Μια επικίνδυνη αδράνεια απέναντι στους ψηφοφόρους, αλλά και στην ιστορία επιδεικνύουν οι βασικοί συντελεστές της πολιτικής ζωής του τόπου που ανήκουν στην Κεντροαριστερά.
Εξακολουθούν να παραμένουν αιχμάλωτοι των προσωπικών τους φιλοδοξιών και εσωτερικών ισορροπιών την ίδια στιγμή που στις μετρήσεις της κοινής γνώμης μεγάλο κομμάτι των ερωτηθέντων επιμένουν στην δημιουργία ενός τρίτου ισχυρού κεντροαριστερού πόλου αποδοκιμάζοντας παράλληλα την απραξία των υπαρχουσών δυνάμεων.
Eνδεικτικό είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα, πάνω από 71 στους 100 πιστεύουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει κάτι να προσφέρει πλέον στη χώρα, ενώ συνάμα το 61% εκτιμά ότι ούτε η ΝΔ μπορεί να κάνει καλύτερη δουλειά.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη παρά τις αρχικές φιλόδοξες εκτιμήσεις και ανοίγματα (βλ. ΚΙΔΗΣΟ, ενίσχυση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας) δεν έκανε το αναμενόμενο άλμα προς τα εμπρός. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν σταθερά στο Συμπαράταξη ένα ποσοστό της τάξης του 5% έως 6,5% γεγονός που κάθε άλλο παρά δίνει στο κόμμα χαρακτηριστικά μιας μεγάλης δύναμης με ρυθμιστικό ρόλο στις επερχομένες εξελίξεις.
Στο Ποτάμι η κατάσταση είναι χειρότερη. Η ηγετική ομάδα προσπαθεί με επικοινωνιακές ενέσεις να ξεκολήσει από το βάλτο των χαμηλών μετρήσεων, πλην όμως όλες οι δημοσκοπήσεις φέρνουν τον Σταύρο Θεοδωράκη πολύ μακρυά από το κοινοβουλευτικό όριο του 3%.
Το οξύμωρο στην υπόθεση της Κεντροαριστεράς είναι ότι οι δυνάμεις με τα χαρακτηριστικά αυτά δεν έχουν ιδίαιτερες ιδεολογικοπολιτικές διαφορές. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έχουν επιχειρήσει στο πρόσφατο παρελθόν να παραμερίσουν τα όσα τους χωρίζουν και ενισχύσουν τα όσα τους ενώνουν.
Μόλις πέρυσι το καλοκαίρι στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, του Ποταμιού, της ΔΗΜΑΡ του ΚΙΔΗΣΟ, των ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς και των Κινήσεων Πολιτών εξέδωσαν ένα κοινό πόρισμα σύμπραξης που ήταν η «σφραγγίδα» των διεργασιών που προηγήθηκαν.
Τελικά η προσπάθεια έμεινε μετέωρη διότι υπήρξε αδυναμία να υπερβούν τα ηγετικά κλιμάκια των βασικών παρατάξεων τα βαρίδια που τους καθηλώνουν.
Που βρισκόμαστε σήμερα:
- Η Φώφη Γεννηματά επιμένει στο «όλοι μαζί» αλλά κάτω από την μεγάλη ομπρέλα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Στελέχη της δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων σπεύδουν όμως να ξεκαθαρίσουν ότι δεν τίθεται ζήτημα μη συνέχειας της παράταξης. Τονίζουν αντίθετα ότι η Κεντροαριστερά περνά μέσα από την Δημοκρατική Συμπαράταξη.
- «Ναι» στην Κεντροαριστερά λέει και το Ποτάμι υπό τον όρο ότι η συνεργασία δεν θα γίνει στη βάση των υφιστάμενων συμπράξεων (βλ ΔΗΜΑΡ- ΚΙΔΗΣΟ). Αντίθετα θα πρέπει η πρόσκληση να περιλαμβάνει ως όρο την δημιουργία ενός νέου πολιτικού χώρου μακρυά από τις υφιστάμενες εσωκομματικές δομές.
- Προσπάθεια για να αναζοπυρωθεί ο διάλογος και να υπάρξει σύγκλιση όλων των δυνάμεων αποτέλεσε η τελευταία πρωτοβουλία των ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς του Σπύρου Λυκούδη και των Κινήσεων Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία. Σε κοινό τους κείμενο θέσεων τάχθηκαν υπέρ της διοργάνωσης ενός ανοικτού συνεδρίου στο οποίο θα μετέχουν όλοι οι πολιτικοί φορείς του χώρου και της εκλογής προέδρου από τη βάση. Τις θέσεις τους επιδοκίμασε και η «Ώρα Αποφάσεων» των Άννα Διαμαντοπούλου, Γιώργου Φλωρίδη και Γιάννη Ραγκούση. Σημειώνεται ότι η νέα αυτή προσπάθεια «αναζοπύρωσης» της ιδέας της κεντροαριστεράς έχει τη δική της αξία και αυτό διότι οι ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς συνεργάζονται με το Ποτάμι ενώ οι Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία αποτελούν μια από τις συνιστώσεις της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Αποτελούν δηλαδή κομμάτια των δύο βασικών «στρατοπέδων» του χώρου.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr