Χαρακτηρίστηκε πέρσι ως ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά γεγονότα της περσινής σεζόν. Ο «Θεατροποιός», η κωμωδία του μέγα σαρκαστή του μεταπολεμικού κόσμου, Τόμας Μπέρνχαρντ, ανεβαίνει μόνο για δέκα παραστάσεις (από 6 ως 16 Οκτωβρίου) στο θέατρο «Πόρτα» σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση και το Νίκο Χατζόπουλο σε ένα ρόλο-σταθμό στην πορεία του, του θεατροποιού Μπρουσκόν.
Πέρσι ο Ακύλλας Καραζήσης έπαιζε ως ηθοποιός στην παράσταση. Φέτος που οι καλλιτεχνικές του υποχρεώσεις τον βρίσκουν να περιοδεύει τα ευρωπαϊκά φεστιβάλ με την παραγωγή του βερολινέζικου θεάτρου της Schaubuhne, βάζει μόνο τη σκηνοθετική του σφραγίδα – που δεν έχει κανένα συγκεκριμένο concept, όπως μας λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο TheTOC από τη Λωζάνη. Που βασίζεται λοιπόν;
«Βασίζομαι σ’ αυτό που δίνει όχι μόνο σε μένα (δεν είμαι τόσο εγωϊστής), αλλά στους ανθρώπους που συνεργάζομαι, η "συνάντησή" μας με ένα κείμενο. Οι ηθοποιοί, ο σκηνογράφος και οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης συναντιούνται σ’ ένα κείμενο και μέσα απ’ αυτή τη συνάντηση βγαίνει κάτι. Ο σκηνοθέτης είναι κάτι σαν μαέστρος», μας λέει.
Ο Τροχός της Ιστορίας
Ο θεατροποιός Μπρουσκόν φτάνει με τον περιπλανώμενο θίασό του, δηλαδή το γιο, την κόρη και τη γυναίκα του, στο πανδοχείο μιας λιλιπούτειας κοινότητας, προκειμένου να παίξουν για ένα μόνο βράδυ το μοναδικό έργο του Μπρουσκόν, τον «Τροχό της Ιστορίας». Όλα τα έργα του παράδοξου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ είναι ένας αενάως συνεχιζόμενος μονόλογος. Ήρωες που μιλούν ακατάπαυστα σε μια σκυταλοδρομία χιλιάδων λέξεων. Στο «Θεατροποιό» αυτός ο μέγας σαρκαστής καταπιάνεται και πάλι με το αγαπημένο του θέμα: Μιλώντας για το θέατρο και τους ανθρώπους του, κάνει το πικρό του σχόλιο πάνω στο ίδιο το θέατρο, την ιλαροτραγική του διάσταση, τη ματαιότητά του.
Η συνέντευξη
- Κύριε Καραζήση τι θα σημειώνατε από τη δική σας «συνάντηση» με το κείμενο του Τόμας Μπερχαρντ;
«Το ότι είναι ένα πάρα πολύ ιδιαίτερο κείμενο, μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα γραφή. Ο Μπέρνχαρντ είναι μ’ ένα τρόπο κλασσικός- όπως είναι κι ο Χάινερ Μίλερ. Εγώ είμαι “ακραιφνές” παιδί του προηγούμενου αιώνα, έχω επηρεαστεί πάρα πολύ απ’ αυτούς τους σκηνοθέτες και πιστεύω ότι θα πρέπει να τους γνωρίσουν οι νεώτερες γενιές».
- Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Αθήνα;
«Είναι ένα έργο που έχει ανέβει μόνο από την Πειραματική Σκηνή της τέχνης στη Θεσσαλονίκη πριν 15 χρόνια. Ναι, στην Αθήνα δεν έχει ανέβει ποτέ».
- Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με το Νίκο Χατζόπουλο που παίζει τον Θεατροποιό Μπρουσκόν
«Με το Νίκο Χατζόπουλο είμαστε κάτι παραπάνω από συνεργάτες – είμαστε φίλοι, έχουμε συνσκηνοθετήσει, έχουμε συνδιασκευάσει, έχουμε παίξει πολλές φορές μαζί. Αυτή τη φορά είπαμε να σκηνοθετήσω εγώ και να παίξει αυτός. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί είναι συνεργάτες μας χρόνια, πρώην μαθητές μας από τις δραματικές σχολές. Στην πρώτη παρτίδα των παραστάσεων έπαιζα εγώ τη γυναίκα του Χατζόπουλου. Φέτος κάναμε μια πιο κλασσική επιλογή και δώσαμε το ρόλο σε μια γυναίκα».
- Μια ερώτηση που μπορεί να σας φανεί απλοϊκή: Τι προτιμάτε, να παίζετε ή να σκηνοθετείτε;
«Δεν είναι καθόλου απλοϊκή ερώτηση. Όταν σκηνοθετώ πολύ μ’ αρέσει να παίζω, κι όταν παίζω πολύ μ’ αρέσει να σκηνοθετώ. Το καθένα έχει διαφορετικές δυσκολίες. ΄Όταν σκηνοθετείς έχεις τη συνολική ευθύνη. Πρέπει να παίζεις ένα μονόλογο για να εξαρτιέται από εσένα η καταστροφή ή όχι της παράστασης. Κι ας η γελιόμαστε, ωστόσο: Δεν υπάρχει καλή και κακή παράσταση με την κλασσική έννοια του όρου. Στη μεγάλη επιτυχία απλά ο κόσμος πηγαίνει σχεδόν μηχανικά».
- Μιλήστε μας και για την παραγωγή του την παραγωγή του βερολινέζικου θεάτρου της Schaubuhne που συμμετέχετε…
«Κάναμε πρεμιέρα στο Βερολίνο όπου ξαναγυρίζουμε από καιρού εις καιρόν κι εν τω μεταξύ επισκεπτόμαστε όλα τα ευρωπαϊκά φεστιβάλ: Πολωνία, Ζυρίχη, τώρα είμαστε στη Λωζάνη. Το έργο λέγεται «Empire» και στηρίζεται πάνω σε αυτοβιογραφικά κείμενα 4 ηθοποιών από 4 γωνιές της Μεσογείου: Ενας Σύριος, μια Ρουμάνα, ένας Κούρδος κι εγώ παραδίδουμε τη ματιά μας πάνω στην Ευρώπη από 4 διαφορετικές οπτικές “γωνίες”. Εκτός από εμένα παίζουν οι: Ramo Ali, Rami Khalaf, και Maia Morgenstern».
- Πως σας αντιμετωπίζουν στην Ευρώπη ως ΄Ελληνα;
«Αν κάνατε αυτή την ερώτηση πριν από λίγο καιρό, ακόμα και πριν από 1,5 χρόνο, να την απαντούσα. Σήμερα κανείς δεν κόπτεται για την ελληνική κρίση. Δεν με αντιμετωπίζουν “κάπως” ως Ελληνα πολύ περισσότερο που παίζω με κάποιον από τη Συρία και το Κουρδιστάν. Αυτοί έχουν προβλήματα κι όχι εγώ. Είμαι αυτονόητα όπου πάω Ευρωπαίος. Πράγματι, πριν από 1,5 χρόνο η Ελλάδα ήταν πρώτη είδηση. Σήμερα δε νομίζω ότι απασχολεί κανέναν Ευρωπαίο. Η Ελληνική κρίση δεν είναι ένα θέμα που είναι “παρόν”».
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr