"Εκεί μπροστά τους πέθαινες... Και κείνοι περνούσαν από δίπλα σου" - Η συγκλονιστική ανάρτηση για τη γάτα στο Θησείο

Μέλος της ομάδας της Alma Libre - Hellenic Animal Rescue που απεγκλωβίζει ζώα και έχει σώσει εκατοντάδες ψυχές που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο, έγραψε ένα βαθιά αληθινό κείμενο για την παγερή αδιαφορία των ανθρώπων απέναντι στα αδέσποτα. Aπαντες απόντες.

Αναφέρεται σε μια γάτα που ψυχορραγούσε μπροστά σε ανθρώπους που προσπερνούσαν ή που θεωρούσαν πως έκαναν το "καθήκον" τους ενημερώνοντας..., χωρίς να δρουν οι ίδιοι.

"Χθες κυκλοφορούσαν αναρτήσεις για μια γάτα που ψυχορραγούσε στο Θησείο.... Είχαν ενημερωθεί σωματεία που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, εθελοντές, κάποιοι που έβλεπαν τις αναρτήσεις είπαν ότι θα πάνε κιόλας, άλλοι σχολίαζαν για βοήθεια. Ομως δεν πήγε ποτέ κανείς...."

"Εκεί μπροστά τους πέθαινες... Για ώρες βασανιζόσουν περιμένοντας... Τι άραγε περίμενες... Και κείνοι περνούσαν από δίπλα σου... Και κείνοι κάθονταν και έπιναν τον καφέ τους και τρώγανε... Και συ πέθαινες...", γράφει με πόνο ψυχής στην ανάρτηση.

Ολόκληρη η ανάρτηση

"Πέθαινες

Εκεί μπροστά τους πέθαινες

Για ώρες βασανιζοσουν περιμένοντας

Τι άραγε περίμενες..

Και κείνοι περνούσαν από δίπλα σου

Και κείνοι κάθονταν και έπιναν τον καφέ τους και τρώγανε

Και συ πέθαινες..

Ώσπου άρχισε να πέφτει το φως

της ημέρας, και το δικό σου.

Και Σηκωθηκες με όσες δυνάμεις είχες να πας να πεθάνεις μόνη, εκεί απέναντι στα πλεγματα, δίπλα στις γραμμές του τρένου

Αφήνοντας τις τελευταίες σου πνοες, χωρίς να βλέπεις πια αυτό τον κόσμο

Που δε σε ένιωσε, δε σε βοήθησε

Να απαλλαγείς ήθελες από αυτό τον πόνο και από εκείνα τα τυφλά βλέμματα των κενων ανθρώπων

Χθες κυκλοφορούσαν αναρτήσεις για μια γάτα που ψυχορραγουσε στο Θησείο.

Είχαν ενημερωθεί σωματεία που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, εθελοντές, κάποιοι που έβλεπαν τις αναρτήσεις είπαν ότι θα πάνε κιολας, άλλοι σχολίαζαν για βοήθεια. Ομως δεν πήγε ποτέ κανείς.

Και Τόσοι περαστικοί είχαν δει αυτό το πλάσμα και δεν έκαναν τιποτε.

Εγώ έτρεχα σε περιστατικα μέχρι και αργά το βράδυ.

Και εκεί που καποια στιγμή μίλαγα με τη φίλη Μάγδα και αναρωτιομασταν τι να εγινε με αυτο το πλάσμα

Και ενώ ειχα κάτσει για λίγο καθώς ημουν κομμάτια από όλη την κούραση

Σηκώθηκα, χωρίς άλλη σκέψη πήρα το ντροπερ και κάλεσα ταξί για να πάω να το βρω αν υπήρχε εκεί ακόμη, αν ζούσε ακόμη..

Πλησιάζοντας και βρίσκοντας στο μαγαζί είδα δύο ανθρώπους μέσα.

Η γάτα δεν ήταν εκεί γύρω, και τους ρώτησα

"Υπηρχε κάποια γάτα εδώ που δεν ήταν καλά

Έγινε κάτι;

Ήρθε κανείς να την παρει;"

"Ε όχι εμείς φωνάξαμε φιλοζωική και δεν ήρθε κανείς, τώρα μαζεύουμε και φεύγουμε από το μαγαζί.

Εδώ ήταν πάντως πριν λιγο η γάτα, ειχε πάει παραπέρα και κάποια στιγμή σηκώθηκε και πέρασε απέναντι"

"Που απέναντι;;"

"Εκεί στα παρτέρια μάλλον"

"Μπορω να αφήσω τη τσάντα μου και το ντροπερ μέσα στο μαγαζί να πάω να ψάξω;"

"Όχι, αστα έξω, εμείς φεύγουμε σε λίγο"

Και αυτοί συνέχιζαν να κάνουν τις δουλειές τους και γω παίρνω το φακο και αρχίζω να ψάχνω.

Κοίταξα κάτω από τα αμάξια μπας και τη βρω κουρνιασμενη πουθενα.

Τίποτε.

Περνάω από την πλευρά των παρτεριων και αρχίζω μέσα στο σκοτάδι να σαρωνω όλα τα σημεία.

Μέχρι που την είδα.

Ξαπλωμένη, με το κεφάλι της ανάμεσα σε κάτι κάγκελα και το μισό της σώμα μέσα από το πλέγμα δίπλα από τις γραμμές του τρένου.

Δεν ηξερα αν ζούσε πια.

Έβαλα το ντροπερ μπροστά της και με ευλάβεια ανασηκωσα το σωματακι της να το βάλω στο ντροπερ.

Είδα ότι ανασαινε.

Ανασαινε βαριά.

Έφευγε..

Και τρέχω απέναντι στο μαγαζί και είπα αυθόρμητα και μέσα στην αγωνία αυτου του δραματος

"Σας παρακαλώ έχει κάποιος αυτοκίνητο να με πάει τώρα σε κλινική;; Το γατί πεθαίνει σβηνει δεν ξέρω αν το προλαβαίνω να σωθεί!"

Δεν απάντησε κανείς.

Βγαίνει ένας έξω και μου λέει "Μπορείτε να πάρετε την τσάντα σας πάνω από το τραπέζι γιατί κλείνουμε και βάζουμε τα τραπέζια μέσα;"

Ειχα εξοργιστει.

Δεν ξέρω, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που ένιωθα

Ίσα ίσα είχα λίγα χρήματα μαζί μου

Και σκεφτόμουν μέχρι να εφερνα ταξί ποσος χρόνος θα περάσει και μέχρι να το πάω σε κλινική πόσος χρόνος θα πέρναγε και μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου

πέρναγαν απειρες σκέψεις βλέποντας τη γατούλα να σβηνει μπροστά στα μάτια μου.

Και παίρνω αμέσως τηλεφωνο τους καλούς φίλους Ilias Kaos και Ειρηνη και παρακάλεσα να έρθουν να με πάρουν για να τρέξουμε στο χοσπεταλ

Τα παιδιά διακτινιστηκαν σε χρόνο ντε τε και τρέξαμε σφαίρα προς Συγγρού.

Εφυγε στα χέρια μου.

Δεν προλαβαμε να περάσουμε το κατωφλι της κλινικής.

Και γω ηλπιζα, ήλπιζα ακόμη ότι μπορεί να αναστηθεί να έρθει πίσω..

Είπα στους γιατρούς να κάνουν ό,τι μπορούν, δεν ήξερα αν μπορούσαν να την επαναφέρουν..

Μετά από λίγα λεπτα βγήκε ο γιατρος και είπε ότι δυστυχώς είχε καταλήξει και δεν μπορεσαν να την φέρουν πίσω στη ζωή.

Ζήτησα το λογαριασμό και ζήτησα να πάει για καύση..

Δεν ειχα που να πάω να την θαψω

Εξήντα ευρώ μου ζήτησαν για όλο αυτό

Τουλαχιστον.. τουλάχιστον η γατούλα δεν έφυγε εκεί αναμεσα στα πλεγματα να πεθαίνει παρατημένη σαν ένα σκουπίδι.

Τουλάχιστον έλαβε μια υστατη βοήθεια.

Αυτό το πλάσμα λοιπόν ήταν ένα ακόμη πλάσμα που θυσιάστηκε στο βωμό της ανθρώπινης αναλγησιας.

Είναι τόσο αδικο ολο αυτό.

Πόσοι μπορούν να μπουν στη θέση αυτού του πλάσματος, να νιώσουν αυτό που ένιωσε, να σβηνει μπροστα στα μάτια όλων εκείνων και κανεις, Κανεις να μην απλώσει το χέρι του να το βοηθήσει.

Πραγματικα δεν μπορώ να περιγράψω, τα λόγια είναι λιγα μπροστά σε αυτά που ένιωσα και νιώθω.

..Θλίψη και οργή.

Μικρή μου

Συγνώμη

Συγνώμη που δεν σε προλαβα

Συγνωμη

Συγνωμη για τουτο τον κόσμο

Που φάνηκε ανικανος και απονος

Ο θάνατος αυτός δεν σου αξιζε.

Δεν σου αξιζε.

Σε κανένα δεν αξίζει.

Συγνώμη

Εις μνήμην"

Η Alma Libre δρα εκεί που δεν μπορεί να μπει κανείς και τα μέλη της δεν τα παρατούν ποτέ, όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr