Για το πότε αποκάλυψε δημοσίως ότι ήταν οργανωμένος στην ΚΝΕ έγραψε ο Αλέξης Τσίπρας στο βιβλίο του "Ιθάκη".
Ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρεται σε "βίαιο coming out", όταν στήθηκε έξω από το σχολείο του για να πουλήσει Οδηγητή και εισιτήρια για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Ακολουθεί το απόσπασμα από το βιβλίο:
"Λίγο μετά τις γιορτές, στα τέλη του Ιανουαρίου του 1989, οργανώθηκα επίσημα στην ΚΝΕ. Ήταν μια απόφαση που τότε έμοιαζε φυσική για μένα, σχεδόν αυτονόητη. Κι όμως, μέσα της έκρυβε κάτι βαθύτερο: την πρώτη μου συνειδητή επιλογή να συμμετέχω στα πράγματα, όχι απλώς να τα παρατηρώ.
Η πρώτη μου παρουσία σε κομματική εκδήλωση, λίγο μετά την έγκριση του βιογραφικού μου, ήταν η μεγάλη συγκέντρωση στο ΣΕΦ του ενιαίου Συνασπισμού, που μόλις πριν λίγες ημέρες είχε συγκροτηθεί, μετά το κοινό πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ, τον Δεκέμβριο του 1988. Στην αρχή κράτησα κρυφή από την οικογένειά μου την ένταξή μου στην ΚΝΕ. Παράλληλα, βυθίστηκα στο διάβασμα με ζήλο, ξεσκονίζοντας τη βιβλιοθήκη και μελετώντας ασταμάτητα: Κράτος και Επανάσταση. Το Κεφάλαιο, Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Ο Αποστάτης Κάουτσκι.
[...] Ούτε στα αδέλφια μου δεν φανέρωσα την απόφασή μου, παρόλο που κι εκείνα ήταν ενταγμένα στην ΚΝΕ. Λαχταρούσα να ανακαλύψω μόνος μου τον καινούργιο κόσμο. Δεν ήθελα να επηρεαστώ από τις δικές τους απόψεις και εμπειρίες. Ωστόσο, αυτό δεν κράτησε πολύ. Κάποια στιγμή η μητέρα μου ανησύχησε γιατί ο έφηβος γιος της έφευγε αργά από το σπίτι και δεν πήγαινε ούτε σε φίλους ούτε σε προπονήσεις βόλεϊ. Εύλογα, το μυαλό της στην αρχή πήγε στα χειρότερα. Μέχρι που παρατήρησε ίχνη κόκκινης μπογιάς στο μπουφάν μου. Με τη βοήθεια του αδελφού μου που επιστρατεύτηκε για να λύσει το μυστήριο, ανακάλυψε ότι πήγαινα σε βραδινές αφισοκολλήσεις και η μπογιά ήταν από τα συνθήματα στα πανό της ΚΝΕ. Ησύχασε.
[...] Τον Σεπτέμβριο του 1989 μπήκα στην Α’ Λυκείου, στο ΕΠΛ Αμπελοκήπων. Ακόμη δεν είχαν ανοίξει τα σχολεία, κι εγώ είχα ήδη βρεθεί στις πρώτες συνεδριάσεις της Οργάνωσης βάσης, έχοντας αναλάβει ρόλο στο γραφείο αλλά και την καθοδήγηση των μαθητών της τάξης μου. Η έναρξη της σχολικής χρονιάς βρήκε όλους τους φίλους και γνωστούς μου συμμαθητές από το Γυμνάσιο να σχεδιάζουν, όπως κάθε φυσιολογικό παιδί, πώς θα ανταμώσουν με τους φίλους τους και πώς θα προσαρμοστούν στο νέο σχολικό περιβάλλον. Εγώ, πάλι, είχα άλλες έγνοιες.
Στήθηκα έξω από την κεντρική είσοδο του σχολείου μας, μία ώρα νωρίτερα, με σκοπό να πουλήσω τον Οδηγητή και εισιτήρια για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ήταν ένα είδος βίαιου "coming out” της νέας μου ταυτότητας στο ευρύ περιβάλλον μου".