Ερώτηση: Πόσο ελέφαντας είναι η Γιάννα Αγγελοπούλου; Και αν δεν είναι, μπορεί να το αποδείξει; Κάπως έτσι την αντιμετωπίζουν εδώ ορισμένοι πολιτικοί, οικονομικοί αλλά και δημοσιογραφικοί παράγοντες. Στη μιντιακή σφαίρα μάλιστα δημιουργείται συχνά ατμόσφαιρα που εξοβελίζει οτιδήποτε… δεν είναι εναντίον της!
Παρά την οικονομική ισχύ της η κυρία γίνεται εύκολα στόχος. Σε αυτό το κλίμα πρέπει να υπάρχει επαγγελματική συνείδηση και να μην υπάρχει αίσθημα ενοχοποίησης - για να ειπωθούν πράγματα που την αφορούν και ενδεχομένως είναι υπέρ της - αλλά πρωτίστως είναι η αλήθεια.
Αυτή η κατάσταση χρονολογείται από την επομένη της λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Είναι το γεγονός που σημάδεψε τη μοίρα της Αγγελοπούλου
Αυτή η κατάσταση χρονολογείται από την επομένη της λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Είναι το γεγονός που σημάδεψε τη μοίρα της Αγγελοπούλου, ίσως περισσότερο από όσο η ίδια σημάδεψε τη διεξαγωγή τους. Έκτοτε συγκεντρώνει τα πυρά των επικρίσεων, χωρίς να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο σε βάρος της. Δεν έβλαψε κανέναν, δεν άσκησε διακυβέρνηση, δεν έκανε μπίζνες με το κράτος, και σε οτιδήποτε μετείχε έδωσε και δεν πήρε. Τι επιλήψιμο έχει διαπράξει; Δεν υπάρχει απάντηση.
Άλλοτε της καταλογίζεται ότι είναι… πλούσια, άλλοτε σχολιάζεται η διαδρομή της – την οποία η ίδια αναδεικνύει ανάγλυφα στο βιβλίο της - και άλλοτε το προσωπικό ύφος δημόσιας παρουσίας. Ακόμη και η ικανότητα διαχείρισης όσων ανέλαβε- και βεβαίως το ακριβό ντύσιμο, ή ότι καπνίζει πούρα και κάνει σκι στην Κουρσεβέλ!
Ουσιαστικά οι επιθέσεις στο πρόσωπο της γίνονται με βάση ορισμένους μύθους που κατασκεύασαν προηγουμένως όσοι τις οργανώνουν. Ας δούμε κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Για τη σχέση της Γιάννας με την Ολυμπιάδα του 2004 καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι επρόκειτο για υπόθεση την οποία η ίδια προκάλεσε από… φιλοδοξία
1. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Για τη σχέση της Γιάννας με την Ολυμπιάδα του 2004 καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι επρόκειτο για υπόθεση την οποία η ίδια προκάλεσε από… φιλοδοξία και έστειλε το λογαριασμό στο κράτος. Μόνο που δεν είναι έτσι - μάλλον το κράτος της έστειλε το λογαριασμό. Τη διεκδίκηση των Αγώνων αποφάσισε η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, την οργάνωσε η κυβέρνηση Κ. Σημίτη και την ολοκλήρωσε η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή. Οι Αγγελόπουλοι παρεκλήθησαν από τον Πρωθυπουργό να συμβάλουν στη διεκδίκηση και το 1997 έφεραν το χρυσόμαλλο δέρας - για το οποίο η χώρα πανηγύρισε.
Αφού επί τρία χρόνια απέτυχαν διάφοροι στη διοργάνωση και η ΔΟΕ απειλούσε να αποσύρει τους Αγώνες με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα, το 2000 η Γιάννα κλήθηκε πάλι από τον Κ. Σημίτη, να αναλάβει τη διάσωση της παρτίδας.
Στο βιβλίο της περιγράφει το ρίσκο που αποδέχθηκε, χωρίς να αναφέρει τι δαπάνησε δίκην χορηγίας σε αυτές τις προσπάθειες. Η οικογένεια άλλωστε είχε κουλτούρα προσφοράς σε θέματα εθνικής σημασίας, όπως την είχε καθιερώσει ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος.
Ύστερα από τέσσερα χρόνια η Αθήνα έκανε τους καλύτερους Ολυμπιακούς αγώνες και όλοι το πίστωσαν στη Γιάννα
Ύστερα από τέσσερα χρόνια η Αθήνα έκανε τους καλύτερους Ολυμπιακούς αγώνες και όλοι το πίστωσαν στη Γιάννα. Η διαχείριση των έργων έγινε αποκλειστικά από την κυβέρνηση και όχι από την ίδια όπως υπονοείται συχνά. Αντίθετα πρότεινε να ανατεθεί σε ιδιώτες ένα τμήμα τους για να περιοριστεί το κόστος, αλλά δεν εισακούστηκε.
Διαχειρίσθηκε μόνο τον – πλεονασματικό-προϋπολογισμό της Επιτροπής «Αθήνα 2004» και για τους υψηλούς μισθούς που έδωσε κατηγορήθηκε για «σπατάλες». Ωστόσο ήταν το αυτονόητο όταν ζητάς από τους καλυτέρους να κάνουν το καλύτερο, με αντίπαλο το χρόνο και όντως το κάνουν. Σε μια διοργάνωση τόσης κρισιμότητας για τη χώρα , αν είσαι ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στο αλεύρι θα αποτύχεις - και η αποτυχία θα ήταν εθνική τραγωδία.
Στην Αγγλία θα της είχαν απονείμει τίτλο τιμής. Αλλά στην Ελλάδα την επόμενη μέρα των Αγώνων, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, φοβήθηκαν ότι με βάση την ολυμπιακή αύρα θα εμφανιστεί στη σκηνή με δικό της κόμμα. Για να την «κοντύνουν» απαξίωσαν τον διεθνή θρίαμβο της χώρας και άφησαν να ρημάξουν οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις - που κόστισαν πανάκριβα στους πολίτες.
Το 2009 η οικογένεια Αγγελοπούλου τερμάτισε την εκδοτική προσπάθεια που ανέλαβε με την αγορά της συντηρητικής εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος»
2. Η εκδοτική περιπέτεια. Το 2009 η οικογένεια Αγγελοπούλου τερμάτισε την εκδοτική προσπάθεια που ανέλαβε με την αγορά της συντηρητικής εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος», τρία χρόνια νωρίτερα. Στη Γιάννα καταλογίστηκε ότι «άφησε τον κόσμο στο δρόμο για να κάνει φιγούρα». Η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Ανέλαβε μια χρεωκοπημένη επιχείρηση που δεν πλήρωνε και μια εφημερίδα έτοιμη για κλείσιμο. Διέθεσε τεράστια κονδύλια - υγιούς προέλευσης - αύξησε το προσωπικό και τις αποδοχές, πλήρωνε τα Ταμεία, δημιούργησε νέες υπερσύχρονες εγκαταστάσεις. Όταν η προσπάθεια δεν απέδωσε - για λόγους που δεν είναι του παρόντος - και η ζημιά ήταν δυσθεώρητη, αποσύρθηκε,πλήρωσε τους πάντες με το παραπάνω, και μόλις πουλήθηκε ο τίτλος έδωσε το τίμημα στο προσωπικό. Ποιος άλλος τα έκανε αυτά στα εκδοτικά χρονικά;
3. Η συμμέτοχη στην πολιτική. Κατά καιρούς προβάλλεται πότε ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου φιλοδόξει να ιδρύσει κόμμα- ή να γίνει Πρωθυπουργός- πότε να γίνει δήμαρχος Αθηναίων και πότε πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν εξεδήλωσε ποτέ τέτοια πρόθεση και δεν έκανε καμιά σχετική προετοιμασία - παρ ότι θα ήταν δικαίωμα της να το κάνει και να αποφασίσουν οι πολίτες.
Εδώ που τα λέμε δεν θα ήταν καθόλου άσχημα για τη χώρα να εγκατασταθεί στο προεδρικό Μέγαρο - θα ησύχαζαν και όσοι φοβούνται ότι μπορεί να τη βρουν μπροστά τους με κόμμα. Αλλά μάλλον θα ήταν ασφυκτικό πλαίσιο για μια γυναίκα με το δικό της ταπεραμέντο - και πάντως δεν το επιδίωξε.
4. Η... Συριζοποίηση! Από καιρό φημολογείται ότι η οικογένεια Αγγελοπούλου έχει καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο ένας από τους γιους της σχεδόν είναι μέλος του κόμματος, ακόμη και ότι τον ενισχύει με… επικοινωνιολόγους!
Τον Τσίπρα τον συνάντησε για πρώτη φόρα πρόσφατα όταν πήγε στη Βουλή να τον ενημερώσει για το συνέδριο του Ιδρύματος Κλίντον στην Αθήνα
Θα ήταν δικαίωμα της φυσικά. Αλλά τον Τσίπρα τον συνάντησε για πρώτη φόρα πρόσφατα όταν πήγε στη Βουλή να τον ενημερώσει για το συνέδριο του Ιδρύματος Κλίντον στην Αθήνα - όπως έκανε και με τον Πρωθυπουργό. Με τόση «στήριξη» που του «παρείχε» δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν γνωριστεί προσωπικά αυτά τα χρόνια; Η πλάκα σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι όσοι την ξεκίνησαν δεν ήθελαν να εκθέσουν τη Γιάννα, αλλά τον…Τσίπρα, που «συναναστρέφεται με πλούσιους». Στη Γιάννα καταλογίζεται ότι θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι νέο που ενδεχομένως θα ψήφιζε!
5. Οι σχέσεις με το σύστημα. Ίσως αυτό είναι η βάση για όλα τα προηγούμενα. Η Αγγελοπούλου δήλωσε στην «Καθημερινή» ότι είναι «απέναντι στο πολιτικό σύστημα». Κάποια κοκοράκια της τηλε-πολιτικής έσπευσαν να ειρωνευτούν. Αλλά ακόμη και θεσμικοί παράγοντες την αντιμετώπισαν ως «χομπίστρια» - δίκην ρεβάνς από παλαιότερες εποχές, για τις οποίες υπάρχουν λεπτομέρειες στο βιβλίο της.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στη Γιάννα και ορισμένα τμήματα του συστήματος: οι Αγγελόπουλοι ότι κάνουν το κάνουν με δικά τους λεφτά. Δεν έχουν επιχειρηματικά συμφέροντα στην Ελλάδα, ούτε θέλουν να επηρεάσουν κανέναν πολιτικό. Δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά αντίθετα τον ενισχύουν όταν χρειάζεται, όπως πχ στην ανακούφιση των πυρόπληκτων της Ηλείας το 2007, για την οποία συνεισέφεραν δέκα εκατομμύρια ευρώ. Όπως ενισχύουν κάθε χρόνο την κοινωνία με τις υποτροφίες σε νέους πτυχιούχους. Μάλλον εκεί είναι η ουσία: ως επιχειρηματικό μοντέλο χαλάνε την πιάτσα
Επίλογος. Αυτή είναι η αλήθεια για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις - μέχρι κεραίας. Για την Αγγελοπούλου μπορεί να έχει κανείς όποια γνώμη θέλει και για τη δραστηριότητά της να υιοθετεί όποιον λαϊκισμό του κάνει όρεξη - και υπήρξαν πολλοί και στα ΜΜΕ και στα κόμματα - ιδίως στον… ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αν μιλάμε για τα ακριβή περιστατικά τα πράγματα αλλάζουν. Η όπως έγραψε πρόσφατα η Έλλη Στάη: «Πόση κατευθυνόμενη μπουρδοπαραπληροφόρηση που με αφορά μπορώ να διαψεύδω πια;»
Κατά τα λοιπά η αντιμετώπιση της Γιάννας Αγγελοπούλου από ένα μέρος του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου και τους μηχανισμούς που επηρεάζει, αναδεικνύει τις αντινομίες της χώρας που ωθούν διαχρονικά σε λάθος λιθοβολισμούς.
Μόνο για την επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα έπρεπε να την έχουν τιμήσει όλα τα κόμματα
Μόνο για την επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα έπρεπε να την έχουν τιμήσει όλα τα κόμματα – μόνο ο Γ. Παπανδρέου είχε το θάρρος να το κάνει καλώντας τη στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 2005 - αλλά και όποιος ενδιαφέρεται να ενισχύσει την καλύτερη δυνατή χρήση του πλούτου.
Άραγε βλάπτει τη χώρα ότι και άλλες επιχειρηματικές οικογένειες κινούνται σαν τους Αγγελόπουλους; Θα ήταν κακό αν υπήρχαν 5-6 «Γιάννες» ακόμη; Αλλά αν το πεις αυτό σε μερικές επιχειρήσεις, μπορεί να χάσεις ακόμη και τη δουλειά σου.