Λεϊσμανίαση ή "Kala azar": Μια σοβαρή και διαρκής απειλή για τη ζωή του σκύλου μας

Η λεϊσμανίαση είναι λοιμώδης νόσος η οποία οφείλεται στα πρωτόζωα παράσιτα του γένους λεϊσμάνια. Οι λεϊσμάνιες είναι ενδοκυττάρια παράσιτα τα οποία μεταδίδονται μέσω των σκνιπών. Η σκνίπα ζει και αναπαράγεται σε μέρη με αποσυντιθέμενα υλικά και δραστηριοποιείται από το ηλιοβασίλεμα και μέχρι την αυγή.

Η λεϊσμανίωση ή "Kala azar" είναι νόσημα του αίματος και γι΄αυτό είναι πολυσυστηματικό. Αποτελεί σύνηθες αίτιο θανάτου ενός σκύλου λόγω των σοβαρών συμπτωμάτων και των μη αναστρέψιμων βλαβών που μπορεί να προκαλέσει. Λόγω του κλίματος εμφανίζεται στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο.

Η νόσος οφείλεται στη Leishmania infantum, παράσιτο το οποίο μεταδίδεται στο σκύλο μέσω των θηλυκών φλεβοτόμων (σκνίπες). Συνήθως νοσούν ενήλικα σκυλιά ηλικίας μεγαλύτερης των 6 μηνών.

Τα σημεία που κυρίως οι σκνίπες τσιμπούν το σκύλο μας είναι η μύτη, τα αυτιά, γύρω από τα μάτια και στο επάνω μέρος του κεφαλιού.

Τα συμπτώματα που εμφανίζουν τα σκυλιά είναι ποικίλα. Από τη στιγμή που μια σκνίπα τσιμπάει ένα σκύλο έως τη στιγμή που θα εκδηλωθεί το νόσημα μπορεί να μεσολαβήσει χρονικό διάστημα 1 μήνα έως χρόνια.

Η συμπτωματολογία ενός σκύλου που νοσεί από τη λεϊσμανίαση εξαρτάται από τον ίδιο τον οργανισμό του ζώου. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις σκύλων που δεν εμφανίζουν συμπτώματα και παραμένουν φορείς.

Η λεϊσμανίαση είναι ένα νόσημα που δεν εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο σε κάθε ζώο και σε κάθε περίπτωση πρέπει να ελέγχονται πολύ συχνά τα ζώα που ζουν σε ενδημικές περιοχές.

Ορισμένα γενικά συμπτώματα της ασθένειας είναι:
Μειωμένη διάθεση
Ανορεξία
Μείωση Σωματικού Βάρους
Εύκολη κόπωση
Επίσταξη – ρινορραγία
Δερματικές αλλοιώσεις όπως αποφολιδωτική δερματίτιδα (πυτιρίδα), δερματικά οζίδια, πυώδη δερματίτιδα, οφθαλμολογικά προβλήματα, χωλότητα.

Διαβάστε Επίσης

Διακοπές τέλος: Τι πρέπει να κάνουμε για την ασφαλή επιστροφή του σκύλου μας στην καθημερινότητα

Να διευκρινιστεί ότι κανένα προληπτικό μέτρο δεν μπορεί να προστατέψει το σκύλο 100% από τη νόσο, μπορεί όμως να μειώσει την πιθανότητα μόλυνσης.

Συνίσταται συχνός έλεγχος των ζώων έτσι ώστε αν ο σκύλος έχει μολυνθεί να ξεκινήσει έγκαιρα θεραπεία με τα ποσοστά ίασης να είναι υψηλά.

Η λεϊσμανίωση δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο από την επαφή με το σάλιο, το δέρμα, τα κόπρανα ή τα ούρα, το αίμα του μολυσμένου σκύλου. Χρειάζεται τη μεσολάβηση της μολυσμένης σκνίπας.

Διαβάστε Επίσης

Τι είναι το "σκουλήκι της καρδιάς" στον σκύλο - Τι πρέπει να γνωρίζετε για τη Διροφιλαρίωση

Στην πραγματικότητα στον άνθρωπο, η νόσος είναι σπάνια και θεραπεύσιμη.

Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι για τη μετάδοσή του ευθύνεται η σκνίπα και όχι ο σκύλος.

Ο άνθρωπος μολύνεται μόνο από νύγμα σκνίπας και όχι από επαφή με μολυσμένο σκύλο.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr