Γιατί μόνο Στάλιν; Υπάρχει και ο Τρότσκι: 77 χρόνια από τη δολοφονία του

Μπορεί τα κόμματα στην Ελλάδα να τσακώνονται εν έτει 2017 για τον Στάλιν, αλλά υπάρχει και ο Λεφ Νταβίντοβιτς Μπρονστέιν ή Τρότσκι, όπως έγινε γνωστός, ο οποίος δολοφονήθηκε σαν σήμερα, στις 21 Αυγούστου του 1940.

πήρξε θεωρητικός του Μαρξισμού, επαναστάτης και Κομισσάριος, μετά την σοβιετική επανάσταση. Στα χρόνια της Αντεπανάστασης, ίδρυσε τον Κόκκινο Στρατό και επιτέλεσε Κομισσάριος Πολέμου.

Μετά το θάνατο του Λένιν διαφώνησε με την πολιτική του Ιωσήφ Στάλιν και διαγράφηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Εξορίστηκε από την Σοβιετική Ένωση και τελικά δολοφονήθηκε στο Μεξικό από τον Ισπανό Ραμόν Μερκαντέρ.

Ο Λέων Τρότσκι γεννήθηκε στην Ουκρανία της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας στις 7 Δεκεμβρίου 1879. Ήταν το πέμπτο παιδί μιας σχετικά εύπορης αγροτικής οικογένειας εβραϊκής καταγωγής. Στα οκτώ του χρόνια εστάλη από τον πατέρα του στην Οδησσό για να λάβει την απαραίτητη σχολική μόρφωση.

Όμως, οργανώνει παράσταση διαμαρτυρίας εναντίον καθηγητή. Στην τελευταία του χρονιά στο σχολείο πήγε στο Νικολάγιεφ.

Το 1897 ο Μπρόνσταϊν είναι φοιτητής στη μαθηματική σχολή, αλλά ήδη φαίνεται πως τον κερδίζει η πολιτική. Συμβάλει στη δημιουργία της εργατικής ένωσης των Ρώσων του Νότου, γράφοντας και τυπώνοντας μπροσούρες και προκηρύξεις, τις οποίες μοιράζει σε βιομηχανικούς εργάτες και φοιτητές.

Το 1898 συλλαμβάνεται και τα επόμενα δύο χρόνια είναι στη φυλακή, μέχρι να δικαστεί. Κηρύσσεται ένοχος και εξορίζεται στο Ιρκούτσκ της Σιβηρίας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Ενώ ήταν στη φυλακή, ιδρύεται το Ρωσικό Εργατικό Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα (1898) και γίνεται μέλος του. Το 1902, εξόριστος πια στη Σιβηρία, εγκαταλείπει τη γυναίκα και τις δύο κόρες του και αποδρά με πλαστά χαρτιά. Τότε αλλάζει το όνομά του σε Λέων Τρότσκι και φτάνει στο Λονδίνο, όπου γνωρίζει τον Βλαντιμίρ Λένιν και γίνεται μέλος του Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος.

Από το 1903 μέχρι και το 1904, στην εσωτερική πολιτική διαμάχη στο Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ο Τρότσκι προσπαθεί να γεφυρώσει τις δύο πλευρές, τους μπολσεβίκους και τους μενσεβίκους. Ο ίδιος υποστηρίζει τη θέση της διαρκούς επανάστασης, ενώ η "πυροσβεστική" του στάση σε πολλούς μοιάζει ύποπτη.

Την Κυριακή, 9 Ιανουαρίου του 1905, η τσαρική αστυνομία σκοτώνει 1.000 άοπλους διαδηλωτές. Ο Τρότσκι επιστρέφει μυστικά στην Πετρούπολη και μέχρι το 1905 είναι ηγέτης του κινήματος, πετυχαίνοντας να αυξήσει την κυκλοφορία της σοσιαλιστικής «Ρωσικής Εφημερίδας» στα 500.000 φύλλα. Παίρνει μέρος στο πρώτο σοβιέτ της οποίας έγινε αμέσως αντιπρόεδρος και λίγο αργότερα πρόεδρος. Οι μπολσεβίκοι όμως δεν συμφωνούν.

Συλλαμβάνεται, στέλνεται εκ νέου στην εξορία και δραπετεύει ξανά για το Λονδίνο.

Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Τρότσκι θα υποστηρίξει την αντιπολεμική ρητορεία και έρχεται σε νέα ρήξη, τόσο με τους μπολσεβίκους όσο και τους μενσεβίκους. Καταφεύγει στις ΗΠΑ, στη Νέα Υόρκη όταν ξεσπά η επανάσταση του 1917. Επιστρέφει στη Ρωσία, συλλαμβάνεται αλλά μέσα στη φυλακή ασπάζεται τον μπολσεβικισμό.

Ο Λέων Τρότσκι υπηρετεί ως κομισάριος (υπουργός) Εξωτερικών στη νέα κυβέρνηση των μπολσεβίκων και του Λένιν. Ο Τρότσκι δεν συμφωνεί με τις εδαφικές αξιώσεις των Γερμανών και περίμενε την ήττα τους από τις δυνάμεις της Αντάντ. Συγχρόνως διαφωνεί με το κατεπείγον του Λένιν και παραιτείται από τη θέση του. Όμως, οι αδυναμίες του ρωσικού στρατού αναγκάζουν τον Λένιννα του ζητήσει την εσπευσμένη αναδιοργάνωση του στρατεύματος. Ο Τρότσκι τότε ήταν κομισάριος Στρατιωτικών και Ναυτικών Υποθέσεων.

Για τα επόμενα δύο χρόνια, ο Τρότσκι αποδεικνύει την εξαίρετη γνώση του στα στρατιωτικά θέματα. Αναδιοργάνωσε το στρατό και τον οδήγησε σε νίκη!

Η σύγκρουση με τον Λένιν

Μετά την άνευ όρων παράδοση του Λευκού Στρατού, ο Τρότσκι εκλέχτηκε μέλος της κεντρικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Λένιν όμως θα κατηγορήσει τον Τρότσκι για προδοσία στα ιδεώδη του προλεταριάτου. Πλέον υπάρχει βαθύ ρήγμα ανάμεσα στους δύο άντρες.

Τον Μάρτιο του 1921, ο Λένιν αντικαθιστά όλους τους υποστηρικτές του Τρότσκι, με τον ίδιο να τίθεται σχεδόν στο περιθώριο της ηγεσίας. Εάν στα σενάρια της διαδοχής ο Τρότσκι φαντάζει η ιδανική επιλογή, κυρίως λόγω δημοφιλίας, η αντίθεσή του με τον Λένιν και οι έριδες του ίδιου με τα μέλη του γραφείου τον απομονώνουν. Αν και ο Λένιν επιχειρεί να τον προστατεύσει, ο θάνατος του ηγέτη της Σοβιετικής Επανάστασης αφήνει τον Τρότσκι μόνο του.

Μέχρι το 1928, ο Τρότσκι είχε χάσει πλέον την επιρροή μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Τον Οκτώβριο του 1927, ο Τρότσκι εκδιώχθηκε από την κεντρική επιτροπή και εξορίστηκε τον επόμενο Ιανουάριο στο απομονωμένο Άλμα-Άτα του σημερινού Καζακστάν, ενώ το 1929 ο Στάλιν εκδίωξε τον Τρότσκι οριστικά από την επικράτεια της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Τρότσκι περιπλανήθηκε σε Τουρκία, Γαλλία και Νορβηγία, πριν φτάσει τελικά στο Μεξικό.

Η δολοφονία του στο Μεξικό

Ο Τρότσκι εγκαταστάθηκε στην Πόλη του Μεξικού στο περίφημο Γαλάζιο Σπίτι της ζωγράφου Φρίντα Κάλο, με την οποία είχε σύντομο ερωτικό ειδύλλιο. Τσακώθηκε όμως με τον σύζυγο της ζωγράφου, τον μεξικανό ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα κι αναγκάστηκε να μετακομίσει.

Στο Μεξικό έκανε αυτό που μόνο του είχε απομείνει πλέον να κάνει. Επιτέθηκε σφοδρά μέσω άρθρων του στον σταλινισμό, υποστηρίζοντας πως με την εξουσία του Στάλιν η κομμουνιστική Ρωσία είχε μετατραπεί σε ένα «εκφυλισμένο εργατικό κράτος» το οποίο κυβερνιόταν από μια απολυταρχική γραφειοκρατία. Μάλιστα, ζητούσε την ανατροπή της μέσω μιας πολιτικής επανάστασης ώστε να εγκαθιδρυθεί η πραγματική δημοκρατία του προλεταριάτου.

Στις 20 Αυγούστου του 1940, την ώρα που καθόταν στο γραφείο της οικίας του, ο Ραμόν Μερκάντερ, κρυφός πράκτορας της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοχεία, επιτέθηκε στον Τρότσκι με μια αξίνα, τραυματίζοντάς τον στο κεφάλι. Πέθανε στο νοσοκομείο την επόμενη μέρα, σε ηλικία 60 ετών.

Αν και η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη για τη δολοφονία και ο δράστης καταδικάστηκε σε κάθειρξη 20 ετών, όλοι έλεγαν, και λένε, πως η δολοφονία έγινε με εντολή του Στάλιν. Σύμφωνα με τον James Cannon, γενικό γραμματέα του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος των ΗΠΑ και στενού φίλου του Τρότσκι, τα τελευταία λόγια του ηγέτη στο νοσοκομείο ήταν:

"Δεν θα επιβιώσω από αυτή την επίθεση. Ο Στάλιν κατάφερε τελικά να ολοκληρώσει το έργο που αποπειράθηκε ανεπιτυχώς και πρωτύτερα"...

Το εντιτόριαλ της Πράβντα

Στις 24 Αυγούστου η ρωσική εφημερίδα Πράβντα και όργανο του ΚΚ Ρωσίας δημοσιεύει για τη δολοφονία του Τρότσκι. Πρόκειται για ένα προσεκτικό κείμενο, καθώς δεν επιχαίρει ούτε δικαιολογεί τη δολοφονία, κρατώντας αποστάσεις. Ωστόσο, αποδίδει τον θάνατό του στις "παρέες" του θύματος.

"Ένα τηλεγράφημα έφερε την είδηση του θανάτου του Τρότσκι. Σύμφωνα με αμερικάνικες εφημερίδες, ο Τρότσκι, ο οποίος ζούσε τα τελευταία χρόνια στο Μεξικό, δολοφονήθηκε. Εκτελεστής- ο Ζακ Μορτάν Βαντενντρες – ένας από τους κοντινότερους ανθρώπους και οπαδούς του Τρότσκι.

Στον τάφο πήγε ένας άνθρωπος, το όνομα του οποίου αντιμετωπίζουν με απόλυτη περιφρόνηση και αποστροφή οι εργάτες όλου του κόσμου, ένας άνθρωπος ο οποίος επί πολλά χρόνια πάλεψε ενάντια στην υπόθεση της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας του- του Μπολσεβικικού Κόμματος. Οι άρχουσες τάξεις των καπιταλιστικών χωρών έχασαν έναν αφοσιωμένο υπηρέτη τους και οι ξένες μυστικές υπηρεσίες στερήθηκαν έναν για χρόνια σκληρυμμένο πράκτορα, οργανωτή δολοφόνων, ο οποίος δεν φείσθηκε μέσων για να επιτύχει τους αντεπαναστατικούς του σκοπούς.

Ο Τρότσκι είχε μια μακρά ιστορία προδοσίας και απιστίας, πολιτικής διπλότητας και υποκρισίας. Όχι τυχαία ο Λένιν, ήδη από το 1911, απέδωσε στον Τρότσκι το ψευδώνυμο “Ιούδας”. Και αυτό το ψευδώνυμο διατήρησε επάξια για πάντα ο Τρότσκι.

Ο Τρότσκι άρχισε την πολιτική του δραστηριότητα ως μενσεβίκος-αντεπαναστάτης. Μόλις το 1903, στο 2ο συνέδριο του ΡΣΔΕΚ βίαια επιτέθηκε στο Λένιν, υπερασπιζόμενος και υποστηρίζοντας τις απόψεις του Μαρτόφ και άλλων αντεπαναστατών μενσεβίκων ηγετών. Λίγο αργότερα, με την έναρξη του ρωσοϊαπωνικού πολέμου, ο Τρότσκι ήδη ανοιχτά δείχνει το αντεπαναστατικό πρόσωπό του, πρόσωπο αποστάτη, υποπίπτοντας σε έναν απελπισμένο αμυντισμό, δηλαδή, διάκειται υπέρ της προστασίας της “πατρίδας” του τσάρου, των τσιφλικάδων και των καπιταλιστών.

Στην επανάσταση του 1905, ο Τρότσκι συνάντησε τη διαβόητη θεωρία της “διαρκούς επανάστασης”. Αυτή ήταν θεωρία αφοπλισμού του προλεταριάτου, αποστράτευσης των δυνάμεών του. Μετά την ήττα της επανάστασης του 1905, ο Τρότσκι υποστηρίζει τους μενσεβίκους-λικβινταριστές. Ο Λένιν έτσι έγραφε τότε για τον Τρότσκι:

“Ο Τρότσκι συμπεριφέρθηκε ως ένας απεχθής καριερίστας και φραξιονιστής(…). Φλυαρεί για το κόμμα, αλλά συμπεριφέρεται χειρότερα από κάθε άλλο φραξιονιστή”.

Ο Τρότσκι, ως γνωστόν, έγινε οργανωτής του αντεπαναστατικού μενσεβίκικου αυγουστιάτικου μπλοκ, συνενώνοντας όλες τις ομάδες και τα ρεύματα που πολέμησαν το Λένιν.

Με την έναρξη τον Αύγουστο του 1914 του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ο Τρότσκι συνάντησε, όπως ήταν αναμενόμενο, την άλλη πλευρά του χαρακώματος- το στρατόπεδο των υπερασπιστών των ιμπεριαλιστών σφαγέων. Κάλυψε την προδοσία που έκανε σε βάρος του προλεταριάτου με “αριστερές” φράσεις περί πολέμου εναντίον του πολέμου, φράσεις, καλά ζυγισμένες για την εξαπάτηση της εργατικής τάξης.

Την συνεχώς αυξανόμενη επιρροή των μπολσεβίκων στην εργατική τάξη, τις μάζες των στρατιωτών μετά την αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη, και την τεράστια δημοφιλία των συνθημάτων του Λένιν στις λαϊκές μάζες, ο μενσεβίκος Τρότσκι την αξιολόγησε με το δικό του τρόπο. Προσχώρησε στο κόμμα μας τον Ιούλη του 1917, μαζί με μια ομάδα ομοϊδεατών του, δηλώνοντας πλήρως “αφοπλισμένος”.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν, ωστόσο, έδειξαν ότι ο μενσεβίκος Τρότσκι δεν είχε αφοπλιστεί, δεν είχε για στιγμή σταματήσει τον πόλεμο ενάντια στο Λένιν και εντάχθηκε στο κόμμα μας για να το διαλύσει από τα μέσα.

Μόλις λίγους μήνες μετά τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, την άνοιξη του 1918, ο Τρότσκι, μαζί με μια ομάδα αυτοαποκαλούμενων “αριστερών” κομμουνιστών και των αριστερών σοσιαλεπαναστατών οργανώνει μια χυδαία συνομωσία ενάντια στο Λένιν, προσπαθώντας να συλλάβει και να εξαλείψει φυσικά τους ηγέτες του προλεταριάτου Λένιν, Στάλιν και Σβερντλόφ. Όπως πάντα, ο Τρότσκι- προβοκάτορας, οργανωτής δολοφόνων, ιντριγκαδόρος και τυχοδιώκτης- μένει στο παρασκήνιο. Ο ηγετικός του ρόλος στην προετοιμασία αυτού του ευτυχώς αποτυχημένου, εγκλήματος, αποκαλύφτηκε πλήρως μόνο μετά από δύο δεκαετίες, κατά τη δίκη του αντισοβιετικού “δεξιοτροτσκιστικού μπλογκ” το Μάρτη του 1938. Μόνο 20 χρόνια μετά το βρώμικο κουβάρι των εγκλημάτων του Τρότσκι και τον οπαδών του τελικά ξετυλίχτηκε.

Κατά τον εμφύλιο όλεμο, όταν η χώρα των σοβιέτ απέκρουε πολυάριθμες ορδές Λευκοφρουρών και επεμβατιστών, ο Τρότσκι, με τις προδοτικές ενέργειες και τις υπονομευτικές διαταγές του, αποδυνάμωσε την αντίσταση του Κόκκινου Στρατού και, ως εκ τούτου, ο Λένιν του απαγόρευσε να επισκεφτεί το Ανατολικό και το Νότιο Μέτωπο. Είναι καλά γνωστό γεγονός, ότι εξαιτίας των εχθρικών σχέσεών του με τα παλιά μπολσεβικικά στελέχη, επιχείρησε να εκτελέσει μια σειρά από ανεπιθύμητους για αυτόν υπεύθυνους κομμουνιστές στρατιώτες, δρώντας έτσι υπέρ του εχθρού.

Στην ίδια δίκη του αντισοβιετικού “δεξιοτροτσκιστικού μπλοκ” έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο η ύπουλη, προδοτική διαδρομή του Τρότσκι: κατηγορούμενη στη δίκη αυτή, οι πιο στενοί συνεργάτες του ομολόγησαν ότι, μαζί με τον ηγέτη τους Τρότσκι, ήδη από το 1921 ήταν πράκτορες ξένων υπηρεσιών, ήταν διεθνείς κατάσκοποι. Με επικεφαλής τον Τρότσκι, με ζήλο υπηρέτησαν τις μυστικές υπηρεσίες και τα γενικά επιτελεία της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιαπωνίας.

Όταν το 1929 η Σοβιετική κυβέρνηση έστειλε έξω από τη χώρα μας τον αντεπαναστάτη, προδότη Τρότσκι- οι καπιταλιστικοί κύκλοι στην Ευρώπη και την Αμερική τον πήραν στην αγκαλιά τους. Αυτό δεν ήταν κάτι το παράξενο. Ο Τρότσκι είχε περάσει πολύ καιρό υπηρετώντας τους εκμεταλλευτές της εργατικής τάξης.

Ο Τρότσκι μπλέχτηκε στα δικά τους δίκτυα, φτάνοντας το όριο του ανθρώπινου εκφυλισμού. Δολοφονήθηκε από τους ίδιους τους υποστηρικτές του. Τον τέλειωσαν οι ίδιοι οι τρομοκράτες, τους οποίους ο ίδιος είχε διδάξει να δολοφονούν, να προδίδουν και να εγκληματούν ενάντια στην εργατική τάξη, ενάντια στη χώρα των σοβιέτ. Ο Τρότσκι, που οργάνωσε τις αποτρόπαιες δολοφονίες του Κίροφ, του Κουίμπισεφ και του Μ. Γκόρκι, έπεσε θύμα των δικών του δολοπλοκιών, προδοσιών, υπουλοτήτων, εγκλημάτων.

Έτσι ατιμωτικά τελείωσε τη ζωή του αυτός ο απεχθής άνθρωπος, οδεύοντας στον τάφο με τη στάμπα του διεθνούς σπιούνου και δολοφόνου στο μέτωπο."

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr