Την καταγραφή, μέσα από έρευνα και συνεντεύξεις, των μεγάλων αμφιβολιών του ΔΝΤ σχετικά με το αν θα καταφέρει να διασωθεί η Ελλάδα, κάνει σε εκτενές άρθρο του το Reuters, με τίτλο «Πώς το ατύχημα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα, αλλάζει το Ταμείο» , γυρνώντας το χρόνο πέντε χρόνια πίσω.
Τα αδημοσίευτα πρακτικά του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΝΤ έρχονται στο φως και μέσα από αυτά φαίνεται ότι ήταν μεγάλος ο αριθμός των διευθυντών που θεωρούσαν στις 9 Μαΐου του 2010 ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν θα ήταν αποτελεσματικό: «Νέες συνεντεύξεις με περισσότερους από 20 υψηλόβαθμους αξιωματούχους, καθώς και εκτενής έρευνα των πρακτικών των διοικητικών συμβουλίων του ΔΝΤ δείχνουν την αναταραχή και τις διαφορές μέσα στο Ταμείο, τότε (πριν από πέντε χρόνια) και τώρα».
Αυτό που προκύπτει να τους ανησυχούσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ήταν ότι δεν προβλεπόταν αναδιάρθρωση του χρέους, λένε αξιωματούχοι του ΔΝΤ: «Ήταν απόλυτα σαφές στο κτίριο του ΔΝΤ –όχι σε όλους, αλλά στη μεγάλη πλειοψηφία μας– ότι ήταν αναγκαία η αναδιάρθρωση», σημειώνει υψηλόβαθμος αξιωματούχος.
«Οι επιπτώσεις βαραίνουν ακόμη το Ταμείο. Το ΔΝΤ λέει τώρα ότι δεν θα συμμετάσχει στο τελευταίο πρόγραμμα βοήθειας της Ελλάδας, αν η Ευρώπη δεν δεχθεί την αναδιάρθρωση του (ελληνικού) χρέους σε μία έκταση που έως τώρα η Ευρώπη απέρριπτε», σημειώνει το Reuters. Υψηλόβαθμος οικονομολόγος του ΔΝΤ δήλωσε για το πρόγραμμα διάσωσης: «Αντικειμενικά, φέραμε σε χειρότερη θέση την Ελλάδα. Δανείζεις μία χώρα που δεν είναι ήδη σε θέση να αποπληρώσει το χρέος της και αυτό δεν είναι η εντολή μας».
Πριν τη διαμόρφωση του πρώτου ελληνικού προγράμματος διάσωσης, η Κριστίν Λαγκάρντ -υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας εκείνη την εποχή-, συμφωνούσε με τον τότε Γάλλο Πρόεδρο Σαρκοζί ότι το ΔΝΤ δεν έπρεπε να συμμετέχει σε προγράμματα στην Ευρώπη. Όπως δήλωσε σε συνέντευξη που έδωσε στο Ρόιτερς, η άποψη της ήταν «κατηγορηματικά στην ελπίδα ότι οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα επαρκές πακέτο, επαρκώς προστατευτικό, με επαρκές δίχτυ ασφαλείας για να φανεί ότι η Ευρώπη μπορούσε να χειριστεί τα δικά της θέματα».
Όταν τον Φεβρουάριο του 2012 οριστικοποιήθηκαν το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και το δεύτερο πρόγραμμα βοήθειας, η Λαγκάρντ, που είχε αναλάβει επικεφαλής του ΔΝΤ, εξέφρασε τις ανησυχίες της. Τότε ο σύμβουλοςτου Πρωθυπουργού, Γκίκας Χαρδούβελης, δήλωσε: «Όλοι οι υπουργοί αλληλοσυγχαίρονταν και η Κριστίν Λαγκάρντ σηκώθηκε και είπε κάτι του τύπου: “Παιδιά, μην αλληλοσυγχαίρεστε – επειδή σε τρία χρόνια θα κληθείτε να δώσετε και άλλα λεφτά”. Δεν πίστευε ότι αυτή θα ήταν η τελική συμφωνία».
Τι δηλώνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος που ανέλαβε υπουργός Οικονομικών το καλοκαίρι του 2011, μίλησε στο Reuters, χαρακτηρίζοντας το πρόβλημα πολιτικό: «Αυτοί (το ΔΝΤ και η Ευρώπη) επέμεναν σε σκληρά μέτρα για να αποδείξουμε ότι ήμασταν έτοιμοι να πληρώσουμε το πολιτικό κόστος».
Οι περισσότεροι στο ΔΝΤ πιστεύουν ότι ένας από τους λόγους που το πρόγραμμα της τρόικας απέτυχε ήταν επειδή διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν εφάρμοσαν ποτέ σωστά τις μεταρρυθμίσεις. Οι Έλληνες επικριτές, από την άλλη πλευρά, λένε ότι η αποτυχία οφείλεται στα λάθη του ΔΝΤ, ανάμεσά τους η προσπάθεια μείωσης των μισθών.
Το ΔΝΤ, σημειώνει το δημοσίευμα, αναμένεται ευρύτατα να συμμετάσχει στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά όχι πριν λάβει τη δέσμευση από την Ευρώπη ότι θα δοθεί στη Ελλάδα κάποια μορφή ελάφρυνσης του τεράστιου χρέους της. Το δημοσίευμα σημειώνει ότι δύο αξιωματούχοι του ΔΝΤ δήλωσαν στο Reuters πως ένας αυξανόμενος αριθμός των επιτελών του Ταμείου πιέζει για την κατάργηση της αλλαγής στην πολιτική του, που καθιέρωσε ο πρώην επικεφαλής του Ντομινίκ Στρος - Καν για να επιτρέψει τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα. Ωστόσο, οι ΗΠΑ, που είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του Ταμείου, πιστεύουν ότι ο κανόνας «για την κατ΄εξαίρεση πρόσβαση» πρέπει να παραμείνει.
Η εμπλοκή του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη έχει εντείνει, επίσης, τη συζήτηση για την κυριαρχία του Ταμείου από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Η Λαγκάρντ αναμένεται να κερδίσει μία δεύτερη θητεία ως γενική διευθύντρια, αν την επιδιώξει, αλλά η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και άλλοι μέτοχοι θέλουν μεγαλύτερο λόγο στο Ταμείο.