Τo δημοκρατικό πείραμα στις ΗΠΑ κινδυνεύει να εκτροχιαστεί, τόνισε ο αρχισυντάκτης και επικεφαλής οικονομικός σχολιαστής στους Financial Times του Λονδίνου, Μάρτιν Γουλφ, σε μια συζήτηση με τον διευθυντή της "Καθημερινής" Αλέξη Παπαχελά στο πλαίσιο του Φόρουμ των Δελφών.
Χρησιμοποιώντας μια φράση του Ερνεστ Χέμινγουεϊ για τη διαδικασία της χρεοκοπίας: "Πρώτα αργά, μετά πολύ γρήγορα", εντόπισε την απαρχή της κρίσης του δημοκρατικού καπιταλισμού στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Μέχρι το 2007, είπε, όλα κυλούσαν με αργό ρυθμό, χωρίς βαθιές πολιτικές αναταράξεις. Ομως η χρηματοπιστωτική κρίση οδήγησε σε έναν διαφορετικό κόσμο, όπου οι πολιτικές και ακαδημαϊκές ελίτ απέτυχαν και ο λαός επλήγη σκληρά. Ακολούθησε βαθιά ύφεση, κατάρρευση της εμπιστοσύνης και η άνοδος ενός πολιτικού ρεύματος που βρήκε έκφραση στον πρόεδρο Τραμπ.
Σχολιάζοντας την άνοδο του τραμπισμού, τόνισε ότι "δεν μιλάμε για κατάληψη του κράτους, αλλά για κατάκτηση μέσω των εκλογών". Εξήγησε ότι η Δεξιά κατάφερε να συγκροτήσει μια εύθραυστη αλλά αποτελεσματική συμμαχία ανάμεσα στους πλουτοκράτες και στη μικρομεσαία τάξη, που νιώθει επισφαλής και απαξιωμένη. "Αυτή η συμμαχία απαιτεί έναν χαρισματικό ηγέτη, που να είναι αρεστός στη μεσαία τάξη και ταυτόχρονα αποδεκτός από την οικονομική ελίτ", σημείωσε.
Στο πρόσωπο του Τραμπ, ο Γουλφ βλέπει έναν εξαιρετικό δημαγωγό, "έναν άνθρωπο που απολαμβάνει να δίνει διαταγές, όπως η βασίλισσα στην "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”". Εξέφρασε την έκπληξή του για την επιρροή που ασκεί ο Ελον Μασκ στη νέα διοίκηση Τραμπ. Ο Μασκ, κατά τον ίδιο, καταστρέφει το σύστημα που –όπως λέει– εμποδίζει τον Τραμπ να κάνει ό,τι θέλει και έχει καταστεί ο ισχυρότερος σύμβουλος του προέδρου.
Σημείωσε επίσης πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια "επαναστατική" κίνηση στο εσωτερικό των ΗΠΑ που επιχειρεί να μετατρέψει την προεδρία σε σχεδόν δικτατορική εξουσία. "Αν αυτό συμβεί, θα σημάνει τη διάλυση ενός συστήματος αιώνων", ανέφερε, παραλληλίζοντας την κατάσταση με την κατάρρευση της ρωμαϊκής δημοκρατίας. "Ηδη καταστρέφουν την παγκόσμια φιλελεύθερη τάξη", προειδοποίησε.
Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 οδήγησε σε έναν κόσμο όπου οι πολιτικές και ακαδημαϊκές ελίτ απέτυχαν και ο λαός επλήγη σκληρά.
Κατά την εκτίμησή του, η Ευρώπη είναι πιο ευάλωτη σε σχέση με τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα αν ξεσπάσει ένας εμπορικός ή ακόμη και πολεμικός ανταγωνισμός με την Κίνα. Ωστόσο, υπογράμμισε ότι υπάρχει ελπίδα τα ευρωπαϊκά κράτη να συσπειρωθούν, αν και τα εμπόδια είναι μεγάλα. Αναφέρθηκε στην έκθεση Ντράγκι και τόνισε την ανάγκη για βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές, δημιουργία σωστής ενιαίας αγοράς και στήριξη μεγάλων επιχειρήσεων – κάτι εξαιρετικά δύσκολο σε μια Ενωση 27 χωρών με αντικρουόμενα συμφέροντα. "Δεν προβλέπω εισβολή του Πούτιν σε χώρα της Ε.Ε.", σημείωσε, ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο οικοδόμησης πιο ορθολογικών σχέσεων με την Κίνα, εφόσον χαθεί η εμπιστοσύνη προς τις ΗΠΑ – αν και εκτίμησε πως κάτι τέτοιο δεν είναι πιθανό.