Πρόταση ΠΡΑΤΤΩ για την οικονομία: Αναγκαίο ρεαλιστικό σχέδιο ανάπτυξης

Στο πλαίσιο του διαλόγου για την επόμενη μέρα και το μέλλον της Ελλάδας, το ΠΡΑΤΤΩ δημοσιοποίησε την πρότασή του για την οικονομία.

Σε αυτήν το ΠΡΑΤΤΩ επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι «η έξοδος από τα μνημόνια είναι αναμφίβολα μια θετική εξέλιξη καθώς αυξάνει τους βαθμούς οικονομικής ελευθερίας. Η Ελλάδα έχει μεγάλες δυνατότητες και υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό και μπορεί να εισέλθει σ’ έναν ‘ενάρετο κύκλο’. Προϋπόθεση όμως γι' αυτό είναι να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος, να επιλύσει δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και να εφαρμόσει με συστηματικό τρόπο μια στρατηγική βιώσιμης οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής ανάπτυξης που θα συνεγείρει και θα κινητοποιήσει τον ελληνικό λαό. Συνεπώς, είναι απολύτως αναγκαίο να κατανοήσουμε ολοκληρωμένα και σε βάθος τις αιτίες της κρίσης, την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα και να διαμορφώσουμε τους βασικούς άξονες μιας στρατηγικής για την αντιμετώπιση των αιτίων της κρίσης και την προώθηση ενός νέου βιώσιμου αναπτυξιακού παραδείγματος».

Στη συνέχεια, το ΠΡΑΤΤΩ αναδεικνύει τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, που είναι η υποβάθμιση της ανταγωνιστικότητάς της, η επιδείνωση των δημοσιονομικών δεδομένων, οι παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, η προβληματική λειτουργία της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης και του ευρώ, οι πολιτικές των ευρωπαϊκών πολιτικών ελίτ έναντι της Ελλάδος.

«Στην αρχή της μεταμνημονιακής εποχής η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με κρίσιμες στρατηγικές επιλογές», σημειώνεται στη συνέχεια της πρότασης. «Οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να αντιληφθούν ότι οι βασικές αιτίες, τα δομικά προβλήματα που οδήγησαν στην πολύχρονη κρίση δεν έχουν αντιμετωπισθεί και να στρέψουν εκεί την προσοχή τους, αντί για την ακραία αντιπαράθεση και τις χυδαίες πολλές φορές επιθέσεις που αποπροσανατολίζουν και συγκαλύπτουν τα πραγματικά προβλήματα. Οι δυνάμεις που πρωτοστατούν σ’ αυτές τις επιθέσεις, κυρίως η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ και επιχειρηματικά συμφέροντα που ελέγχουν ομίλους Μέσων, πρέπει να απομονωθούν από μια ευρύτερη προοδευτική συμμαχία που προτάσσει την επίλυση των προβλημάτων της χώρας» αναφέρεται σχετικά και προστίθεται:«Σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες η Ελλάδα πρέπει να διαμορφώσει ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο συμβατό με τη συμμετοχή της στη ζώνη του ευρώ και τις ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται διεθνώς. Αν αυτό δεν συμβεί, πολύ φοβόμαστε ότι η χώρα θα καταδικαστεί σε παρατεταμένη παρακμή, εξαρτημένη από τις επιλογές ξένων δυνάμεων και αντιμέτωπη με κινδύνους νέων κρίσεων, ένας ‘φτωχός συγγενής’ στην ευρωζώνη, τόπος φτηνών διακοπών για τους πλουσιότερους γείτονες.

Η διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου είναι ένα σύνθετο οικονομικό και κυρίως πολιτικό ζήτημα. Προϋποθέτει βούληση για ριζικές ρήξεις με το υπάρχον σύστημα, νοοτροπίες και πρακτικές, αξιοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου, ενεργή και αποτελεσματική συμμετοχή και παρέμβαση στις ευρωπαϊκές και διεθνείς εξελίξεις. Τα παραπάνω απαιτούν γνώση, σχέδιο και μια ηγεσία ικανή να κινητοποιήσει τον ελληνικό λαό και να προωθήσει τις αναγκαίες αλλαγές. Απαιτείται λοιπόν μια ολιστική προσέγγιση, η περιγραφή της οποίας υπερβαίνει τους στόχους και τις δυνατότητες της παρούσας ανάλυσης».

Με αυτά τα δεδομένα, «είναι εξαιρετικά επείγον να διαμορφωθεί ένα σαφές και ρεαλιστικό σχέδιο μεσοπρόθεσμης ανάπτυξης με έμφαση στις νέες τεχνολογίες και στις επενδύσεις. Παρά τις πιέσεις και τις εκλογικές σκοπιμότητες η προσοχή πρέπει να στραφεί στην παραγωγή πλούτου και όχι στη διανομή των περιορισμένων πόρων. Οι βασικότεροι στόχοι πρέπει να είναι:

* η ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα, η βελτίωση της αποδοτικότητας και ο εκσυγχρονισμός του διοικητικού μηχανισμού ώστε να εξυπηρετεί τους πολίτες με καλύτερο τρόπο και να είναι σε θέση να διαδραματίσει τον επιτελικό του ρόλο, η ολοκληρωμένη και σωστά σχεδιασμένη ηλεκτρονική διακυβέρνηση με προστασία από κινδύνους ελέγχου και παραβίασης της ιδιωτικότητας,

* η ριζική αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος και των ελεγκτικών μηχανισμών για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, τη μείωση των φορολογικών βαρών και της έμμεσης φορολογίας και τη θεσμοθέτηση ενός αναλογικού και σταθερού φορολογικού συστήματος,

* η αναβάθμιση της παιδείας και της έρευνας, η αντιστροφή της ‘φυγής εγκεφάλων’ στο εξωτερικό και η καλύτερη σύνδεση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τις ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς εργασίας,

* η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με στοχευμένες παρεμβάσεις και βελτίωση της δημόσιας υγείας και πρόνοιας,

* η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων σε τομείς στρατηγικής σημασίας,

* η άνοδος της παραγωγικότητας με προσέλκυση επενδύσεων, μέτρα για τον εκσυγχρονισμό των μικρο-μεσαίων επιχειρήσεων που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, στήριξη της νεανικής επιχειρηματικότητας και των νεοφυών επιχειρήσεων, έμφαση σε παραγωγικές δραστηριότητες και υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας και σε κλάδους της οικονομίας που διαθέτουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και χαρακτηρίζονται από εξωστρέφεια,

* η ενίσχυση του ανταγωνισμού στην αγορά προϊόντων και της υγιούς επιχειρηματικότητας με περιορισμό της γραφειοκρατίας, διαφθοράς και πολυνομίας,

* η καλύτερη αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων, των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και της διαχείρισης των αποβλήτων με υιοθέτηση ενός μοντέλου «κυκλικής οικονομίας» στο οποίο τα απόβλητα ελαχιστοποιούνται και οι πόροι διατηρούνται εντός της οικονομίας και χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά δημιουργώντας περαιτέρω αξία,

* η συστηματική, με στρατηγικό ορίζοντα και σχεδιασμό, αξιοποίηση των δυνατοτήτων της χώρας σε ενέργεια και μεταφορές,

* η αντιμετώπιση των προβλημάτων του τραπεζικού συστήματος και εξασφάλιση της ρευστότητας της οικονομίας με κίνητρα για την επιστροφή των καταθέσεων που διέρρευσαν στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης και ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας».

Ειδικότερα για το χρέος, το ΠΡΑΤΤΩ υποστηρίζει: «Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις αποφάσεις του Eurogroup του Λουξεμβούργου με τις οποίες πρόσφατα συμφώνησε. Η Ελλάδα κέρδισε χρόνο στην αντιμετώπιση του προβλήματος του δημόσιου χρέους, αλλά δεν πέτυχε την επίλυση του προβλήματος. Γι αυτό θα πρέπει να επανέλθει σε μια επόμενη φάση με καλά επεξεργασμένες προτάσεις σε τρεις βασικούς άξονες:

* διαγραφή σημαντικού μέρους του χρέους που κατακρατεί ο ESM,

* ρήτρα ανάπτυξης για τα πρωτογενή πλεονάσματα,

* αναπτυξιακό πυλώνα για τις χώρες της ευρωζώνης που θα συμπληρώνει το δημοσιονομικό συντονισμό και την τραπεζική εποπτεία».

Στο «δια ταύτα», «προώθηση λύσεων σύμφωνων με τα ελληνικά συμφέροντα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και η αλλαγή αναπτυξιακού παραδείγματος προϋποθέτουν μια νέα κοινωνική και πολιτική δυναμική και την αντιμετώπιση πολλών από τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος που όπως επισημάναμε είναι μια από τις βασικές αιτίες της κρίσης (...) Οι πελατειακές αντιλήψεις και η αντιμετώπιση του κράτους ως ‘λάφυρου’ που πρέπει να κατακτηθεί και στη συνέχεια να αξιοποιηθεί για ίδιον όφελος καθιστούν πολύ δύσκολη υπόθεση την αξιοκρατία, το μακροχρόνιο σχεδιασμό και τους αποτελεσματικούς θεσμούς δημόσιας διοίκησης. Τα κόμματα αφιερώνονται κυρίως στην επικοινωνιακή διαχείριση και στην οξύτατη αντιπαράθεση με συνέπεια το πολιτικό δυναμικό να μην διαθέτει γνώσεις σε βάθος για τις διεθνείς εξελίξεις και τα προβλήματα της χώρας. Οι αρνητικές επιπτώσεις αυτής της κατάστασης έγιναν εμφανείς στη διαχείριση της κρίσης από το 2009 μέχρι σήμερα οδηγώντας σε φαινόμενα απαξίωσης των θεσμών και του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση σημαντικών στρωμάτων του πληθυσμού».

Συμπερασματικώς, «η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η οικονομία παρουσιάζει βελτίωση με μείωση της ανεργίας και αύξηση του ΑΕΠ. Έχει επιτευχθεί δημοσιονομική ισορροπία και έχει κερδηθεί χρόνος όσον αφορά τις χρηματοδοτικές ανάγκες του δημοσίου. Η αξιοπιστία της χώρας έχει σε μεγάλο βαθμό αποκατασταθεί, αλλά οι διεθνείς αναλυτές παραμένουν έντονα επιφυλακτικοί όσον αφορά τις μεσο-μακροπρόθεσμες προοπτικές της οικονομίας. Η σχετικά ευνοϊκή συγκυρία μπορεί να αξιοποιηθεί για την αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων της χώρας με γνώση, σχέδιο και πολλή δουλειά ή να σπαταληθεί σε παροχές, αδράνεια γύρω από τα ουσιαστικά προβλήματα και ακραίες αντιπαραθέσεις. Αν συμβεί το πρώτο η Ελλάδα έχει τις δυνάμεις να εισέλθει σε έναν ‘ενάρετο κύκλο’. Αν συμβεί το δεύτερο, όταν παρέλθει η ευνοϊκή εσωτερική και διεθνής συγκυρία, η χώρα θα βυθιστεί σε νέα εντονότερη κρίση. Ο ελληνικός λαός που φορτώθηκε όλα τα βάρη της κρίσης αλλά άντεξε, αξίζει καλύτερης τύχης».

ΠΗΓΗ ΑΠΕ

ΦΩΤΟ REUTERS

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr