Τα αδεσποτάκια που υιοθετούνται γίνονται οικογένεια. Από τη μοναξιά, την πείνα, τον φόβο, την αγωνία όταν βρεθούν στη ζωή σας ηρεμούν, αφήνονται και την πέφτουν στον ύπνο μέχρι να καλύψουν όλη την κούραση, ροχαλίζοντας σαν να πάσχουν από ΧΑΠ.
Χωρίς συναισθηματισμούς η αδέσποτη ζωή είναι σκληρή. Αρκεί να αφιερώσετε λίγα λεπτά από την καθημερινότητά σας κοιτάζοντας τις σελίδες των φιλοζωικών ή καταφυγίων για να δείτε τι βιώνουν.
Ας βάλουμε όλοι στόχο ζωής να προσφέρουμε ένα σπιτικό σε κάθε αδέσποτο, με την ελπίδα πως κάποια μέρα κανένα ζώο δεν θα βρίσκεται κακοποιημένο και μοναχό, πεινασμένο, άρρωστο και φοβισμένο, αλυσοδεμένο και εγκαταλελειμένο. Ρομαντισμός, αγαθοσύνη; Οχι, είναι στο χέρι μας η προστασία και η ευζωία τους. Ας αντιδράσουμε σε κάθε μορφή κακοποίησης, ας αρχίσουμε από το να μην τα προσπερνάμε.
Και αν δεν μπορούμε να προσφέρουμε αυτό το λίγο ή ένα σπίτι σε κάθε αδέσποτο, τότε τουλάχιστον ας μην καταστρέφουμε το "σπίτι" τους.
Σήμερα θα σας γνωρίσουμε τα φατσόνια από την Κιβωτό της Μυτιλήνης. Δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα για την ιστορία τους, αλλά μπορούμε να τη φανταστούμε.
"Γειά θαθ, είμαι αυτή/ος που βλέπετε. Θήμερα πρόλαβα και βγήκα βόλτα. Κθέρω μερικά πράγματα από τη δδωή. Κθέρω το αμάκθι, τουθ ανθρώπουθ, το βζζ βζζ που κάνει το μηχανάκι. Ένα καινούργιο πράγμα που είδα θήμερα δεν κθέρω τι ήταν. Το παρατήρηθα για πολύ ώρα, αλλά και πάλι δεν κθέρω τι ήταν. Και είμαι έκθυπνη και θέλω να να κατακτήθω περιθθότερεθ γνώθειθ". Αυτά τα λέμε εμείς με καλή προαίρεση.
Η ανάρτηση της Κιβωτού γράφει "Τα ζώα αυτά ΔΕΝ βρίσκονται σε χώρο της ΚΙΒΩΤΟΥ Μυτιλήνης, αλλά σε σπίτια εθελοντών ή ακόμα και στο δρόμο! Όλα τα ζωάκια δίνονται για υιοθεσία ΠΑΝΤΟΤΕ εμβολιασμένα και τσιπαρισμένα."
Δώστε τους μια καλύτερη ζωή. Πιστέψτε ότι αξίζετε να έχετε τέτοιους φίλους στη ζωή σας.