Αλίκη Δανέζη για τον Καλιγούλα: Θέλουμε την μετριότητα και την ψευδαίσθηση

O Ρωμαίος Αυτοκράτορας Καλιγούλας οδηγείται στα όρια της παράνοιας μετά την απώλεια της αδελφής και ερωμένης του Δρουσίλλας. Η βία, οι συγκρούσεις, οι πλεκτάνες, οι διαξιφισμοί με τους Πατρίκιους συνθέτουν ένα ασφυκτικό σκηνικό, που ο ίδιος επί της ουσίας δημιουργεί, προκειμένου να προκαλέσει τον θάνατό του. Γίνεται καθρέφτης της κοινωνίας γύρω του και ενσαρκώνει με απόλυτη συνείδηση τον παραλογισμό της ύπαρξης και το ανέφικτο της ευτυχίας. Ο Καλιγούλας είναι η ιστορία μιας «ανώτερης» αυτοκτονίας.

Ο Καλιγούλας, το κορυφαίο έργου του βραβευμένου με Νόμπελ Αλμπέρ Καμύ, παίζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη Knutsen, με το Γιάννη Στάνκογλου στον ομώνυμο ρόλο, έναν πολυμελή θίασο εξαιρετικών ηθοποιών και πρωτότυπη μουσική live επί σκηνής από τον Blaine Reininger των Tuxedomoon
Ο «Καλιγούλας» δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Μάιο 1944. Ο ίδιος Καμύ το εντάσσει στον «Κύκλο του Παραλόγου», στον οποίο ανήκουν «Ο Ξένος» (1942) και το δοκίμιο «Ο μύθος του Σισύφου» (1942).
Η Αλίκη Δανέζη Knutsen, σκηνοθετεί έναν πολυμελή θίασο 13 ηθοποιών σε ένα από τα πιο σημαντικά θεατρικά έργα του 20ου αιώνα, αποτυπώνοντας επί σκηνής την δραματική πορεία του Καλιγούλα προς το θάνατο ως μια πράξη «αυτοθυσίας» κι όχι παραφροσύνης.

Μας είπε για το έργο:

Ποια είναι η ματιά σας στο τώρα και στο γύρω μας;

Δεν παρακολουθώ τις πολιτικές εξελίξεις. Οδηγούμαι από ένα αίσθημα ότι ο χρόνος χάνεται άδικα, όσο μεγάλες κι αν είναι οι διαφωνίες και οι αντιθέσεις.

Αυτός ο χρόνος που χάνεται δεν είναι χωρίς κόστος και δυστυχώς κανείς δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του αυτό το κόστος σε όλες τις πολιτικές κινήσεις και αντιδράσεις. Ο χρόνος αυτός για την ακρίβεια συνίσταται στις γενιές που φεύγουν, οι οποίες δεν θα μπορέσουν ποτέ να ζήσουν όπως πριν. Οι γενιές για τις οποίες είχε πραγματικό νόημα η λύση του Κυπριακού, η επιστροφή στον τόπο τους κλπ.

Κανείς δεν το υπολογίζει αυτό και περνάει ο χρόνος, προσπαθώντας να καταφέρουμε κάτι παραπάνω, το οποίο όταν το πετύχουμε δεν θα υπάρχει κανείς από αυτούς που έζησαν τα γεγονότα, που είναι συναισθηματικά δεμένοι με τον τόπο. Με αυτή την έννοια, πρέπει να «καταπιούμε» τον εγωισμό μας και να βρούμε μία λύση που θα μας επιτρέπει να αρχίσουμε να ζούμε φυσιολογικά, να πάψουμε να μεμψιμοιρούμε.

Γιατί πιστεύετε ότι μπορεί να ενδιαφέρει η ιστορία του Καλιγούλα σήμερα;

Kαταρχάς μιλάμε για ένα έργο που ένα ιστορικό πρόσωπο χρησιμοποιείται από τον Καμύ για να εκφράσει τις σκέψεις του για την ανθρώπινη ύπαρξη και το θάνατο.

Ο Καμύ θέτει ερωτήματα σε σχέση με την κατάχρηση της εξουσίας και τη διαφθορά, την έννοια της ελευθερίας, τι

σημαίνει να είναι κανείς ελεύθερος σε μια δημοκρατική κοινωνία, απόψεις οι οποίες εκφράζονται μέσω διαφόρων προσώπων όχι μόνο από τον Καλιγούλα αλλά και το αντίπαλο δέος που είναι οι Πατρίκιοι.

Ειδικότερα αυτό που θεωρώ ότι είναι ενδιαφέρον και ότι διαφαίνεται από το έργο είναι ότι η κοινωνία θέλει τη μετριότητα και την ψευδαίσθηση για να υπάρξει και να επιβιώσει και οτιδήποτε το επισημαίνει αυτό προσπαθεί να το προσπεράσει και να το απομονώσει ή να το καταστρέψει.

Πληροφορίες:

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Φρανσουάζ Αρβανίτη
Σκηνοθεσία: Αλίκη Δανέζη Knutsen
Σκηνικά: Πάρις Μέξης
Κοστούμια: Μαρίνα Χατζηλουκά
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Μουσική: Blaine Reininger
Κίνηση: Νίκος Δραγώνας

ΠΑΙΖΟΥΝ:
Γιάννης Στάνκογλου, Θεοδώρα Τζήμου, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Μιχάλης Afolayan, Δημήτρης Κίτσος/Κώστας Νικούλι, Αριστοτέλης Αποσκίτης, Χάρης Εμμανουήλ, Γιώργος Νάκος, Δημήτρης Λιόλιος, Στράτος Σωπύλης, Κώστας Λάσκος, Αναστασία Γεωργοπούλου.
Πρωτότυπη μουσική live επί σκηνής ο Blaine Reininger των Tuxedomoon
Φωτογραφίες προβών και παράστασης, trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr