50 ζωγραφιές της Λίζης Καλλιγά στο βιβλιοπωλείο Λεμόνι

Οι Παράξενες Ιστορίες είναι βιβλίο αρκετά γνωστό στη Δύση. Έχει μεταφραστεί στις μεγάλες ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά και σε αρκετές μικρότερες (όπως τσέχικα, ολλανδικά, κλπ) ως σύνολο ή μέρος του. Είναι από τα πλέον προσφερόμενα και συναρπαστικά έργα για να αποκτήσει ο Δυτικός μια γεύση του κλασσικού κινέζικου πολιτισμού μέσα από ένα έργο μυθοπλασίας (και όχι ιστορική πραγματεία), χάρις στη θεματική του ποικιλία, που δεν κουράζει όσο ίσως η ανάγνωση των άλλων μεγάλων αριστουργημάτων που αποτελούν εκτενείς τοιχογραφίες εποχών και καταστάσεων, συνήθως πάνω από 1000 σελίδες το καθένα.

Η Λίζη Καλλιγά εμπνέεται από τις Παράξενες ιστορίες του Που σον Λινγκ και δημιουργεί 50 ζωγραφιές που εκτίθενται στο βιβλιοπωλείο Λεμόνι.

Ο Που-Σονγκ- Λινγκ (1640 -1715) γόνος εύπορης οικογένειας εμπόρων του κινέζικου βορρά, έζησε στο μεταίχμιο δύο κραταιών δυναστειών, στη δύσκολη «Εποχή των Δεινών», όπως χαρακτηρίζει τα χρόνια της μετάβασης από τη Δυναστεία των Μινγκ (1368-1644) σε εκείνη των Τσινγκ (1644 -1912), βγάζοντας το ψωμί του ως δάσκαλος. Δεν έκανε τη ζωή τού διάσημου και ισχυρού ανώτερου αξιωματούχου με την προοπτική της οποίας φαίνεται να ξεκίνησε ως νέος. Σταμάτησε στη δεύτερη βαθμίδα, των διαβόητων για τη σκληρότητά τους Φιλολογικών Εξετάσεων και έκτοτε θα γίνει περιπλανώμενος εκπαιδευτής νεαρών υποψηφίων γι’ αυτές ακριβώς τις εξετάσεις. Έτσι αντί να χάνεται στις έγνοιες της απαιτητικής διοίκησης μπόρεσε να αφιερωθεί αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Το κύριο έργο του «Παράξενες Ιστορίες από το Κινέζικο Σπουδαστήριο» είναι επικών διαστάσεων, χωρίς όμως τίποτα το πομπώδες. Ανάλαφρο και στοχαστικό, απολαυστικό και διεισδυτικό, με υπερφυσικά όντα, φαντάσματα που δεν τρομάζουν κανέναν, σε αντίθεση με το τρομώδες φανταστικό που κυριαρχεί στη Δύση εδώ και δύο αιώνες και καλά κρατεί ακόμη στο βιβλίο ή την οθόνη. Το Παράξενο στην Κίνα είναι διαφορετικό, σχεδόν φυσιολογικό, όπως φυσιολογική είναι η διάπλεξη τού Εδώ με τον Άλλο Κόσμο.
Παράξενες ιστορίες λοιπόν, που γεννιούνται στην απομόνωση του κινέζικου σπουδαστηρίου. Εντελώς φανταστικές, ή βασισμένες στην πραγματικότητα, κάποτε με ενδιάμεσο, υβριδικό, χαρακτήρα. Οι μεγαλύτερες έχουν σύνθετη πλοκή γεμάτη ανατροπές, κάποτε και χιούμορ. Παντού αφθονούν αναφορές σε πολεμικές τέχνες, μαγικά, μεταμορφώσεις, έρωτα, κοινωνικές συμβάσεις, χρήμα, δόξα, πάθη και απογοητεύσεις.

Όσο ζούσε ο Που-Σονγκ-Λινγκ το έργο κυκλοφορούσε σε χειρόγραφα, γνωστά μόνο σε λίγους. Το 1766 εκδίδεται κανονικά, τυπωμένο (με την μέθοδο των ολόσωμων πλακών), και έκτοτε θα ασκεί τεραστία έλξη στους καλλιεργημένους ασιάτες, μέσα και έξω από την Κίνα. Τον 19ο αιώνα βρίσκεται στη λίστα των πέντε κορυφαίων της κλασσικής κινέζικης μυθοπλασίας και οι νέες εκδόσεις πληθαίνουν πλαισιωμένες με εικόνες σχεδόν ισάριθμες με τις ίδιες τις ιστορίες. Η πλέον διάσημη εικονογράφηση, χαρακτηριστική της ύστερης αυτοκρατορικής τεχνοτροπίας, εμφανίστηκε στην έκδοση της Σαγκάης του 1886 και συνόδευαν εκτοτε πολλές επόμενες εκδόσεις και μεταφράσεις του έργου. Οι εικόνες αυτές (από τις οποίες έχουν προκύψει οι έγχρωμες εκδοχές της εικαστικού κας Λ. Καλλιγά) βοηθούν την κατανόηση των καθώς δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες των επίπλων, της διακόσμησης, των ρούχων και της αρχιτεκτονικής κτηρίων και κήπων.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr