
"Αν ήταν ήρωας σε παιδικό παραμύθι, ο τίτλος του βιβλίου θα ήταν 'Ένας ντροπαλός αρκούδος" - έτσι ξεκινούσε η αγγελία του Ραφάτ από το Save a Greek Stay.
Χρόνια έψαχνε σπίτι. Πολλά χρόνια. Ήρθε χρόνια πριν, ούτε θυμoύνται στο καταφύγιο, πόσα πια, ήταν φοβικός, ήταν φουντωτός και με την έλλειψη τριχώματος γύρω από τα μάτια του ήταν πάντα σαν να κλαίει. Ο Ραφάτ κοινωνικοποιήθηκε αργά, πολύ αργά, αλλά σταθερά.
Έμαθε και βόλτα να βγαίνει, και τους ανθρώπους να τους πλησιάζει και να τους κάνει νάζια, και όσο μεγάλωνε, τόσο έβγαζε μια τσαχπινιά δική του, απίστευτα χαριτωμένη. Είχε πάντα έναν δισταγμό για τον έξω κόσμο, και ταυτόχρονα μια παιδική αθωότητα, και μια απορία για αυτά που δεν ήξερε, και που φοβόταν να μάθει. Και αυτό μας έκανε να συνεχίζουμε την προσπάθεια να του βρούμε μια οικογένεια, όσο και τα πάντα πάνω του να φώναζαν "μη υιοθετήσιμος". Δεν υπάρχει μη υιοθετήσιμο σκυλί.

Ο Ραφάτ βρήκε το σπίτι του μετά από μια πορεία χρόνων πολλών, προχωρώντας αργά αλλά σταθερά, και μην κάνοντας βήματα πίσω ποτέ.

Και στο σπίτι του είναι εκατό φορές πιο λειτουργικός από ότι ήταν στο καταφύγιο, και είναι και πάρα πολύ ευτυχισμένος. Κανένα σκυλί δεν ανήκει σε καταφύγιο, και σίγουρα δεν ανήκε στο καταφύγιο αυτός.

Στην ανάρτησή του Save a Greek Stray για τον Ραφάτ το καλοκαίρι έγραφε:
"Έχουμε κάποια σκυλιά που είναι σαν να έχουν πάνω από το κεφάλι τους μια τεράστια ταμπέλα "ΜΗ ΥΙΟΘΕΤΗΣΙΜΟ", και αυτός είναι ένα από αυτά. Είναι το μέγεθος, είναι η εμφάνιση, είναι η ηλικία, είναι πολλά πράγματα μαζί που κάνουν τον Ραφάτ ένα από αυτά τα σκυλιά που δεν τα επιλέγει ποτέ κανείς. Αν ήταν πρωταγωνιστής σε παιδικό βιβλίο, ο τίτλος του βιβλίου θα ήταν "ένας ντροπαλός αρκούδος". Ο Ραφάτ είναι λίγο ντροπαλός, είναι πολύ τρυφερός, είναι απίστευτα αστείος και είναι σαν μια ήρεμη, στρουμπουλή και ναζιάρα δύναμη που απλά υπάρχει. Στην καρδιά του είναι ακόμα κουτάβι και ας είναι δέκα χρονών. Πραγματικά πιστεύουμε ότι όποιος τον υιοθετήσει θα αναρωτιέται πώς ζούσε χωρίς αυτόν μέχρι τώρα."
Η σελίδα του Ραφάτ στο Save a Greek Stay
"Φανταστείτε έναν ντροπαλό αρκούδο, τόσο φουντωτό και ογκώδη που είναι αδύνατο να κρυφτεί και όμως το προσπαθεί, που είναι ηλικιωμένος αλλά δεν το ξέρει και καθώς κρύβεται, το κάνει με νάζι και σκέρτσο, λες και όλη του η γοητεία είναι στο να το παίζει "δύσκολος", χωρίς να είναι ουσιαστικά.
Σε βλέπει να πλησιάζεις και σε κοιτάει με αμηχανία και είναι τόσο φουντωτός που θέλεις να μπεις να τον χαϊδέψεις. Και μόλις μπεις μέσα σου γυρνάει και καλά την πλάτη και κάθεται έτσι στην γωνία, όχι για να σε αποφύγει, αλλά για να πας να χαϊδέψεις εκεί που νιώθει άνετα. Και όσο χαϊδεύεις, κυρίως στον λαιμό του, από κάτω, σηκώνει σιγά σιγά το κεφάλι με μια περηφάνια και μετά από λίγη ώρα σου δίνει και το χέρι και κάθεται ακίνητος.
Ο Ραφάτ είναι ηλικιωμένος, αλλά έχει κάτι που τον κάνει να είναι ακόμα κουτάβι. Δεν έχει την ενέργεια του κουταβιού που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο, αλλά έχει αυτό το νάζι και ταυτόχρονα την απορία για τον κόσμο, λες και απ'την μια δεν ξέρει τι ακριβώς υπάρχει εκεί έξω, από την άλλη είναι σαν να ξέρει και να σου λέει με τον τρόπο του "εσύ πρώτα, πήγαινε έξω εσύ πρώτα, και θα έρθω και' γω".".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr