Την ιστορία την γράφει ο Σταύρος Τζήμας στην Καθημερινή και αφορά στο πώς και γιατί ο Διονύσης Σαββόπουλος είπε τελικά όχι στην πρόταση να κατέβει για Δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
Είμαστε στο 1998 και ο Διονύσης Σαββόπουλος έχει εγκαταλείψει την Αθήνα για την Θεσσαλονίκη όπου πλέον ζει. Σε διάφορους κύκλους της πόλης, κυκλοφορεί η ιδέα να βρεθεί επιτέλους ένας Δήμαρχος που δεν θα τον "τραβάει το κόμμα από το μανίκι."
Στις συζητήσεις στο πατάρι του Ιανού, πέφτει η ιδέα του Διονύση Σαββόπουλου γράφει ο Σταύρος Τζήμας. Και έτσι ένα μεσημέρι, ο Τάσος Τζήκας, ο Νίκος Καρατζάς ιδιοκτήτης του Ιανού και ο Γιώργος Σκαρμπαδώνης, ο γνωστός συγγραφέας, πηγαίνουν στο σπίτι του Διονύση Σαββόπουλου επί της οδού Μητροπολίτου Ιωσήφ και του κάνουν την πρόταση. Να τεθεί επικεφαλής υπερκομματικού συνδυασμού.
Η ιδέα αρέσει στον Νιόνιο και αρχίζει η ζύμωση και οι πρώτες ιδέες για το πρόγραμμα. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα.
Εκείνη την εποχή, η μόνη ελπίδα για να βγει κανείς Δήμαρχος, είναι να έχει το χρίσμα είτε της Νέας Δημοκρατίας είτε του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς το χρίσμα ο Σαββόπουλος δεν θα είχε καμία τύχη. Ο Σαββόπουλος όμως δεν ήθελε να έχει κομματική στήριξη και έτσι στο τέλος απέρριψε την πρόταση.
Χρειάστηκαν να περάσουν 12 χρόνια για να κάνει η Θεσσαλονίκη την υπέρβαση με τον Γιάννη Μπουτάρη.