«Είμαι Μαρξιστής. Η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μαρξιστές» λέει ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του κόμματος Γιάννης Μηλιός, σε συνέντευξή του στον Guardian. Ο ίδιος διευκρίνισε ωστόσο ότι δεν ήταν ποτέ οπαδός του «μαρξισμού σοβιετικού τύπου».
«Ο κόσμος μας δημιούργησε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Κάθε μέρα η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Θα πρέπει να μείνουμε ήρεμοι και να την αντιμετωπίσουμε»
Ο Γιάννης Μηλιός είπε πάντως πως ό,τι και να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, αυτό «θα γίνει υπό το πρίσμα ότι η Ελλάδα θα μείνει στην Ευρωζώνη». Ο ίδιος κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «έχει εξαπολύσει μία εκστρατεία για να τρομοκρατήσει τους Έλληνες ώστε να σκεφθούν το χειρότερο, αλλά η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν πιστεύει το Grexit πλέον. Ακόμη και η Ανγκελα Μέρκελ έχει πει ότι είναι αδύνατον μία χώρα να φύγει από την Ευρωζώνη». Ο Γ. Μηλιός επαναλαμβάνει ότι σε περίπτωση εξόδου μίας χώρας από την Ευρωζώνη θα υπάρξει φαινόμενο ντόμινο σε όλη την περιοχή, κάτι στο οποίο αποδίδει την στήριξη της Ελλάδας εξ αρχής από τους Ευρωπαίους εταίρους.
Προσθέτει ότι «η ρητορική του νεοφιλελευθερισμού έχει αποκλείσει οποιαδήποτε εναλλακτική προσέγγιση στην οικονομία και την κοινωνία», και λέει ότι η κρίση ήταν αυτή που ενίσχυσε τη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ: «Ο κόσμος μας δημιούργησε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Κάθε μέρα η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Θα πρέπει να μείνουμε ήρεμοι και να την αντιμετωπίσουμε».
Στο δημοσίευμα τονίζεται ότι το ποσοστό που συγκέντρωνε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από την κρίση κυμαίνονταν στο 5%, ενώ μετά τα μέσα του 2012 έχει ενισχυθεί εντυπωσιακά φθάνοντας στο 27%.
Σύμφωνα με το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ο βασικός ρόλος του κόμματος αν κληθεί να κυβερνήσει θα είναι να διαχειριστεί την ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα.
«Δεν επιθυμούμε κανείς στην Ελλάδα να εργάζεται υπό συνθήκες που μοιάζουν με σκλαβιά, τις οποίες έχει δημιουργήσει η λιτότητα. Υπάρχουν νέοι Έλληνες που εργάζονται για δύο ή τρία ευρώ την ώρα σε αρκετούς τομείς της οικονομίας». Επιμένει ότι μπορεί να καλυφθεί μέσω της πάταξης της φοροδιαφυγής, κυρίως των πλουσίων, αλλά και της καλύτερης διάθεσης των δημοσίων εσόδων.