Ενα debate - μαύρη νύχτα και για τη δημοσιογραφία

Στο debate της σούπας, εκτός από το μετα-debate που γίνεται σήμερα ανά την επικράτεια σχετικά με ποιος από τους πολιτικούς αρχηγούς ήταν ο χειρότερος (καλά για το καλύτερος ούτε κουβέντα...), ανακύπτει ένα ακόμα ερώτημα που «διχάζει» την ελληνική κοινωνία: Τελικά ποιοι ήταν χειρότεροι; οι πολιτικοί ή οι δημοσιογράφοι;

Δυστυχώς, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τα του οίκου μας, δύσκολα η δημοσιογραφία θα χάσει το χρυσό της βατόμουρο για να θυμηθούμε και την εύστοχη ατάκα της Φώφης στο χθεσινοβραδυνό «υπνοστάσιο».

Και εξηγούμαστε: Με αυτή την απαίσια, άθλια, παρακμιακή «πεμπτοκοσμική» φόρμα που επιλέγουν τα κόμματα, οι εκπρόσωποι της δημοσιογραφίας μπαίνουν στο γήπεδο σχεδόν χαμένοι από χέρι. Για κομπάρσους σε μια κακοστημένη παράσταση τους θέλουν. Όμως ελλείψει σοβαρών πρωταγωνιστών κατεβαίνουμε και ένα σκαλί: αν οι πολιτικοί είναι «κομπάρσοι Α» οι δημοσιογράφοι ξεκινούν ως «κομπάρσοι Β».

Αλλά από τα γενικά ας πάμε στα χθεσινά ειδικά.

Σούπα οι ερωτήσεις, χωρίς συνέχεια και συνοχή η συζήτηση, αναπόφευκτα κιμάς και οι απαντήσεις. Διασώθηκαν αυτοί που δεν θέλησαν εξαρχής να γίνουν οι πρωταγωνιστές του debate, αλλά απλώς να κάνουν όσο μπορούν καλύτερα τη δουλειά τους.

Εύστοχος, σαφής και γρήγορος στις ερωτήσεις ο Αντώνης Σρόιτερ. Κέρδισε γιατί δεν ήθελε να παίξει έναν άλλο ρόλο και τον ρόλο του τον έπαιξε καλά. Θετική παρουσία η Μαρία Χούκλη. Ούτε αυτή επιχείρησε να αναδειχθεί ως η μεγάλη πρωταγωνίστρια. Μάλλον γιατί γνώριζε ότι το έργο ήταν εκ των προτέρων «b movie».

Kαι μετά αρχίζει το χάος. Είμαι βέβαιος ότι η σχέση του Μάκη Γιομπαζολιά με το ρολόι δεν είναι και πολύ καλή. Αλλά και οι ερωτήσεις, απλές ερωτήσεις είναι πανάθεμά τες. Ούτε διαλέξεις, ούτε δυσνόητες αναλύσεις, ούτε «κάμα σούτρα». Για παράδειγμα εκεί που ρώταγε τον Καμμένο για... κάτι στρέμματα, αμφιβάλλω αν κανένας στο πανελλήνιο κατάλαβε το ερώτημα. Σίγουρα πάντως ο Καμμένος δεν κατάλαβε τίποτα.

Ήταν εμφανές από την αρχή ότι οι δημοσιογράφοι ήταν χωρίς λόγο, κομπλαρισμένοι απέναντι στους πολιτικούς αρχηγούς. Κάτι που φάνηκε με κωμικό τρόπο όταν η Σία Κοσιώνη κόντεψε να πάθει «vertigo», έχασε τα χαρτιά με τις ερωτήσεις της. Πάλι καλά που τα είχε γραμμένα...

Αλλά το «σύστριγκλο» της βραδιάς έγινε με τον καβγά της Ολγας Τρέμη με τον Αλέξη Τσίπρα.

Λάθος πρώτο, Ολγα μου: Δεν σηκώνουν το δάκτυλο («κύριε, κύριε εγώ είμαι...») όταν ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνει μια γενική τοποθέτηση περί διαπλοκής. Καρφωνόμαστε, γλυκιά μου...

Δεύτερον: Δεν στήνουμε καβγά όταν ξέρουμε εκ των προτέρων ότι ο άλλος έχει ανοιχτό μικρόφωνο κι εμείς δεν έχουμε. Ούτε ένα πλάνο από τον σκηνοθέτη δεν έχουμε. Αυτή τη διαδικασία άλλωστε -κακώς- αποδεχτήκαμε ως δημοσιογράφοι.

Και τρίτον. Άμα στήνουμε καβγά, ας τον στήσουμε κανονικά. Δηλαδή ας του έλεγες: Αλέξη μου, την ώρα που καταγγέλλετε ολημερίς και ολοβραδίς τα «κανάλια της διαπλοκής», όλα τα στελέχη σου ξημεροβραδιάζονται μπροστά στις «κάμερες της διαπλοκής». Και όπως είπε ο παρακαθήμενός σου Σταύρος Θεοδωράκης, πριν από λίγες ημέρες (και δεν υπήρξε απάντηση ακόμη), κάποιοι δικοί σας μπαινοβγαίνουν στα γραφεία της διαπλοκής,των εκδοτών, και των εργολάβων. Τι κάνουν εκεί,τους δέρνουν αλύπητα ή απλώς «νταραβερίζονται»;

Και ένας άλλος Σταύρος (ο Ψυχάρης) σας αποθεώνει με καθημερινά πρωτοσέλιδα. Αυτό που κυκλοφορεί για την ΝΕΑ Αυγή δεν το έχετε ακούσει, ούτε για το ΒΗΜΑ της Αριστεράς; Τι έχετε λοιπόν να μας πείτε, για όλα αυτά τα παράδοξα; Έτσι στήνονται καλοί καβγάδες, Ολγα μου, για να δείξουμε ότι δεν φοβόμαστε να τα πούμε επειδή δεν ανήκουμε στα κανάλια της διαπλοκής. Κι άσ' τον μετά τον άλλον να λέει ό,τι θέλει. Το ερώτημα μένει.

Ένα ελαφρυντικό όμως στο το δίνω. Ότι σκέφτηκες την υγεία του Πάνου Χαρίτου ο οποίος από την αρχή του debate έτρεμε σαν το ψάρι. Sorry, αυτό το παιδί τόσα χρόνια ως πολεμικός ανταποκριτής δεν έμαθε να «ανταποκρίνεται» σε δύσκολες καταστάσεις; Εκεί βέβαια πάμε σε ένα άλλο θέμα. Πώς επιλέξατε αγαπητοί σύντροφοι του Μαξίμου να μεταμορφώσετε σε μια νύχτα έναν κατά γενική ομολογία καλό δημοσιογράφο σε anchorman? Δεν σκεφτήκατε ότι με αυτό τον τρόπο μπορεί να κάψετε και τον καλό δημοσιογράφο και τον anchorman; Είναι προφανές ότι ο Πάνος Χαρίτος είχε αποδεχθεί πριν καν μπει στο γήπεδο τον ρόλο του τροχονόμου. Ένας τροχονόμος όμως που κυρίως προσπαθούσε να μην τον πατήσει κανένα αυτοκίνητο,παρά να διευκολύνει την κυκλοφορία. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα στο... ΚΑΤ.

Κλείνω με τη γνωστή θεωρητικό του μαρξισμού, την εκλεκτή μαθήτρια του Λουί Αλτουσέρ, του Νίκου Πουλαντζά, του Αντόντιο Γκράμσι, τη σεμνή και εράσμια «προσκυνήτρια» της φιλοσοφίας, την ακούραστη Μάρα Ζαχαρέα. Η μαρξιστική και λενινιστική της παιδεία με την ερώτηση προς τον εμβρόντητο Δημήτρη Κουτσούμπα για την «Μπρυμαίρ» και τον «Λουδοβίκο Βοναπάρτη» ήταν όλα τα λεφτά. Προτείνω το σχετικό απόσπασμα να κρατηθεί αιώνια, να σταλεί σε όλες τις μεγάλες σχολές της παγκόσμιας δημοσιογραφίας και ίσως (μια τολμηρή πρόταση) οι μελλοντικοί απόφοιτοι να ορκίζονται σε αυτό όπως οι γιατροί στον όρκο του Αριστοτέλη.

Υ.Γ. Επειδή έχουμε μπροστά μας ένα δεύτερο debate μεταξύ Τσίπρα και Μεϊμαράκη, ελπίζω μετά το «Βατερλώ», οι «εγκέφαλοι» των δύο κομματικών επιτελείων να συμφωνήσουν σε μια κανονική φόρμα διαλόγου με έναν το πολύ δύο συντονιστές, όπως συμβαίνει παγκοσμίως. Έτσι ώστε να μπορούν να συζητήσουν οι δύο αρχηγοί μεταξύ τους ανθρώπινα και δημιουργικά. Και οι δύο πρέπει να το θέλουν.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr