Ο νυν πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας είναι η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη για πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το ανακοίνωσε νωρίς το πρωί της Τετάρτης με διάγγελμα, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες που κυκλοφορούσαν το τελευταία διάστημα για την επιλογή του.
Ένα ερώτημα είναι αν ο νέος πρόεδρος, που θα εκλεγεί με τις ψήφους της Νέας Δημοκρατίας- μάλλον στην τέταρτη ψηφοφορία που απαιτεί τουλάχιστον 151 ψήφους- μπορεί να προσδοκά ψήφους από άλλα κόμματα εκτός της Νέας Δημοκρατίας. Αν μπορεί δηλαδή να ελπίζει σε μια ευρύτερη πλειοψηφία. Η απάντηση είναι μάλλον όχι, αφού δεν φαίνεται πιθανό αυτή η "παραταξιακή" επιλογή του πρωθυπουργού, να μπορεί να προσελκύσει τη θετική ψήφο από άλλα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ ήδη εκδήλωσε την αντίθεσή του με την επιλογή και θα κάνει τη δική του πρόταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτως ή άλλως έχει προτείνει τη Λούκα Κατσέλη, συνεπώς αν μπορεί να προσδοκά ψήφους από άλλα κόμματα η υποψηφιότητα Κωνσταντίνου Τασούλα, σίγουρα δεν μπορεί να προσδοκά ψήφους από τα κόμματα της κεντροαριστεράς και της αριστεράς.
Υπενθυμίζεται ότι στις δυο πρώτες ψηφοφορίες ο υποψήφιος πρόεδρος χρειάζεται για να εκλεγεί 200 ψήφους, στην τρίτη 180 και στην τέταρτη 151 ψήφους. Αν και πάλι δεν εκλεγεί- δεν είναι πιθανό για την περίπτωση του Κωνσταντίνου Τασούλα- πρόεδρος εκλέγεται με σχετική πλειοψηφία και δεν τίθεται θέμα πρόωρων εκλογών μετά την πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος.
Υπολογίζεται ότι ο κ. Τασούλας μπορεί να πάρει ψήφους από ορισμένους ανεξάρτητους βουλευτές όπως ο κ. Σαμαράς ή ακόμα και ο κ. Σαλμάς, αλλά σίγουρα δεν θα φθάσουν "τα κουκιά" για να εκλεγεί με 180 ψήφους στην τρίτη ψηφοφορία. Υπάρχει περίπτωση να υπερψηφιστεί ο κ. Τασούλας από τα κόμματα δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας, την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου ή το κόμμα του κ. Νατσιού; Απίθανο.
Γιατί έκοψε την Σακελλαροπούλου και τον Βενιζέλο
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξήγησε τους λόγους που τον οδήγησαν στην επιλογή Τασούλα και συνεπώς στη μη παράταση της θητείας της κ. Σακελλαροπούλου, λέγοντας ότι το επόμενο διάστημα και σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον, "η πατρίδα χρειάζεται Πρόεδρο της Δημοκρατίας με μακρά διαδρομή στα κοινά και με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά".
Η εξήγηση φαίνεται ευλογοφανής αλλά δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια δικαιολογία. Ο πρόεδρος με τις περιορισμένες αρμοδιότητές του, δεν έχει καμία σημασία αν έχει ή δεν έχει πολιτική πείρα, όσο ταραγμένοι και αν είναι που είναι- οι καιροί, και η διατύπωση ότι ο πρόεδρος πρέπει να έχει "μακρά διαδρομή στα κοινά και σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά" είναι απλά μια δικαιολογία. Ενας εύσχημος τρόπος για να δικαιολογήσει την απόφασή του να μην προτείνει την παράταση της θητείας της νυν προέδρου.
Όπως και η πρόταση για 6ετή εκλογή του Προέδρου και μόνο για μια θητεία, όπως θα προτείνει η Νέα Δημοκρατία στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση, μάλλον για "φύλλο συκής" μοιάζει για να δικαιολογήσει το "κόψιμο" της Προέδρου.
Είναι σαφές σε όλους ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε το χατίρι στη λαϊκή δεξιά, που είχε στοχοποιήσει από την πρώτη στιγμή την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, οι δε σχέσεις του βαθέως κόμματος με την Πρόεδρο απέκτησαν πολεμικά χαρακτηριστικά, όταν εκείνη πήρε σαφή θέση υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων.
Η δυσφορία ορισμένων για τα ανοίγματα του πρωθυπουργού στην κεντροαριστερά, έκαναν την επιλογή Σακελλαροπούλου casus belli για ορισμένους "γαλάζιους" βουλευτές και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλησε να ανοίξει νέο μέτωπο. Πόσο μάλλον που τυχόν επιλογή εκτός της Νέας Δημοκρατίας, θα οδηγούσε σε νέα άνοδο των ποσοστών των "ακραιφνώς" δεξιών αντισυστημικών σχηματισμών, που θα έκαναν και πάλι λόγο για μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας.
Αντίθετα θέλησε να τους κατευνάσει με ένα πρόσωπο "σάρκα εκ της σαρκός" της Νέας Δημοκρατίας, όπως είναι ο κ. Τασούλας, πρώην συνεργάτης του Ευάγγελου Αβέρωφ και πρώην πρόεδρος του Ιδρύματος Καραμανλή.
Η περίπτωση Βενιζέλου
Εως την τελευταία στιγμή, η υποψηφιότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου ακουγόταν πολύ, καθώς είχε το αβαντάζ του κεντροαριστερού προφίλ, ταίριαζε δηλαδή με την θεσμική παράδοση της επιλογής του υποψηφίου Προέδρου από την αντίπαλη παράταξη, όπως έγινε με τον Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο ή τον Κάρολο Παπούλια. Είχε επίσης το αβαντάζ ότι θα τύχαινε την θετικής ψήφου από το ΠΑΣΟΚ, θα είχε δηλαδή ευρύτερη αποδοχή.
Υπήρχαν όμως και σοβαρά προβλήματα. Αφ΄ενός η επιλογή ως υποψηφίου προέδρου ενός προσώπου που ναι μεν είναι στις παρυφές πλέον της ενεργού πολιτικής, αλλά υπήρξε πρόεδρος του αντίπαλου κόμματος, θα ξυπνούσε τα παραταξιακά αντανακλαστικά της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, και με δεδομένο ότι ήδη υπάρχει μεγάλη δυσφορία για τις μεταγραφές στην κυβέρνηση προσώπων από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, θα προκαλούσε μεγάλες αντιδράσεις. Όπως έλεγε παλαιός κοινοβουλευτικός, "θα έμοιαζε σαν να υπάρχει συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ".
Αφ΄ετέρου η προσωπικότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου, ήταν ένα ρίσκο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών είναι μια πληθωρική προσωπικότητα και δύσκολα μπορεί κανείς να τον φανταστεί ότι θα περιόριζε τη δραστηριότητά του σε συμβολικές παρουσίες σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Η θα σιωπούσε σε περιόδους κρίσης…
Θα υπήρχε δηλαδή ένας έτερος πόλος εξουσίας που θα ανταγωνιζόταν τον πρωθυπουργό και αυτό σίγουρα δεν ήταν στις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σε αντίθεση με την δημοσιογραφική φιλολογία δηλαδή, η υποψηφιότητα Βενιζέλου ποτέ δεν ήταν πραγματικά στις προθέσεις του πρωθυπουργού παρά την εκτίμηση που έχει στις ικανότητες και την προσωπικότητα του κ. Βενιζέλου.