X

Σπύρος Χατζηαγγελάκης για τη σκυλίτσα του: "Με έσωσε από την κατάθλιψη, δε διανοούμαι τον εαυτό μου χωρίς εκείνη"

Οφείλεις να τα προστατεύσεις σε αυτόν τον κόσμο που έχουμε επιλέξει εμείς σχολίασε ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης

Γράφει: TheToc team

O ηθοποιός Σπύρος Χατζηαγγελάκης, μίλησε για τη σκυλίτσα του, την Όλιβ, που με την άφιξή της βοήθησε την ψυχολογία του την περίοδο της καραντίνας, λέγοντας πως τον γλίτωσε από τη μιζέρια, την κατήφεια και την κατάθλιψη. Η Ολιβ μπήκε στη ζωή του μετά το τέλος της πρώτης καραντίνας.

"Πιστεύω ότι είμαστε οι δύο τελευταίοι άνθρωποι που θα μπορούσαμε να είχαμε σκυλιά", είπε αρχικά στην παρουσιάστρια της εκπομπής Μουσούδες στο Αction24, Μαρία Κωνσταντάκη.

"Ξαφνικά, όμως, μας την "έδωσε”. Μόλις είχε τελειώσει η πρώτη μεγάλη καραντίνα, τώρα είναι τριών ετών, και τη βρήκα μέσω facebook. Για κάποιον λόγο έψαχνα μαύρο, θηλυκό, αδέσποτο και έμαθα μετά ότι συνήθως είναι αυτά που ψάχνει λιγότερο ο κόσμος. Την είδα και την ερωτεύτηκα. Πήρα τηλέφωνο και τους είπα ότι ενδιαφέρομαι για το σκυλί, μου είπαν ότι είχε πάρει ένας άλλος και αν δεν τη θέλει θα την πάρω εγώ", ανέφερε χαρακτηριστικά καλεσμένος στην εκπομπή "Μουσούδες".

Και συνέχισε: "Την παίρνει, κάθεται μαζί του έναν μήνα και μετά με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν "Ο κύριος επέστρεψε την Ολίβια, αν ενδιαφέρεστε ελάτε”. Πήγα την ίδια μέρα. Το θεώρησα καρμικό. Έκοψα το Ολίβια, μου φάνηκε μεγάλο για σκυλάκι, επίσης το συνέδεσα με την Όλιβ του Ποπάι, γιατί είναι μελαχρινή καλλονή.

Θεωρώ ότι η Όλιβ με διέσωσε από τη μιζέρια, την κατήφεια της καραντίνας, την κατάθλιψη. Ήρθε ένας χαρούμενος ζωντανός οργανισμός μες στο σπίτι, και με έκανε κι εμένα χαρούμενο. "Υποχρεωνόμουν” να τη βγάζω δύο φορές την ημέρα βόλτα, να με χτυπάει και λίγο οξυγόνο, να την ταΐζω, να την προσέχω. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό για μένα".

Τέλος, είπε: "Δε διανοούμαι τον εαυτό μου χωρίς την Όλιβ. Όταν μπορεί να την έχει κάποιος φίλος, είναι περίεργο, ξαπλώνω στον καναπέ και ψάχνω να δω από πού θα 'ρθει. Ο χρόνος που έχουμε με την Όλιβ έχει μειωθεί δραστικά.

Διαβάστε Επίσης

Την παίρνω μαζί μου στη δουλειά, στο μαγαζί. Με ακολουθεί παντού. Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος που έχω μια ευθύνη, ένα μαγαζί με φαγητό και μπορώ να την έχω δίπλα μου. Έχει μάθει να μην μπαίνει στην κουζίνα, είναι ένα "όριο” γι' αυτό. Είναι χαρακτηριστικό όταν θέλει να φάει κάνει τη "νεκρή” και για να μου ζητήσει κάτι, ξέρει πώς να το κάνει. Δεν παίρνει φαγητό από άλλους, δεν της αρέσουν οι λιχουδιές".

Διαβάστε Επίσης