Α.Λίτη για τον μεγάλο Γ.Λάππα:Ο Γιώργης ήταν ο "ραβδοσκόπος" της ζωής μου

Σε μια εξομολόγηση καρδιάς λίγο μετά την ολοκλήρωση της έκθεσης «Γ. Λάππας - Α.Λίτη: Παράλληλες Οπτικές» στην Ελληνογερμανική Αγωγή με τη συνεργασία της γκαλερί Citronne και σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης, Τατιάνας Σπινάρη - Πολλάλη, η γνωστή ελληνίδα γλύπτρια, Αφροδίτη Λίτη, ανοίγει την καρδιά της για το περιεχόμενο αυτής της εικαστικής παρουσίασης, αλλά και για τη ζωή και την κοινή πορεία της με τον Γιώργο Λάππα, τον «Γιώργη» της, έναν από τους σημαντικότερους ΄Ελληνες εικαστικούς καλλιτέχνες, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 66 ετών το 2016. Συνοδοιπόροι στη ζωή, γλύπτες – πλαστουργοί, Ακαδημαϊκοί – δάσκαλοι της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και αέναοι μαθητές, ο Γιώργος Λάππας και η Αφροδίτη Λίτη, «συναντήθηκαν» ξανά, περίπου τρία χρόνια μετά την απώλεια του κορυφαίου ΄Ελληνα δημιουργού του 20ού αιώνα, στα εκπαιδευτήρια «Ελληνογερμανική Αγωγή».

- Γιατί επελέγη ο τίτλος «Παράλληλες Οπτικές» για τη συγκεκριμένη έκθεση; Πόσο αντιπροσωπευτικός είναι του πνεύματος των έργων που παρουσιάστηκαν;

«Με τον Γιώργη γνωριστήκαμε το 1977 στην Σχολή Καλών Τεχνών, φοιτήσαμε στο ίδιο εργαστήριο με δάσκαλο τον Γιάννη Παππά και ο ενθουσιασμός μας για την γλυπτική μας ένωσε προσφέροντάς μας απλόχερα μοναδικά γλυπτικά ταξίδια στο υπόλοιπο του βίου μας. Θαυμάζοντας ο ένα τον άλλον συνεχίσαμε να δουλεύουμε αδιάκοπα πάλι στον ίδιο χώρο, πλέον όμως του δικού μας εργαστηρίου, υλοποιώντας τις ιδέες μας και δημιουργώντας ο καθένας από μας τους προσωπικούς του κόσμους. Η διεισδυτικότητα του βλέμματος μέσα στον κόσμο από δύο "παράλληλες οπτικές" αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στα έργα της συγκεκριμένης έκθεσης. Του Γιώργη γλυπτά καθαρά ανθρωποκεντρικά, καθότι ο ίδιος κατάφερε να συνυφάνει την ιδιότητά του ως ψυχολόγου με την τέχνη και να πετύχει ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα συνυπολογίζοντας και την χαρισματική του δεξιότητα, ενώ εγώ αφέθηκα σε αρχετυπικές μορφές έκφρασης με συστηματική έμφαση στο τεχνούργημα».

«Η συνύπαρξη του Γιώργη και εμού μέσω του γλυπτικού μας έργου σε ένα σχολικό χώρο, μου προξένησε μία ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση διότι γυρίζοντας πίσω στο χρόνο επανέφερα στη μνήμη μου ότι στο συγκεκριμένο χώρο εκφράστηκαν οι πρώτες μας ανησυχίες για την τέχνη και ξεκίνησε η διάπλαση της καλλιτεχνικής μας συνείδησης. Επιπροσθέτως καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, όχι χωρίς μόχθο, αντλήσαμε πολύ χαρά από την εκπαιδευτική διεργασία σε όποια πλευρά και αν παρευρεθήκαμε, είτε του διδάσκοντα είτε του διδασκόμενου και τα οφέλη τα οποία αποκομίσαμε ήταν μεγάλα και καθοριστικά».

«Σε όλη μας τη ζωή προσπαθήσαμε να επενδύσουμε πάνω στους νέους διδάσκοντάς τους την τέχνη, με αντάλλαγμα να μην ξεχνάμε την τόλμη και τον νεανικό ενθουσιασμό. Πιστεύω ότι η έκθεση αυτή έβαλε ένα λιθαράκι ως προς την εξοικείωση των νέων με τα έργα διότι μεταφέραμε τα γλυπτά μας στον οικείο εκπαιδευτικό τους χώρο ενώ το σύνηθες είναι να επισκέπτονται τις αίθουσες τέχνης , τα μουσεία ή τον δημόσιο χώρο. Έτσι οι μαθητές εκτός από την παιδεία, την αγωγή και την μόρφωση μπορούν να αποκτήσουν και κουλτούρα, διότι με έναν απλό τρόπο γίνονται κοινωνοί του σύγχρονου πολιτισμού».

- Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή, πιστεύετε, που έχετε δώσει στους μαθητές σας;

«Δεν νομίζω ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις στις συμβουλές διότι, εκτός από τις πολλές παραμέτρους, εξαρτάται και από την προσωπικότητα του εκάστοτε φοιτητή. Αυτό που τονίζω ιδιαίτερα είναι ότι πρέπει να δουλεύουν αδιάλειπτα προκειμένου να αποκτούν εμπειρία και αυτοεκτίμηση, αναφέρομαι δε συστηματικά στην συλλογική μνήμη και στη συλλογική συνείδηση προτρέποντάς τους να ζουν το θαύμα της ζωής».

- Ζήσατε μαζί μια ολόκληρη ζωή. Τι είναι αυτό που «κρατάτε» εντονότερα στη μνήμη σας από το Γιώργο Λάππα;

«Σε όλη την κοινή πορεία μας αισθανόμασταν ότι ζούσαμε σε έναν ειδυλλιακό κόσμο, διότι η αναζήτησή μας κινήθηκε στην απόκτηση άυλων αγαθών, χωρίς φοβίες και μέσω του άδολου διαμεσολαβητή μας που ήταν η τέχνη επικοινωνούσαμε με τον δικό μας τρόπο με την κοινωνία. Ο Γιώργης εκτός των άλλων χαρισμάτων του είχε ένα λεπτό χιούμορ και έτσι η ζωή μας πέρασε με πολύ γέλιο. Για μένα ο Γιώργης είναι "ο ραβδοσκόπος" της ζωής μου διότι με βοήθησε να βγάλω τις πηγές του εαυτού μου στην επιφάνεια».

«Η συγκεκριμένη έκθεση είχε μια ιδιαιτερότητα η οποία ήταν η εξής: ότι για πρώτη φορά συν-εκτέθηκαν έργα του Γιώργη και δικά μου και αυτό συνέβηκε με αφορμή την έκθεση στην γκαλερί Citronne με τίτλο "Εγκιβωτισμός-Mappemonde" του Γιώργη, κατά την διάρκεια της οποίας διοργανώνουμε παράλληλες εκδηλώσεις σχετικές με το έργο του και την ζωή του, όπως η ομιλία του Γ. Πρεβελάκη για τις χαρτογραφήσεις, η προβολή του βραβευμένου ντοκιμαντέρ για τον Joseph Beuys, παρουσιασμένο από το γερμανικό ινστιτούτο Goethe και την ιστορικό, ειδική πάνω στο έργο του Beuys, Ρέα Στριγγάρη κ.α. Στην ερώτησή σας, απ' όσο μπορούσα να γνωρίζω τον Γιώργη, θα ήταν συνεχώς στον χώρο της έκθεσης προκειμένου να έχει την χαρά να εμπλέκεται στους σχολιασμούς, να αποτυπώνει τις εντυπώσεις των νέων, με αποτέλεσμα όλοι να τρέχουν στο κατόπι του».

«Με την ερώτησή σας αυτή με προκαλείτε να ανασύρω μύχια συναισθήματα και να συσχετίσω τον εαυτό μου με τον Γολιάθ σε βηματισμό Κολοσσού της Ρόδου, όμως θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να υλοποιήσω το έργο που έχω μέσα μου».

Φωτογραφίες: Studio Panoulis

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr