AIDS της γάτας: Τι είναι ο ιός της "ανοσολογικής ανεπάρκειας" - Τα συμπτώματα, πώς μεταδίδεται, τι ισχύει για τον άνθρωπο

Η επίκτητη ιογενής ανοσοανεπάρκεια της γάτας, γνωστή και σαν το AIDS της γάτας, είναι μία ασθένεια που προκαλείται από ένα RNA ιό, τον FIV (Feline Immunodeficiency Virus).

Όπως και ο αντίστοιχος ιός στον άνθρωπο έτσι και στη γάτα, ο FIV εξελίσσεται πολύ αργά κατά τη διάρκεια αρκετών ετών, καταστρέφοντας τα λευκά αιμοσφαίρια της γάτας, δηλαδή χάνουν την ικανότητά τους να καταπολεμούν τις ασθένειες. Η συγκεκριμένη έκπτωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος οδηγεί σε μεγαλύτερη ευαισθησία σε δευτερογενείς μολύνσεις, ενώ απαιτείται περισσότερος χρόνος για να ξεπεράσουν καθημερινές ασθένειες και παθήσεις.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ό ιός της ανοσολογικής ανεπάρκειας της γάτας, δεν προσβάλλει τους σκύλους αλλά ούτε και τους ανθρώπους.

Προσοχή! Ο ιός της ανοσολογικής ανεπάρκειας του ανθρώπου δεν είναι ο ίδιος με αυτόν της γάτας. Συνεπώς η μόλυνση γίνεται μόνο από γάτα σε γάτα.

Συμπερασματικά, οι μολυσμένες με FIV γάτες δε μεταδίδουν τον ιό στον άνθρωπο και συνεπώς κάθε τέτοιος φόβος δεν έχει επιστημονική βάση.

Προσβάλλονται γάτες όλων των ηλικιών (από 2 μηνών μέχρι 18 ετών). Η πιθανότητα μόλυνσης αυξάνει με την ηλικία και γάτες από 6 ετών και πάνω προσβάλλονται συχνότερα.

Οι ομάδες υψηλού κινδύνου περιλαμβάνουν γάτους και γάτες που ζουν αποκλειστικά έξω από το σπίτι.

Οι κλινικά υγιείς αλλά οροθετικές γάτες μπορούν να παραμείνουν ασυμπτωματικές για αρκετά χρόνια. Σε ορισμένες συμπτωματικές γάτες η ποιότητα ζωής διατηρείται καλή για μήνες ή και χρόνια.

Πώς γίνεται η μετάδοση

Ομάδες υψηλού κινδύνου θεωρούνται οι μη στειρωμένες γάτες, οι οποίες ζευγαρώνουν ελεύθερα.

Ο ιός απεκκρίνεται με το σάλιο και μεταδίδεται άμεσα μέσω του σημείου ενός πιθανού δαγκώματος. Η μετάδοση από τη γατομαμά στα γατάκια είναι σπάνια. Συχνότερα οι μολυσμένες γατομητέρες περνούν αντισώματα κατά του FIV στα γατάκια που θηλάζουν γεγονός που εξηγεί το ψευδώς θετικό αποτέλεσμα στα τεστ όταν αυτά γίνονται κατά τους πρώτους 6 μήνες ζωής τους.

Ποια είναι τα συμπτώματα

Η κλινική εικόνα της νόσου επηρεάζεται από την ηλικία και την κατάσταση της υγείας της γάτας, το στέλεχος και το φορτίο του ιού.

Το σύνδρομο της στοματίτιδας-ουλίτιδας, η υποτροπιάζουσα ρινίτιδα-επιπεφυκίτιδα, η προοδευτική απώλεια του σωματικού βάρους, η διάρροια και ο πυρετός είναι οι συχνότερες κλινικές εκδηλώσεις της λοίμωξης.

Η διάγνωση της λοίμωξης βασίζεται στην ανίχνευση των αντιϊκών αντισωμάτων στον ορό του αίματος με διάφορες μεθόδους και τεχνικές.

Οσον αφορά τη θεραπεία μέχρι σήμερα καμία δεν είναι αποτελεσματική από την στιγμή που θα εγκατασταθεί η λοίμωξη. Οι επιβεβαιωμένες λοιμώξεις παραμένουν εφόρου ζωής και είναι ανίατες.

Οι κλινικά υγιείς αλλά οροθετικές γάτες μπορούν να παραμείνουν ασυμπτωματικές για χρόνια, ενώ οι άρρωστες μπορούν να ελεγχθούν επί σειρά ετών υποστηρικτικά με αντιϊκά και ανοσορυθμιστικά φάρμακα.

Η καλύτερη πρόληψη είναι η αποφυγή έκθεσης στον ιό με τη διατήρηση της γάτας μέσα στο σπίτι όπως και η στείρωσή της.

Ο FIV δεν αποτελεί λόγο ευθανασίας σε καμία περίπτωση.

Ο ιός απομονώθηκε πρώτη φορά το 1986 από γατοεκτροφή στη βόρεια Καλιφόρνια αν και έχει παγκόσμια εξάπλωση από τη δεκαετία του 60.

Να θυμάστε πάντοτε πως ο "γιατρός" των αγαπημένων μας συνοδοιπόρων είμαστε εμείς που ζούμε μαζί τους. Η παρατήρηση στην καθημερινότητα μπορεί να προλάβει σε συνδυασμό με τον τακτικό κτηνιατρικό έλεγχο σε κάθε περίπτωση που εμφανίζεται πρόβλημα υγείας.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr