Αν ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε σε αυτό τον ανασχηματισμό μόνο και μόνο για να αποσοβήσει την απώλεια του “ηθικού πλεονεκτήματος”, λόγω της αβελτηρίας του ζεύγους Αντωνοπούλου-Παπαδημητρίου, τότε σε κάποιο βαθμό το επιτυγχάνει. Η ανακοίνωση της σύνθεσης του νέου υπουργικού συμβουλίου πυροδοτεί ήδη έντονη συζήτηση - αλλά όχι για τα πεπραγμένα των πρώην υπουργών.
Ουδείς ασχολείται, για παράδειγμα, με το εάν η παρουσία του πολύπειρου Γιάννη Δραγασάκη θα επιταχύνει (επιτέλους) αποφάσεις και διαδικασίες για την προσέλκυση και υλοποίηση επενδύσεων, οι οποίες φαντάζουν ως μοναδική σανίδα σωτηρίας για την αποδιοργανωμένη ελληνική οικονομία.
Και ουδείς αναρωτιέται, εάν η παρουσία του ψύχραιμου και διακεκριμένου νομικού Φώτη Κουβέλη σηματοδοτεί διορθωτική κίνηση στον χειρισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, με λιγότερα ρητορικά σχήματα (από αυτά που αγαπά ο Πάνος Καμμένος) και περισσότερο βάθος στην ανάλυση των διεθνών συνθηκών και ισορροπιών.
Και τί αλλάζει με τον ανασχηματισμό;
Πιθανότατα, μόνο το προφίλ της κυβέρνησης και, πιθανότατα, αυτός ήταν ο στόχος.
Λιγότεροι... ΑΝΕΛ
Πρώτη παρατήρηση: οι ΑΝΕΛ και ο Πάνος Καμμένος θα φαίνονται και θα ακούγονται λιγότερο. Με το Σκοπιανό ψηλά στην ατζέντα και τον Ερντογάν σε διαρκή νευρικότητα, ήταν μάλλον αναμενόμενο. Η κυβέρνηση δεν έχει λόγο να διαφημίζει τις σοβαρές ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των εταίρων της και η πολυφωνία δεν εξυπηρετεί την εξωτερική πολιτική σε αυτές τις περιπτώσεις. Ερώτημα: πόσο θα αντέξει ο εγκρατής Φώτης Κουβέλης τον πληθωρικό πολιτικό του προϊστάμενο στο υπουργείο; Άγνωστο.
Ωστόσο, μπορεί κανείς να προβλέψει με σιγουριά, ότι το Πεντάγωνο θα μοιάζει ακόμη περισσότερο με δύο υπουργεία – και όχι με ένα.
Το ισχυρότερο πρόσωπο μετά τον Τσίπρα
Δεύτερη παρατήρηση: ο Γιάννης Δραγασάκης είναι από σήμερα ντε φάκτο το ισχυρότερο πρόσωπο στην κυβέρνηση μετά τον πρωθυπουργό. Μοιάζει λογική εξέλιξη, βάσει εμπειρίας και ικανοτήτων, σε σύγκριση με το γενικά νεότερο πολιτικό προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με την παρουσία του Φώτη Κουβέλη, δίνει στην κυβέρνηση έναν αέρα “vintage”. Με πολύ λιγότερο ριζοσπαστικό ύφος από τις συλλογικότητες και πολύ περισσότερη εμπειρία. Με δύο πρόσωπα εμβληματικά για τον άλλοτε “Συνασπισμό”, που διαχρονικά υπολόγιζαν και άκουγαν ως σοβαρούς συνομιλητές οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ.
Δύο πρόσωπα που, στην συνείδηση των παλαιών κεντροαριστερών, σημαίνουν πολύ περισσότερα πράγματα από τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, ο οποίος μοιάζει “ενσωματωμένος” στο νέο σχήμα του Κινήματος Αλλαγής.
Και οι εκλογές;
Τρίτη παρατήρηση: Ο ανασχηματισμός αυτός δεν έγινε για να ακολουθήσουν εκλογές.
Υπό αυτή την έννοια δεν είναι εκλογικός ανασχηματισμός. Ωστόσο, ανατρέχοντας στις προηγούμενες παραγράφους – εάν δηλαδή συμφωνήσουμε, ότι ο κύριος Τσίπρας διόρθωσε συνολικά την εικόνα της κυβέρνησής του – τότε δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ένα άλλο, περισσότερο “εκλογικό” υπουργικό συμβούλιο, ακόμα και αν οι κάλπες βρεθούν στο δρόμο του μέσα στο επόμενο εξάμηνο.