Κανείς δεν θα το παραδεχθεί δημόσια, κανείς δεν το έχει ποτέ ομολογήσει. Αλλά για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε επενδύσει ή τουλάχιστον προτιμούσε, την εκλογή της Κάμαλα Χάρις. Και αν η Αθήνα είχε μια ψήφο, θα την έριχνε αναμφίβολα στην υποψήφια των Δημοκρατικών.
Για πολλούς λόγους. Πρώτον, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι οι σχέσεις της Ελλάδας και των ΗΠΑ θα συνεχίζονταν να αναπτύσσονται στο ίδιο ακριβώς μοτίβο και στο ίδιο εξαιρετικό επίπεδο που βρίσκονται σήμερα. Δεύτερον, γιατί ενστικτωδώς η Αθήνα δεν εμπιστεύεται λαϊκιστές τύπου Τραμπ, που είναι ικανοί για κάθε είδους δυσάρεστη έκπληξη. Και φυσικά υπάρχει και αυτή η δήλωση του Τραμπ στον γνωστό δημοσιογράφο Γούντγουορντ (περιέχεται στο βιβλίο το "Rage" που εκδόθηκε το 2020), ότι τα πάει καλά με αυταρχικούς ηγέτες σαν τον Ερντογάν, φράση που κανείς δεν έχει ξεχάσει.
Όπως και κανείς δεν έχει ξεχάσει τις αποκαλύψεις του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ και μετέπειτα σφοδρού πολέμιού του Τζον Μπόλτον, για τα τηλεφωνήματα μέσα στη νύχτα στον Λευκό Οίκο του Ταγίπ Ερντογάν, επί προεδρίας Τραμπ.
Και τέταρτον, γιατί η ελληνική κυβέρνηση είχε ήδη τις απαραίτητες επαφές στο επιτελείο της Κάμαλα Χάρις, μέσω γνωστών ελληνοαμερικανών πολιτικών, που αναμενόταν ότι θα αποκτούσαν θέσεις επιρροής στη νέα administration.
Η στρατηγική εταιρική σχέση έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζει
Αλλά ενδεχομένως η εκλογή Τραμπ αδίκως προβληματίζει, αν πραγματικά προβληματίζει την ελληνική κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός έγραψε στο X και δεν έχει άδικο για τη "στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ των δύο χωρών", σχέση που δεν θα επηρεαστεί από το πρόσωπο που βρίσκεται στον Λευκό Οίκο και δεν έχει και πολύ άδικο. Για να διατυπωθεί πιο απλά, οι βάσεις στην Αλεξανδρούπολη και στη Σούδα, εγγυώνται τις καλές σχέσεις.
Αλλωστε όπως θύμισε πρόσφατα συνεργάτης του πρωθυπουργού, μπορεί το τελευταίο διάστημα να υπήρχε πάγος τις σχέσεις Μπάιντεν και Ερντογάν και ο Τούρκος πρόεδρος να μην ήταν αποδεκτός στον Λευκό Οίκο, αλλά η μεγάλη κρίση στις σχέσεις Ουάσιγκτον και Αγκυρας προέκυψε επί Τραμπ, όταν οι ΗΠΑ έδιωξαν την Τουρκία από το πρόγραμμα των F35, ενώ οι σχέσεις ήταν διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού και όταν ο Τούρκος πρόεδρος εκβίαζε την Ουάσιγκτον να του παραδώσει τον Φετουλάχ Γκιουλέν, με την κράτηση του Πάστορος Μπράνσον. Και μάλλον δεν του βγήκε σε καλό του κ. Ερντογάν και αυτή η αντιπαράθεση.
Συνεπώς η φιλολογία περί στενών σχέσεων των δυο ανδρών που δήθεν θα επηρεάσουν καθοριστικά τις σχέσεις των δυο κρατών είναι μάλλον μια δημοσιογραφική φλυαρία, παρά βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Ο πόλεμος Ισραήλ με τη Χαμάς
Κυρίως όμως, η Αθήνα δεν μοιάζει πιθανό να πρέπει ανησυχεί για την εκλογή Τραμπ- και του πόσο αυτή μπορεί επηρεάσει τουλάχιστον τα ελληνοτουρκικά- για έναν ακόμα λόγο. Λόγω του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Αν για κάτι μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την εκλογή Τραμπ και τις πολιτικές που θα ακολουθήσει ο κατ΄εξοχήν απρόβλεπτος ηγέτης, είναι ότι θα είναι ακόμα πιο υποστηρικτικός προς το Ισραήλ. Και αυτό επηρεάζει και την Αθήνα που διατηρεί στενούς διαύλους επικοινωνίας με το Τελ Αβίβ.
Αν η τοποθέτηση του Ταγίπ Ερντογάν υπέρ της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, ήταν casus belli για τις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ και πάγωσε τις σχέσεις της Αγκυρας με τις Ηνωμένες Πολιτείες επί Μπάιντεν, αυτή η τοποθέτηση του Τούρκου Προέδρου- επί των ημερών της νέας θητείας Τραμπ- θα κάνει τις σχέσεις των δυο πλευρών πιθανώς και εκρηκτικές.
Και σίγουρα δεν είναι το καλύτερο διαβατήριο για τον κ. Ερντογάν στη νέα διοίκηση Τραμπ, η σύμπλευση με τις τρομοκρατικές οργανώσεις των Παλαιστινίων και των Σιιτών. Είναι με άλλα λόγια, "κόκκινο πανί" για τον κ. Τραμπ.
Συμπέρασμα: Ψυχραιμία τουλάχιστον όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά
Υ.Γ Είναι αλήθεια ότι η Αθήνα είχε πολλές επαφές με ελληνοαμερικανούς που ήταν πολύ κοντά στο επιτελείο της Κάμαλα Χάρις. Αλλά δεν πέρασε απαρατήρητο ότι ένα από τα τελευταία ραντεβού του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Αθήνα ήταν με τον Μάικλ Πομπέο, που πολλοί θεωρούν ότι θα είναι η επιλογή του Ντόναλντ Τραμπ για το πόστο του Υπουργού Αμυνας. Οπως δεν είναι ασήμαντο, ότι και πολλοί επιφανείς Ελληνοαμερικανοί τάχθηκαν σαφώς υπερ του κ. Τραμπ και τον ενίσχυσαν οικονομικά.