«Αλλαγές» στο Μαξίμου: Η νέα καλλιτεχνική επιλογή Τσίπρα

Ένας νέος πίνακας κοσμεί πλέον το Μέγαρο Μαξίμου, καθώς όπως ενημερώνει ο επίσημος λογαριασμός του πρωθυπουργού στο Instagram, χθες Δευτέρα, αντικαταστάθηκε το έργο «Ναυμαχία της Σαλαμίνας» του Κωνσταντίνου Βολανάκη.

Στη θέση του τοποθετήθηκε το τελευταίο έργο του Υδραίου ζωγράφου Παναγιώτη Τέτση «Υδρα Ι», ενώ ο πίνακας του Βολανάκη θα εκτεθεί στο κοινό, στην έκθεση του Ιδρύματος Θεοχαράκη «Κωνσταντίνος Βολανάκης: Ο πατέρας της ελληνικής θαλασσογραφίας», που θα περιλαμβάνει περισσότερα από εβδομήντα εμβληματικά έργα μεγάλων διαστάσεων από την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου, στις 8 το βράδυ έως τις 13 Μαΐου.

Το έργο προέρχεται από την Εθνική Πινακοθήκη στην οποία ο Παναγιώτης Τέτσης που πέθανε τον Μάρτιο του 2016 είχε κληροδοτήσει 210 έργα, ενώ - με επιστολή του - ζήτησε να διαθέσουν το 20% αυτών προκειμένου να αγοράσουν έργα τέχνης άλλων καλλιτεχνών που λείπουν από τις συλλογές της. Προς τιμήν του, στη νέα Εθνική Πινακοθήκη όταν ολοκληρωθεί, θα φιλοξενείται η μνημειακή «Λαϊκή αγορά» του, στην κεντρική αίθουσα που φέρει το όνομά του.

Παναγιώτης Τέτσης, ο υμνητής του ελληνικού φωτός

Με πλούσιο πνευματικό, καλλιτεχνικό και διδακτικό έργο, ο Παναγιώτης Τέτσης ύμνησε το ελληνικό φως και χρώμα. Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και το 1940 πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής ενώ την ίδια χρονιά μαθήτευσε κοντά στον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο - Γκίκα. Το 1943 σπούδασε στο προπαρασκευαστικό τμήμα της «Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών» στην Αθήνα, κοντά στους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο. Ακολουθεί εισαγωγή του στα εργαστήρια της Σχολής, κοντά στον Κ. Παρθένη, απ' όπου αποφοίτησε το 1949. Μέλος της ομάδας Αρμός Α και αργότερα της ομάδας Αρμός Β, το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου με Καθηγητή τον Χατζηκυριάκο - Γκίκα στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1953 έως το 1956, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού διδάσκεται την τέχνη της χαλκογραφίας.

Από το 1958 έως το 1976 δίδαξε στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (γνωστό αργότερα ως «Σχολή Βακαλό»), ενώ παράλληλα - έως το 1962 - δίδαξε ελεύθερο σχέδιο στη «Σχολή Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου». Το 1958 το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης τον εξέλεξε μεταξύ Ελλήνων υποψηφίων, για το διεθνές βραβείο του Μουσείου Γκουνγκενχάιμ, όπου και εκτίθεται το έργο του. Συμμετείχε στην Μπιενάλε του Σαο Πάολο (1957) και στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1959). Ακολούθησε (1962) το Βραβείο Κριτικών για το έργο «Το Ναυπηγείο», ενώ το 1970 ορίστηκε εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Μπιενάλε Βενετίας. Λόγω των ειδικών πολιτικών συνθηκών αρνείται τη συμμετοχή. Το 1976 εκλέχτηκε Καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Γ΄ Εργαστήριο Ζωγραφικής, όπου δίδαξε έως το 1991. Το 1989 η σύγκλητος τον εκλέγει πρύτανη του Ιδρύματος και το 1993 εκλέγεται Ακαδημαϊκός. Είχε παρουσιάσει έργα του σε 90 ατομικές και σε πάρα πολλές θεματικές - ομαδικές εκθέσεις.

Η τοποθέτηση του έργου στο Μέγαρο Μαξίμου

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr