Για τη διαδοχή του Αλέκου Αλαβάνου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μια διαδοχή που θεωρήθηκε πατροκτονία, γράφει στο βιβλίο του ο Αλέξης Τσίπρας. Εξηγεί ακόμα πώς ο μέντοράς του τον διάλεξε για να γίνει ο πρόεδρος του Συνασπισμού- αλλά τον ήθελε σε ρόλο κομπάρσου- πώς οι δημοσκοπήσεις τον εκτόξευσαν αρχικά στην κορυφή, για να προσγειωθεί απότομα με τις ευρωεκλογές του 2009 , αλλά και για τη μεταστροφή του Αλέκου Αλαβάνου στη συνέχεια, που έφερε τους δυο άνδρες σε τροχιά σύγκρουσης.
Η διαδοχή του Αλέκου Αλαβάνου στην ηγεσία του Συνασπισμού
Στην αρχή αυτού του κεφαλαίου, ο Αλέξης Τσίπρας γράφει για το πώς τον Νοέμβριο του 2007, ο Αλέκος Αλαβάνος, τότε πρόεδρος του Συνασπισμού, ανακοίνωσε, ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος Πρόεδρος . Όπως εξηγεί ο μετέπειτα διάδοχός του στο βιβλίο, αυτή ήταν μια απόφαση που αιφνιδίασε τους περισσότερους, αλλά εκείνος επέμενε κάνοντας λόγο και για λόγους υγείας. Αν και τότε δεν το γνώριζε ο Αλέξης Τσίπρας, ο Αλέκος Αλβαάνος είχε συζητήσει μα ορισμένα στελέχη της ΠΓ για τη διαδοχή του και τον είχε προτείνει ως διάδοχό του.
Ο Αλέξης Τσίπρας φεύγει για ένα ταξίδι στην Βενεζουέλα και στο ταξίδι με τον Κώστα Ησυχο, του γίνεται η πρώτη νύξη. Εκείνος τον αποπαίρνει και θεωρεί την υπόθεση λήξασα. Ακολουθεί όμως ένα ραντεβού με τον Αλέκο Φλαμπουράρη:
Ο Αλέκος μου έκανε μια ανάλυση για τον λαϊκισμό βγαλμένη από τα εγχειρίδια της Ανανεωτικής Αριστεράς του Άγγελου Ελεφάντη, αλλά στο τέλος παραδέχτηκε ότι δεν είχε υπάρξει ποτέ μαζικό λαϊκό κίνημα που να κέρδισε την εξουσία χωρίς αναφορά σε μεγάλες ηγετικές φυσιογνωμίες. Κάποια στιγμή του λέω:
- "Για να σου μιλήσω για τη Βενεζουέλα με κάλεσες;"
- "Όχι", μου απάντησε με τον γνωστό του μειλίχιο τρόπο,
- "Τι έγινε;"
- "Ο Αλαβάνος επιμένει να παραιτηθεί".
- "Δεν τον πείσατε ότι είναι λάθος;"
- "Προσπαθήσαμε, αλλά δεν τα καταφέραμε".
- "Και τώρα;"
- "Τώρα θα κάνουμε εσένα Πρόεδρο", μου πέταξε τη χειροβομβίδα με όσο πιο φυσικό ύφος μπορούσε.
Στην αρχή αρνήθηκα και να το συζητήσω. Ήταν εξαιρετικά πρόωρο ακόμα και ως σκέψη. Ο Αλέκος όμως επέμεινε. Τον ρώτησα ποιανού ιδέα ήταν αυτή και μου απάντησε πως ήταν του Αλαβάνου, αλλά συμφωνούσε και ο Βούτσης. Του απάντησα πως όπως και να είχε η κατάσταση, έπρεπε να το ξεχάσουν.
- "Ενώ δεν θέλησα να γίνω Βουλευτής, ρε Αλέκο, θα γίνω Πρόεδρος;"
Η πατρική συμβουλή του Αλέκου Φλαμπουράρη
Ο Φλαμπουράρης, με πατρική συγκατάβαση και με την ηρεμία της εμπειρίας, μου ζήτησε να μην απαντήσω αμέσως. Να το σκεφτώ για δυο-τρεις μέρες.
- "Αυτά τα πράγματα μερικές φορές δεν τα κανονίζουμε εμείς, μας έρχονται χωρίς να το καταλάβουμε", μου είπε. "Να θυμάσαι, όμως, ότι κανείς δεν μετάνιωσε για αποφάσεις που έλαβε παίρνοντας ρίσκο. Όλοι μετανιώνουν για ευκαιρίες που άφησαν να χαθούν".
Ήταν πολύ βαριά τα τελευταία αυτά λόγια για να μην με προβληματίσουν. Εκείνο το βράδυ, όπως ήταν φυσικό, δεν μπόρεσα να κοιμηθώ και δεν έφταιγε το λεγόμενο τζετ λαγκ από το υπερατλαντικό ταξίδι. Ήταν μια πρόταση απρόσμενη και αιφνιδιαστική, με προβλημάτιζαν τα κίνητρά της, αλλά κυρίως η δική μου απάντηση, με δεδομένο ότι είχα συνείδηση του πόσο μεγάλη αλλαγή θα ήταν αυτή στη ζωή μου. Και πόσο μεγάλη πρόκληση, την ίδια στιγμή, για μένα και το κόμμα μου.
Οι επόμενες μέρες ήταν γεμάτες από συζητήσεις. Ταλαντεύτηκα πολύ, αλλά από τη στιγμή που αποδέχτηκα την πρόταση, τα πράγματα κύλησαν με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες από όσο μπορούσε κανείς να φανταστεί. Η είδηση και μόνο της υποψηφιότητας ενός 34χρονου για την ηγεσία ενός κοινοβουλευτικού κόμματος αποτέλεσε καταλύτη για ευρύτερες διεργασίες σε ένα πολιτικό σύστημα που έδειχνε να βαλτώνει.
Το 5ο Συνέδριο του ΣΥΝ, στις 10 Φεβρουαρίου 2008, ήταν ίσως το μοναδικό στη μέχρι τότε σύντομη ιστορία του κόμματος που είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας. Στη μυστική ψηφοφορία, έχοντας απέναντι την υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη, εκλέχτηκα Πρόεδρος με το 70,4% των ψήφων των συνέδρων. Επρόκειτο για έναν μικρό πολιτικό σεισμό. Ήμουν ο νεότερος πολιτικός αρχηγός στην Ιστορία της χώρας.
Ο Αλέκος Αλαβάνος κάνει δεύτερες σκέψεις
Η συνέχεια θα είναι περιπετειώδης. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ένα δημοσκοπικό άλμα, αλλά ο Αλέκος Αλαβάνος αρχίζει και έχει δεύτερες σκέψεις για την αποχώρησή του. Και έρχονται οι ευρωεκλογές όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται 5ο, με αποτέλεσμα να αρχίσει η γκρίνια για την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα. Και ο πρώην πρωθυπουργός αφηγείται στο βιβλίο του τη συνέχεια. Προτείνει έκτακτο συνέδριο αλλά ο Κώστας Καραμανλής θέλει να πάει σε εκλογές γιατί βλέπει την κρίση να έρχεται. Στο κόμμα επικρατεί αναβρασμός για το ποιος θα είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου.
"Μέσα σε αυτό το κλίμα αποφάσισα να κάνω την υπέρβαση με μια πρόταση που δύσκολα θα μπορούσαν να αρνηθούν. Αντί να πάμε στις εκλογές με έναν επικεφαλής του ψηφοδελτίου, να καταθέσουμε τα ψηφοδέλτια στον Άρειο Πάγο οι επικεφαλής από όλες τις συνιστώσες, εννιά στο σύνολο. Και εγώ να είμαι ένας από τους εννιά. Να κατεβούμε και οι εννιά με σταυρό στις εκλογικές μας περιφέρειες. Και ο νέος Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ να εκλεγεί από τους Βουλευτές της νέας Κ.Ο. Δέχτηκα επίσης να πάμε και οι εννιά στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ. Εκεί που είχαμε φτάσει, δεν είχαμε και κάτι παραπάνω να χάσουμε. Ούτως ή άλλως είχαμε γίνει νούμερο επιθεώρησης.
Το μόνο στο οποίο επέμεινα και σε αυτό ήμουν ανένδοτος, ήταν να εκπροσωπήσω το συμμαχικό σχήμα στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ των αρχηγών. Η πρότασή μου, που κατατέθηκε στο παρά πέντε πριν από την κατάθεση των ψηφοδελτίων, ήταν θεωρητικά πολύ προχωρημένη και έδινε την εντύπωση ότι αποτελούσε μεγάλη υποχώρηση για τη βασική συνιστώσα, τον ΣΥΝ. Πρακτικά όμως ήταν η κίνηση που μας έβγαλε από το αδιέξοδο.
Έπειτα από τρεις πολύωρες συνεδριάσεις και με τον χρόνο να κυλάει απειλητικά, η πρόταση έγινε αποδεκτή. Ο Αλαβάνος αποσύρθηκε και εγώ ανέλαβα αποκλειστικά την ευθύνη. Πήγα στη ΔΕΘ με άλλους οκτώ σε μια συνέντευξη Τύπου παρωδία. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και φορτισμένη και όλα κρέμονταν από μια κλωστή. Το ΠΑΣΟΚ έδειχνε να επελαύνει και μια αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει το κατώφλι του 3% ήταν κάτι παραπάνω από πιθανή.
Το προεκλογικό debate των αρχηγών
Ωστόσο, βαθιά μέσα μου πίστευα ότι θα την κερδίζαμε την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Και στις 21 Σεπτεμβρίου, πράγματι η πίστη μου έγινε βεβαιότητα. Στο προεκλογικό ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών όπου εκπροσώπησα τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο κατάφερα να σταθώ με αξιοπρέπεια, αλλά κατά γενική ομολογία τότε, κέρδισα πολύ θετικές εντυπώσεις. Τις επόμενες ημέρες οι δημοσκοπήσεις άρχισαν να μας μετρούν με βεβαιότητα εντός Βουλής. Εκείνο το βράδυ, μετά το ντιμπέιτ, δεν ήμουν πια απλώς ένας υποψήφιος. Ήμουν ήδη, στην ουσία, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε εκείνες τις κρίσιμες ώρες, δεν ήταν οι τυπικές κομματικές διαδικασίες που καθόρισαν το αποτέλεσμα, αλλά η απόφασή μου να βγω μπροστά και να σταθώ με σθένος και παρά το νεαρό της ηλικίας και την απειρία μου σε μια δύσκολη πολιτική αναμέτρηση. Ανταποκρίθηκα στις απαιτήσεις ενός εθνικού ακροατηρίου μέσα σε συνθήκες αδυσώπητης πίεσης, στη διάρκεια μιας τρίωρης τηλεμαχίας όπου δεν υπήρχε περιθώριο για δισταγμούς ή λάθη. Εκείνη τη νύχτα, το χρίσμα της ηγεσίας μου το έδωσε η ίδια η ζωή. Η εμφάνιση αυτή συνέβαλε στην κοινοβουλευτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Στις εκλογές, στις 4 Οκτωβρίου 2009, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να επικρατήσει άνετα με διαφορά δέκα μονάδων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε με 4,6% το κατώφλι της Βουλής, εκλέγοντας 13 βουλευτές. Και εγώ εκλέχτηκα πρώτη φορά βουλευτής, πρώτος με μεγάλη διαφορά σε σταυρούς προτίμησης στο ψηφοδέλτιο της Α' Αθήνας. Λίγες μέρες αργότερα, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με εξέλεξε ομόφωνα Πρόεδρό της."