Σε εξέλιξη είναι στο Προεδρικό Μέγαρο η δεξίωση που παραθέτει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας με αφορμή τη συμπλήρωση 51 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Είναι η πρώτη φορά που ο κ. Τασούλας είναι οικοδεσπότης, μετά την εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ωστόσο, ο φετινός εορτασμός πραγματοποιείται σε ένα κλίμα πόλωσης, στον απόηχο έντονων διαμαχών και συγκρούσεων, με πολλούς πολιτικούς αρχηγούς να είναι απόντες.
Μάλιστα ο πρωθυπουργός, μετά το "περίπτερο" με τους πολιτικούς αρχηγούς, έλεγε σε "πηγαδάκια" ότι "είναι πολύ δύσκολο να προσποιούμαστε ότι συναντιόμαστε κοινωνικά και χαλαρά με συνομιλητές που μας κατηγορούν με απαξιωτικούς και χυδαίους χαρακτηρισμούς. Και αυτό επισημάνθηκε από μένα".
Όπως κάθε χρόνο, στην εκδήλωση έδωσαν το "παρών" πολιτικοί, πολιτειακοί παράγοντες της χώρας, δημοσιογράφοι, αθλητές, καλλιτέχνες και προσωπικότητες της κοινωνικής σφαίρας.
Στο Προεδρικό Μέγαρο βρέθηκαν οι πολιτικοί αρχηγοί: ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, υπουργοί, και βουλευτές από όλα τα κόμματα.
Ωστόσο, διά της απουσίας τους έλαμψαν τρεις αρχηγοί κομμάτων της Βουλής: Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος, και ο πρόεδρος της Νίκης, Δημήτρης Νατσιός.
Η κ. Κωνσταντοπούλου ανέφερε πως "την ώρα δεξίωσης θα βρεθώ στην πλατεία Συντάγματος στην εκδήλωση αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό. Κάποτε επί χούντας ο δικός μας λαός είχε ανάγκη διεθνούς αλληλεγγύης και σήμερα οι παλαιστίνιοι θύματα της γενοκτονίας έχουν ανάγκη από φωνές που αντιστέκονται".
Επεισόδιο έγινε με τον πρόεδρο της Νέας Αριστεράς, Αλέξη Χαρίτση, ο οποίος ήθελε να παραστεί συνοδεία πρόσφυγα από την Παλαιστίνη ο οποίος δεν είχε λάβει πρόσκληση. Έτσι δεν του επετράπη η είσοδος και μαζί του αποχώρησε και ο βουλευτής της Νέας Αριστεράς.
Πολλές παρουσίες έχουν και συμβολικό χαρακτήρα, όπως αυτή του Γκόγκα Λεβιάν, του άνδρα που είχε βουτήξει στον ποταμό Αραχθο για να σώσει τα παιδιά τα οποία δυστυχώς έχασαν τη ζωή τους. Μάλιστα, συνομίλησε και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν και αριστούχοι μαθητές στις Πανελλήνιες 2025, όπως η Δανάη Παπαδοπούλου, η οποία κατάφερε να περάσει πρώτη στην Ιατρική Σχολή της Θεσσαλονίκης, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, και η Δανάη Κακοτρίχη από το Μαρούσι, η οποία αναδείχθηκε πρώτη των πρώτων στις Πανελλήνιες 2025 και πέρασε στην Ιατρική Αθηνών.
Προσκλήσεις για τη γιορτή της δημοκρατίας έχουν λάβει όλοι οι Ολυμπιονίκες και παραολυμπιονίκες του Παρισιού.
Το παρών στο προεδρικό μέγαρο έδωσαν και οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων Αεροπορίας, Στρατού και Ναυτικού, αντιπτέραρχος Δημοσθένης Γρηγοριάδης, αντιτράτηγος Γεώργιος Κωστίδης και αντιναύαρχος Δημήτριος- Ελευθέριος Κατάρας.
Ενδιαφέρον είχαν και τα "πηγαδάκια" που στήθηκαν.
Ομιλία Τασούλα: "Με ενότητα στα μεγάλα και στα σπουδαία, που πρέπει να μας ενώνουν"
Μήνυμα ενότητας και σταθερότητας απηύθυνε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας κατά την ομιλία του, στη Γιορτή για την 51η Επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, υπογραμμίζοντας ότι "Με ενότητα στα μεγάλα και στα σπουδαία, που πρέπει να μας ενώνουν, σταθερότητα στο εσωτερικό και διεθνή υπόληψη να μπορούμε να ξεπερνούμε κάθε φορά τις Συμπληγάδες που ορθώνονται μπροστά μας".
Παράλληλα, αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη σημασία της 24ης Ιουλίου για την Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία και εξήρε τον ρόλο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, κάνοντας λόγο για έναν εμβληματικό ηγέτη, που σφράγισε τις πιο ζωογόνες, τις πιο θεμελιώδεις κατακτήσεις του σύγχρονου Ελληνισμού.
Ειδικότερα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επισήμανε ότι "Η 24η Ιουλίου αποτελεί μια ιστορική καμπή στην πορεία του Ελληνισμού, καθώς σηματοδοτεί την παγίωση των δημοκρατικών θεσμών αλλά και ένα ορόσημο για την πλήρη ένταξη της χώρας στον πυρήνα του δημοκρατικού και ανεπτυγμένου κόσμου. Μια διαδικασία που κορυφώθηκε με την εισδοχή της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες λίγα μόλις χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Οι επιτυχίες αυτές που αποτελούν ίσως τις πιο ζωογόνες, τις πιο θεμελιώδεις κατακτήσεις του σύγχρονου Ελληνισμού έχουν τη σφραγίδα ενός εμβληματικού ηγέτη, του Κωνσταντίνου Καραμανλή".
Στο πλαίσιο αυτό, υπογράμμισε, ότι "Όπως κάθε άλλη σημαντική επέτειος, τα 51 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μας δίνουν την ευκαιρία όχι μόνο να θυμηθούμε τα ιστορικά γεγονότα αλλά και να αποτιμήσουμε τη σημασία τους στο σήμερα, να στοχαστούμε δηλαδή πάνω στον διαρκή διάλογο μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Η διανοητική αυτή άσκηση δεν είναι μόνο σημαντική για την άντληση – χρήσιμων πάντα – διδαγμάτων από την ιστορική εμπειρία αλλά και για την κατανόηση των σημερινών προκλήσεων και την αντιμετώπισή τους. Προκλήσεις που διαρκώς πολλαπλασιάζονται σε μια εποχή αυξανόμενης αστάθειας και αβεβαιότητας, όπως η κλιματική κρίση, η διεθνής οικονομική αστάθεια αλλά και η ένταση των γεωπολιτικών πιέσεων που αντιμετωπίζει η χώρα μας στην ευρύτερη περιοχή της".
Αναφερόμενος στην μαύρη σελίδα της επταετίας, υποστήριξε ότι "Η τραγική επταετία της δικτατορίας δεν αποτέλεσε μόνο συνταγματική εκτροπή αλλά μια πολύπλευρη οπισθοδρόμηση για τη χώρα. Έθεσε σε κίνδυνο τον ιστορικό της προσανατολισμό και την κοινωνική της συνοχή ενώ στο διεθνές επίπεδο οδήγησε την Ελλάδα σε διεθνή ανυποληψία και απομόνωση. Η κατάρρευση του στρατιωτικού καθεστώτος ήρθε τελικά ως αποτέλεσμα της άφρονος πολιτικής της χούντας στο Κυπριακό. Η εισβολή του τουρκικού στρατού στο νησί οδήγησε στην παράνομη κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους. Το εορταστικό κλίμα της σημερινής εκδήλωσης δεν θα πρέπει να συσκοτίζει το γεγονός ότι το Κυπριακό παραμένει μια ανοικτή πληγή και η Λευκωσία η τελευταία διαιρεμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ολόκληρος ο Ελληνισμός συνεχίζει να στέκεται αποφασιστικά στο πλευρό της Κύπρου μέχρι την τελική δικαίωση του αγώνα, για την οποία απαραίτητη προϋπόθεση είναι βέβαια η αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από τη νήσο".
Μιλώντας για την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Ελλάδα και την στρατηγική του για την αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων του ελληνικού πολιτικού συστήματος, σημείωσε ότι "Όταν σε μια ιστορική στιγμή πλήρη συμβολισμών και συγκινησιακής φόρτισης ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέστρεφε το βράδυ της 23ης Ιουλίου 1974 στην Ελλάδα με το αεροσκάφος του Γάλλου προέδρου Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, συγκέντρωνε στο πρόσωπό του όλες τις ελπίδες του ελληνικού λαού για μια νέα αρχή. Και πράγματι, ο Καραμανλής δεν αρκέστηκε στην βραχυπρόθεσμη διαχείριση των προκλήσεων της στιγμής αλλά επεδίωξε συνειδητά την οριστική επίλυση όλων των προβλημάτων που ταλάνιζαν το ελληνικό πολιτικό σύστημα επί δεκαετίες. Η μακροπρόθεσμη στόχευση και το κτίσιμο σταθερών και λειτουργικών θεσμών αποτελούσε βασικό χαρακτηριστικό της στρατηγικής του Καραμανλή. Και αυτό καθώς αναλάμβανε όχι μόνο να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο της μετάβασης στη Δημοκρατία αλλά και τη διαχείριση μιας εθνικής κρίσης στην Κύπρο".
Υπενθύμισε, επίσης, ότι "Ο ρυθμός των εξελίξεων υπήρξε καταιγιστικός. Άμεση κατάργηση των ανυπόστατων "συνταγματικών ρυθμίσεων" του δικτατορικού καθεστώτος Επιστροφή του στρατού στον θεσμικό του ρόλο με τον πλήρη έλεγχό του από την πολιτική ηγεσία. Νομιμοποίηση των κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο παρέμενε εκτός νόμου από την εποχή του Εμφυλίου. Οι υποδειγματικές εκλογές του Νοεμβρίου του 1974 ολοκλήρωσαν την πρώτη και πιο δύσκολη φάση της δημοκρατικής μετάβασης. Αμέσως μετά, με το αδιάβλητο δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου του 1974 λύνεται με σαφή και αδιαμφισβήτητο τρόπο το πολιτειακό ζήτημα υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας. Τον Ιούνιο του 1975 ψηφίζεται το πιο άρτιο, σύγχρονο και δημοκρατικό Σύνταγμα στην ελληνική συνταγματική ιστορία. Το Σύνταγμα του 1975 λάμβανε επαρκώς υπόψη τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας, προέβλεπε την ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας ως μέσο για την υπέρβαση των αδιεξόδων του παρελθόντος και διατύπωνε ένα ολοκληρωμένο κανονιστικό πλαίσιο για την προσαρμογή της Ελληνικής Έννομης Τάξης στο "Ευρωπαϊκό Κεκτημένο" ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την απρόσκοπτη συμμετοχή της χώρας στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Το Σύνταγμα του 1975, αποδείχθηκε ο μακροβιότερος καταστατικός χάρτης του σύγχρονου ελληνικού κράτους και παρά τις προκλήσεις, τις οποίες κατάφερε με επιτυχία να ξεπεράσει, παραμένει η βάση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος".
Αναφορικά με τις προσπάθειες Καραμανλή για την θωράκιση του νέου πολιτεύματος και την ανασύσταση των δημοκρατικών θεσμών στο εσωτερικό της χώρας, υπογράμμισε ότι "Παράλληλα με την ανασύσταση των δημοκρατικών θεσμών στο εσωτερικό, οι κυβερνήσεις Καραμανλή προχώρησαν αποφασιστικά στη θωράκιση του νέου πολιτεύματος βασιζόμενες σε δύο πυλώνες. Ο ένας ήταν η αναδιοργάνωση του στρατεύματος, του οποίου η επιχειρησιακή ικανότητα είχε υπονομευθεί σοβαρά από την κακοδιοίκηση της χούντας – αδιάψευστος μάρτυρας, η τραγική επιστράτευση του Ιουλίου του 1974. Η προάσπιση της ανεξαρτησίας της χώρας και η διασφάλιση της αποτρεπτικής της ικανότητας απέναντι σε εξωτερικές απειλές βρισκόταν – και βρίσκεται – σε άμεση συνάρτηση με την παγίωση και εύρυθμη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Ο δεύτερος πυλώνας ήταν η στρατηγική απόφαση της προσχώρησης στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, η οποία πρέπει να ιδωθεί ως συστατικό τμήμα της δημοκρατικής μετάβασης αυτής καθαυτής. Ως μέλος της Ενωμένης Ευρώπης από το 1981, η Ελλάδα θα αποκτούσε μια πρόσθετη εγγύηση για το δημοκρατικό της πολίτευμα, θα ενίσχυε την ασφάλεια της αλλά και θα διασφάλιζε την κοινωνική και οικονομική της ανάπτυξη. Επίσης βασικές προϋποθέσεις για την πολιτική σταθεροποίηση της χώρας και την παγίωση της θέσης της στον Δυτικό Κόσμο".
Περιγράφοντας, την επιτυχία και την ταχύτητα της ελληνικής μετάβασης στη δημοκρατία, που ξάφνιασαν και τους πιο αισιόδοξους παρατηρητές, ο κ. Τασούλας σημείωσε ότι "Βασικό συστατικό της επιτυχίας ήταν η εμμονή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην ενότητα του εσωτερικού μετώπου, στην καλλιέργεια ήπιου πολιτικού κλίματος και στην αποφυγή των εντάσεων που χαρακτήριζαν διαχρονικά την ελληνική πολιτική ιστορία. Ενδεχόμενη αναβίωση των παλαιών πολιτικών συγκρούσεων θα μπορούσε άλλωστε να εκτροχιάσει όλο το εγχείρημα του εκδημοκρατισμού. Η μεταπολίτευση, με την στενή έννοια της δημοκρατικής μετάβασης, αποτελεί πυξίδα για το μέλλον και εθνική παρακαταθήκη. Έδειξε ότι με το εθνικό μέτωπο αρραγές, και με την απαραίτητη πολιτική βούληση για την υπέρβαση των αδιεξόδων του παρελθόντος, η Ελλάδα κατάφερε να αλλάξει σελίδα και να αφήσει οριστικά πίσω της μια μακρά περίοδο θεσμικής κρίσης και αβεβαιότητας".
Καταλήγοντας, παρατήρησε ότι "Βρισκόμαστε πια στη δεύτερη πεντηκονταετία ζωής της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας και το θεσμικό πλαίσιο που συστάθηκε το 1974-5 έχει αποδείξει την ανθεκτικότητά του. Το ίδιο ανθεκτικές και εθνικά επωφελείς αποδείχθηκαν και οι στρατηγικές αποφάσεις που ελήφθησαν εκείνη την περίοδο για τη διεθνή θέση της χώρας". Πρόσθεσε, επίσης, ότι "Οι αλλεπάλληλες κρίσεις των τελευταίων χρόνων και η πολιτική οξύτητα που δυστυχώς συνεχίζει να χαρακτηρίζει σε πολλές περιπτώσεις την πολιτική μας ζωή δεν κατάφεραν να κλονίσουν σοβαρά το μεταπολιτευτικό οικοδόμημα" και κατέληξε με την προτροπή "Ας το διατηρήσουμε, λοιπόν και εμείς το ίδιο ακλόνητo, ώστε με ενότητα στα μεγάλα και στα σπουδαία, που πρέπει να μας ενώνουν, σταθερότητα στο εσωτερικό και διεθνή υπόληψη, να μπορούμε να ξεπερνούμε κάθε φορά τις Συμπληγάδες, που ορθώνονται μπροστά μας!