Ο Κωνσταντίνος Τασούλας θα είναι ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα διαδεχθεί την Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Το όνομα που ανακοίνωσε στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός δεν προκάλεσε έκπληξη, αφού τις τελευταίες ημέρες το ρεπορτάζ έλεγε ότι αυτός είναι η πιθανότερη υποψηφιότητα, αλλά στο τραπέζι του πρωθυπουργού υπήρχαν και άλλες επιλογές. Και αν και η υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου είχε ήδη αποσυρθεί εδώ και καιρό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης το "βασάνισε" αρκετές φορές πριν πάρει την οριστική του απόφαση.
Μέτρησε δηλαδή τα υπέρ και τα κατά της -καμία υποψηφιότητα δεν είναι ιδανική- και κατέληξε ότι η υποψηφιότητα Τασούλα ήταν η πιο ασφαλής και εκείνη που θα του δημιουργούσε τα λιγότερα προβλήματα.
Κι αυτό γιατί ο νυν πρόεδρος της Βουλής είναι συμπαθής και στους βουλευτές της αντιπολίτευσης ακόμα κι αν δεν τον ψηφίσουν (που δεν θα τον ψηφίσουν), δεν προκαλεί πολωτικές αντιδράσεις, έχει ενωτικό προφίλ, είναι χαμηλών τόνων και κυρίως, είναι ένας κλασσικός δεξιός που ικανοποιεί και τους πιο γκρινιάρηδες γαλάζιους βουλευτές. Που έχουν κουραστεί να βλέπουν τα υπουργικό πόστα να τα καταλαμβάνουν άνθρωποι από το ΠΑΣΟΚ ή εξωκοινοβουλευτικοί. Με δυο λόγια είναι μια υποψηφιότητα που συσπειρώνει τη Νέα Δημοκρατία και αυτό ήθελε ο πρωθυπουργός.
Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης διάλεξε τον Κωνσταντίνο Τασούλα
Ο σημερινός πρόεδρος της Βουλής έχει προεδρικά χαρακτηριστικά (εκτός από το εξαιρετικό χιούμορ). Υπήρξε δήμαρχος, βουλευτής και υπουργός και έχει εκλεγεί 3 φορές πρόεδρος της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία. Έχει δηλαδή ενωτικό προφίλ. Όπως άλλωστε είπε και στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, "η ευρύτερη αποδοχή δεν σημαίνει αναγκαστικά κάποιον πέραν της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας" και τα πρόσωπα είναι εκείνα που δίνουν αξία στους θεσμούς.
Κυρίως όμως ικανοποιεί τη βάση της Νέας Δημοκρατίας και τους γαλάζιους βουλευτές που θέλουν να μπουν όρια στα ανοίγματα στο κέντρο και την κεντροαριστερά, αφού φοβούνται ότι έτσι μεταλλάσσεται το κόμμα σε κεντρώο σχήμα και αποκόπτεται από τις ρίζες του.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έδωσε αυτά που μπορούσε να δώσει και δεν ήταν πλέον επιλογή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αφού προκαλούσε αντιδράσεις. Η αναφορά του κ. Μητσοτάκη ότι απαιτείται ο νέος πρόεδρος να έχει πολιτική πείρα και εμπειρία από τα κοινά ακούγεται μεν σαν δικαιολογία, αλλά συνεργάτες του πρωθυπουργού επιμένουν ότι οι σημερινές συνθήκες απαιτούν πρόσωπο που ξέρει να αποφεύγει τις κακοτοπιές και κυρίως… να συσπειρώνει. Θέλουν δηλαδή επαγγελματία πολιτικό.
Η επιλογή Τασούλα προστατεύει από διαρροές προς τα δεξιά, καθώς πολλοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας είναι ευαίσθητοι στις κατηγορίες ότι το κόμμα αποκόπτεται από τις ρίζες του, υιοθετεί τη woke ατζέντα και στρέφεται προς το κέντρο, και αυτές τις αντιλήψεις θα μπορούσαν να τις εκμεταλλευτούν τα κόμματα που βρίσκονται δεξιά της κεντροδεξιάς. Ο πρωθυπουργός δεν ήθελε να ρισκάρει.
Επίσης συνεργάτες του πρωθυπουργού επιμένουν ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει πειστεί ότι απαιτείται ο πρόεδρος να έχει μόνο μία θητεία και αυτή να είναι για 6 χρόνια και θα το προτείνει στην προσεχή συνταγματική αναθεώρηση. Συνεπώς θα ήταν ανακόλουθο να προτείνει για μια νέα θητεία την κ. Σακελλαροπούλου. Η οποία όταν πληροφορήθηκε ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφια "δεν πέταξε και από τη χαρά της" όπως λένε συνεργάτες της, αλλά κατανόησε το σκεπτικό του πρωθυπουργού.
Τι προηγήθηκε της επιλογής Τασούλα
Εκ των υστέρων η επιλογή Τασούλα φαίνεται αυτονόητη αλλά μέχρι την τελευταία στιγμή ακούγονταν και άλλα ονόματα. Πόσα από αυτά ήταν στη φαντασία των δημοσιογράφων και πόσα έπεσαν στο τραπέζι και συζητήθηκαν ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους στενούς του συνεργάτες είναι δύσκολο να το πεις.
Κυκλοφορούσαν για παράδειγμα πολλά ονόματα που υποτίθεται θα μπορούσαν να τύχουν ευρύτερης αποδοχής, αλλά για όλα υπήρχαν και σοβαρές ενστάσεις. Ο Γιάννης Στουρνάρας ήταν μια ιδέα αλλά είναι πολύτιμος στην Τράπεζα της Ελλάδος και δεν συνηθίζεται να προτείνεται τραπεζίτης για το ανώτατο αξίωμα της ελληνικής Δημοκρατίας. Τα ίδια και για τον Λουκά Παπαδήμο, που θύμιζε πολύ όμως τα μνημονιακά χρόνια και τις εντάσεις της εποχής (όπως και ο κ. Στουρνάρας). Η Αννα Διαμαντοπούλου ήταν πολύ ΠΑΣΟΚ και είχε παρελθόν κόντρας με τη Νέα Δημοκρατία, ενώ ο Σταύρος Μπένος ήταν μάλλον μικρό μέγεθος για την Προεδρία.
Κάποια στιγμή ακούστηκε και το όνομα της υπουργού Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, ωστόσο αποσύρθηκε πολύ γρήγορα καθώς προκαλούσε πολύ έντονες αντιδράσεις σε ένα τμήμα της αριστεράς.
Η περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου ήταν τελείως διαφορετική λόγω του ειδικού βάρους του προσώπου. Όμως ήταν μια επιλογή με μεγάλο ρίσκο. Αφενός γιατί υπήρξε πρόεδρος του αντίπαλου κόμματος, αφετέρου γιατί προφανώς δεν θα ήταν ένας ανώδυνος πρόεδρος. Θα υπήρχε ένα είδος δυαρχίας, ένας αυτόνομος πόλος εξουσίας δίπλα και ανταγωνιστικά με το Μαξίμου και αυτό δεν το ήθελε φυσικά ο πρωθυπουργός.
Πώς αντέδρασαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης
Ο Κωνσταντίνος Τασούλας μπορεί να έχει συμπάθειες και πέραν της Νέας Δημοκρατίας, αλλά η επιλογή του δεν βρήκε ανταπόκριση στην αντιπολίτευση. Συνεπώς δεν μπορεί να προσδοκά σε ψήφους είτε από το ΠΑΣΟΚ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα μικρότερα κόμματα της αριστεράς. Απίθανο να βρει υποστήριξη και από τα δυο κόμματα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Συνεπώς όλα δείχνουν ότι θα εκλεγεί με την τρίτη ψηφοφορία, στην οποία απαιτούνται 151 ψήφοι.
Όπως είπε ο εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ, η υποψηφιότητα Τασούλα είναι "μια στενά κομματική επιλογή, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις πολιτικές παραδόσεις της συναίνεσης" ενώ κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι "αξιοποιεί αυτή την αλλαγή για κομματικό του όφελος και για να φέρει τον κορυφαίο πολιτειακό θεσμό στα προσωπικά και κομματικά του μέτρα".
Ο Σωκράτης Φάμελλος από την πλευρά σχολίασε ότι ο πρωθυπουργός "προχώρησε σε μία στενά κομματική επιλογή, υποτάσσοντας τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό στα εσωκομματικά του θέματα και προβλήματα. Αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων".