Modern Diplomacy: Νέα δεδομένα - Τι θέλουν Πούτιν και Ερντογάν από τη Λιβύη του Σάρατζ

REUTERS

Η Τουρκία, μια χώρα που διαδραματίζει έναν ρόλο στη σύγκρουση στη Λιβύη, δήλωσε σήμερα ότι είναι ευνοϊκή σε μια κατάπαυση του πυρός υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, απορρίπτοντας μια έκκληση της Αιγύπτου για εκεχειρία.

"Στα μάτια μας, η (αιγυπτιακή) έκκληση για κατάπαυση του πυρός είναι θνησιγενής. Δεν είναι ρεαλιστική και δεν είναι ειλικρινής", δήλωσε ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου στη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο ενημερωτικό τηλεοπτικό δικτυο NTV.

Αντίθετα, "μπορούμε να έχουμε μια υποχρεωτική κατάπαυση του πυρός που θα τεθεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ", πρόσθεσε.

Η Τουρκία υποστηρίζει την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) της Λιβύης του Φαγέζ αλ-Σάρατζ, που αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη, απέναντι στις αντίπαλες δυνάμεις του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, του ισχυρού άνδρα της ανατολικής Λιβύης που υποστηρίζεται κυρίως από την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Ρωσία.

Έπειτα από αλλεπάλληλες στρατιωτικές νίκες της ΚΕΕ, το Κάιρο παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα πρωτοβουλία που αποσκοπούσε στην εγκαθίδρυση κατάπαυσης του πυρός από τη Δευτέρα. Η ΚΕΕ δεν έδωσε ωστόσο συνέχεια.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες κάλεσαν από την πλευρά τους χθες, Τετάρτη, τους εμπολέμους στη Λιβύη να επαναλάβουν "γρήγορα" τον διάλογο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την εγκαθίδρυση μιας κατάπαυσης του πυρός.

Όλες οι προσπάθειες για κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη έχουν αποτύχει μέχρι σήμερα, με την τελευταία από αυτές να ανάγεται στον Ιανουάριο, με την ευκαιρία μιας διάσκεψης στο Βερολίνο.

Ενώ βρισκόταν σε δύσκολη θέση μέχρι πριν από μερικούς μήνες, η ΚΕΕ επέφερε τις τελευταίες εβδομάδες δεινά πλήγματα στις δυνάμεις του Χάφταρ, κυρίως λόγω της υποστήριξης τουρκικών οπλισμένων drone και "στρατιωτικών συμβούλων" που έχει αναπτύξει η Άγκυρα.

Σήμερα, Πέμπτη, ο Τσαβούσογλου κάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να "παίξουν έναν πιο ενεργό ρόλο στη Λιβύη", όπου Ρώσοι μισθοφόροι μάχονται στο πλευρό του στρατάρχη Χάφταρ.

Η Λιβύη έχει βυθιστεί στο χάος μετά την πτώση του καθεστώτος Καντάφι το 2011. Από τον Απρίλιο του 2019, η σύγκρουση έχει προκαλέσει εκατοντάδες θανάτους, εκ των οποίων πολλοί άμαχοι, και ανάγκασε τουλάχιστον 200.000 ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Έπειτα από έναν και πλέον χρόνο άκαρπης επίθεσης εναντίον της πρωτεύουσας, έδρας της ΚΕΕ, οι προσκείμενες στον Χάφταρ δυνάμεις αναδιπλώθηκαν προς τα προπύργιά τους στο ανατολικό και το νότιο τμήμα της χώρας.

Τι επιδιώκουν Μόσχα και Άγκυρα

'Οπως αναφέρει το Modern Diplomacy, η Μεσόγειος είναι το φυσικό τέλος του "δρόμου του Μεταξιού". Είναι επίσης το σημείο επαφής μεταξύ της Ευρώπης και του αραβικού κόσμου, που είναι η μόνη περιοχή -μαζί με την Κίνα- που έχει επεκτείνει συλλογικά την "ακτινοβολία" του μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η περιοχή της Μεσογείου είναι επίσης ο άξονας της νέας οικονομικής και στρατηγικής επέκτασης του Ισραήλ. Τέλος, είναι το αναπόφευκτο κανάλι σύνδεσης με την Αφρική, το οποίο θα βρίσκεται στον πυρήνα της ήδη εύκολα προβλέψιμης γεωοικονομίας του εγγύς μέλλοντος.

Σύμφωνα με το άρθρο, η νέα πολιτική των ΗΠΑ στον Ειρηνικό ώστε να "περικυκλώσει" την Κίνα έχει μειώσει την πίεση της Ουάσινγκτον στην περιοχή της Μεσογείου.

Σήμερα, όπως αναφέρει, αυτοί που κρατούν τα "χαρτιά" στη Μεσόγειο είναι η Τουρκία, η Αλγερία, η Αίγυπτος καθώς και η Ρωσική Ομοσπονδία αλλά και η Κίνα. Ωστόσο οι πιθανές ανακαλύψεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου θα αλλάξουνπολλά από τα τρέχοντα οικονομικά και πολιτικά παιχνίδια, ενώ προκαλούν νέες συμμαχίες.

Όπως τονίζεται. η Ελλάδα ανακοίνωσε πρόσφατα ότι δεν μπορεί να αποκλείσει τη χρήση βίας σε πιθανή σύγκρουση με την Τουρκία.

"Όπως φαίνεται σε ένα σημείωμα που συντάχθηκε από κοινού από την Τουρκία και το Λιβυκό GNA της κυβέρνησης της Τρίπολης, αυτό που διακυβεύεται είναι τα 24 νέα οικόπεδα για την εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου που υπάρχουν σε μια περιοχή που θα στερήσει την Ελλάδα από ορισμένεςπεριοχές των Δωδεκανήσων και θα κλείσει σχεδόν εντελώς τη θάλασσα" αναφέρει.

Επιπλέον το Modern Policy σημειώνει: Σύμφωνα με τον Λιβυκό ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό Libya24, υπάρχει ήδη ένα σύμφωνο μεταξύ του Ερντογάν και του Πούτιν για την εξασφάλιση μόνο στην Τουρκία της βάσης Al-Watiya, η οποία θα γίνει -επίσης με τη συμφωνία της Ρωσίας- μια βάση που μοιράζεται η Τουρκία και η ΑΦΡΙΚΟΜ.

Σε αντάλλαγμα, η Ρωσία θα αποκτήσει την αεροπορική βάση Qartabiyah κοντά στη Sirte, καθώς και μια ναυτική βάση, επίσης στη Sirte, για να δώσει έτσι στη Ρωσία το μόνο πράγμα που πραγματικά θέλει να αποκτήσει από την περιπέτεια της στη Λιβύη, δηλαδή μια βάση στην περιοχή της κεντρικής Μεσογείου.

Λέγεται ακόμη ότι ο Ερντογάν διέταξε σκληρά τον Χαφτάρ -μέσω ενός "Ρώσου διαμεσολαβητή"- να σταματήσει τις μάχες και να αποσυρθεί από τις προηγούμενες θέσεις του νότια της Τρίπολης.

Ενόψει της κοινής βάσης με το Ναυτικό του Σάρατζ, η ιδανική βάση για την Τουρκία είναι σίγουρα το Abu Sitta. Στην Abu Sitta έχει παρουσία η Ιταλία με ένα πολεμικό πλοίο που βρίσκεται αγκυροβολημένο, το οποίο συντονίζει - με 70 στρατιώτες - το έργο της ακτοφυλακής της Λιβύης για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης.

"Ποιος θα ακουστεί όμως περισσότερο στην Τρίπολη, η ιταλική κυβέρνηση ή ο νέος νεο-οθωμανικός ιμπεριαλισμός της Τουρκίας; Η απάντηση είναι πολύ εύκολη", τονίζεται το άρθρο.

Η υποχώρηση του Χάφταρ

Το Modern Diplomacy συνεχίζει τονίζοντας ότι η υποχώρηση του LNA του Haftar φαίνεται δικαιολογημένη, κυρίως από την ανάγκη προστασίας των στρατιωτικών μονάδων που είναι περισσότερο εκτεθειμένες στα τουρκικά αεροσκάφη Bayrackar TB2. Ωστόσο, είναι πιθανό ότι το LNA θέλει να αποδεσμευτεί από την άμεση επαφή με τον εχθρό και στη συνέχεια να αναδιοργανώθει νότια της Tarhouna.

Τους τελευταίους μήνες, η Τουρκία έστειλε 9.600 μισθοφόρους στη Λιβύη και άλλοι 3.300 εκπαιδεύονται σε στρατόπεδα της Συρίας. Ο ίδιος ο στρατός της GNA, ανέκτησε επίσης το Bani Walid, νοτιοανατολικά της Τρίπολης, όπου οι πολιτοφυλακές της Τρίπολης εισήλθαν στην πόλη χωρίς να ακουστεί ένας πυροβολισμός, χάρη στη συνεργασία των τοπικών αρχών. Οι στρατιωτικές ενέργειες στο έδαφος ακολούθησαν η μία την άλλη με ταχεία διαδοχή: στις 18 Μαΐου, το GNA κατέκτησε επίσης την προαναφερθείσα στρατιωτική βάση του Al Watiya.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η ανόητη υπερηφάνεια των "μεγάλων" Ευρωπαίων επέτρεψε τη μόνιμη και σταθερή κρίση στο έδαφος της Λιβύης, μετά από μια χειραγωγωγημένη σειρά από ασήμαντες επιχειρήσεις δυσφήμισης εναντίον του Καντάφι και του μεγαλύτερου συμμάχου του, δηλαδή της Ιταλίας.

Υπάρχει επίσης η υπόθεση, η οποία τώρα είναι κάτι περισσότερο από μια υπόθεση, ότι η Τουρκία θα ήθελε να κατασκευάσει στρατιωτικές υποδομές μαζί με το ΝΑΤΟ στη Νότια Λιβύη, η οποία θα είναι ο πραγματικός παίκτης που αλλάζει την τρέχουσα ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Σίγουρα και η Ιταλία θα συμμετάσχει σε αυτήν την επιχείρηση, στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας, αλλά μόνο για να παίξει το "δεύτερο βιολί" σε σύγκριση με την Τουρκία, η οποία δεν ενδιαφέρεται να έχει την Ιταλία ως εταίρο, ούτε οικονομικά ούτε στρατιωτικά, και σίγουρα όχι στη Λιβύη .

Όπως τονίζεται, η αποτυχημένη συνάντηση του πρωθυπουργού της Ιταλία Μάριο Κόντε με τον Χάφταρ και τον Αλ Σαρατζ -αργότερα πραγματοποιήθηκε μόνο με τον στρατηγό του LNA- στις αρχές Ιανουαρίου 2020, ήταν ένα αριστούργημα ανικανότητας το οποίο περιθωριοποίησε οριστικά την ιταλική διπλωματία και της στέρησε μια πραγματική ικανότητα επιρροής , κάτω από τη σημαία της "ισοδυναμίας" μεταξύ των δύο μετώπων. Πιθανότατα ο Κόντε ήθελε μόνο να πάρει τα εύσημα για την εκεχειρία που πραγματικά διοργανώθηκε από τη Ρωσία και την Τουρκία.

Το άρθρο αναφέρει πως η ανακωχή που σχεδιάστηκε από τον Πούτιν και τον Ερντογάν, τόσο στο Ιντλίμπ όσο και αργότερα στη Λιβύη, κρύβει ένα στρατηγικό σχέδιο μεγάλης σημασίας: τη διάσπαση της Συρίας και στη συνέχεια της Λιβύης σε τακτικές και σαφείς ζώνες επιρροής, εξαιρουμένων των Ηνωμένων Πολιτειών και των ευρωπαϊκών και Δυτικών συμμάχων που δεν θα έχουν χώρο στη Συρία και ακόμη λιγότερο στη Λιβύη.

Ο Πούτιν προφανώς θα χρησιμοποιήσει το LNA του Χάφταρ μέχρι να του ταιριάζει. Αργότερα, πιθανότατα θα τον αφήσει στη μοίρα του και πιθανώς να ασχοληθεί με άλλους νέους ισχυρούς περιφερειακούς παίκτες της Αφρικής: την Αλγερία, η οποία κινείται προς μια έντονα αντι-τουρκική κατεύθυνση. Το Σουδάν, όπου η Τουρκία διαθέτει ήδη στρατιωτική βάση στο νησί Sawakin. Το Μαρόκο, όπου ένα από τα κύρια τοπικά κόμματα, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, συνδέεται στενά με τον Ερντογάν και το AKP του.

Η Λιβύη, ωστόσο, πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο ενός συνόλου πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων που είναι τώρα πολύ ευρείες και αφορούν τη διασύνδεση μεταξύ της Λιβύης και της Αφρικής, συμπεριλαμβανομένης της υποσαχάριας Αφρικής.

Επομένως, τι θέλει η Τουρκία από τη Λιβύη του Σάρατζ;

Εν κατακλείδι το άρθρο αναφέρει πως πρώτα απ 'όλα, η Άγκυρα θέλει πρωταρχικό οικονομικό και στρατηγικό ρόλο στη μελλοντική ανασυγκρότηση της Λιβύης. Δεύτερον, την αυτόνομη γεώτρηση των θαλάσσιων περιοχών πετρελαίου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, περιοχή αμφισβητούμενη μεταξύ Τουρκίας, Ελλάδας και Κύπρου.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr