλοι μετά τραβούσανε τα μαλλιά τους.
Ο ίδιος είχε πει πως όταν έγραφε δεν γνώριζε αν το τραγούδι θα γινόταν επιτυχία. "Όχι, εγώ όταν γράφω δεν σκέφτομαι εάν θα κάνει επιτυχία ή όχι. Εγώ θέλω να πω αυτό που αισθάνομαι. Από εκεί και ύστερα το τραγούδι βρίσκει το δρόμο του. Το "Έλα μωράκι μου” γράφτηκε στην καφετέρια Fontana στο Πασαλιμάνι.
Παίζαμε κιθάρες, περνάγανε τα κορίτσια, γράφτηκε το τραγούδι, έγινε δίσκος μετά από 10 χρόνια στη Lyra. Γίνεται επιτυχία το "Μου θυμίζεις τη μάνα μου” ανεβαίνω Θεσσαλονίκη κι ένας τυπάς από τον Ant1 radio, μου λέει "εγώ το έκανα επιτυχία στη Θεσσαλονίκη το Έλα μωράκι μου”. Το έβαλα στη φίλη μου και τσιμπήσανε όλοι, πήραν φωτιά τα τηλέφωνα. Θα με θυμηθείς του χρόνου θα έρθει και στην Αθήνα. Κι έτσι κι έγινε! Έγινε μόνο του, δεν το έσπρωξε κανείς. Και τι είναι το "Έλα μωράκι μου”; Ένα ψηστήρι είναι".
"Το "Βράδυ Σαββάτου” το είχα πει κι εγώ. Ο Παπακωνσταντίνου με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε αν μπορεί να το πει. Το κομμάτι έγινε γνωστό χάρη στο Βασίλη. Αυτό γράφτηκε στο λιμάνι στον Πειραιά".
"Δεν τραγούδησα ποτέ τραγούδια άλλων, εάν δεν το έχω βιώσει δεν μπορώ να το πω"
Ο Χρήστος Κυριαζής, δεν μπορούσε να τραγουδήσει κάτι εάν δεν το είχε γράψει ο ίδιος.
"Δεν έχω πει ποτέ τραγούδι αλλουνού. Ούτε έχω πάρει στίχους από άλλους. Εάν δεν το έχω βιώσει, δεν μπορώ να το πω. Και οι στιγμές που μπορεί να σου έρθει η έμπνευση για ένα κομμάτι δεν ξέρεις πότε είναι.
Για αυτό έχω την κιθάρα δίπλα μου κι ένα κασετοφωνάκι μικρό και γράφω τους στίχους. Λες και το τραγούδι είναι κάπου γραμμένο μες το μυαλό μου και αρχίζω και το θυμάμαι.
Ένα κομμάτι έχω πει του Τσιτσάνη και το είπα με δυσκολία. Δεν λειτουργώ σαν τραγουδιστής, λειτουργώ σαν δημιουργός. Ένα καλό τραγούδι, είτε το πει ένας μεγάλος τραγουδιστής, είτε ένας μικρός, άμα είναι καλό το τραγούδι θα γίνει επιτυχία. Εγώ είμαι φάλτσος, δεν πατάω καλά στις νότες. Ο Ζαμπέτας μου είχε πει: "Κυριαζή στη χαραμάδα είσαι”. Ούτε ο Μπομπ Ντίλαν πατάει καλά. Ο δημιουργός δεν κοιτάει να πει πολύ ωραία το τραγούδι, κοιτάει να εκφράσει αυτό που έχει γράψει, το ποίημα"”.
Όταν γράφω δεν σκέφτομαι εάν θα κάνει επιτυχία ή όχι. Εγώ θέλω να πω αυτό που αισθάνομαι. Από εκεί και ύστερα το τραγούδι βρίσκει το δρόμο του".
"Δεν κυνήγησα τα λεφτά"
Στην ερώτηση "λεφτά έβγαλες;" ο ίδιος απαντούσε αρνητικά.
"Όχι δεν τα κυνήγησα τα λεφτά. Ήθελα να ζω απλά και να είμαι κοντά στο σπίτι και την οικογένειά μου. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε τα απαραίτητα. Να κάνω πράγματα για να βγάλω χρήματα και να μην νιώθω καλά μέσα μου, γιατί να το κάνω;"
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr