Πιο εξωστρεφές από ποτέ, το Animasyros 9.0, φιλοξενείται φέτος όχι μόνο στην Ερμούπολη αλλά και στην επιβλητική έπαυλη Τσιροπινά της Ποσειδωνίας και στην Ιερά Μονή Πατέρων Καπουκίνων της Άνω Σύρου.
Με 233 ταινίες από 34 χώρες σε 4 διαγωνιστικά προγράμματα (Διεθνές, TV & Commissioned Films, Μεγάλου Μήκους - Βραβείο Κοινού, Φοιτητικό Διαγωνιστικό), 3 πανοράματα (Διεθνές, Φοιτητικό & Ελληνικό), ειδικές προβολές και αφιερώματα, αναδεικνύει το συναρπαστικό παρόν και, μέσα από τη λειτουργία της Αγοράς, το δυναμικό μέλλον της παγκόσμιας animation σκηνής.
Τρεις νέοι ΄Ελληνες δημιουργοί μιλούν στο The TOC για τη συμμετοχή τους στο μεγάλο πρωτοποριακό φεστιβάλ
Κλεοπάτρα Κοραή
Είναι μεγάλη μου η χαρά να συμμετέχω φέτος στο Animasyros με την ταινία Stretching the Boundaries. Η ταινία δημιουργήθηκε έπειτα από ειδική ανάθεση, σαν μέρος της τελετής έναρξης των 8ων Ασιατικών Αγώνων Παραολυμπιακων Αθληματων, που πραγματοποιήθηκαν στη Σιγκαπούρη το ∆εκέμβριο του 2015. To Stretching the Boundaries έχει επιλέχθει να παρουσιαστεί και να διαγωνιστεί στα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ animation, συμπεριλαμβανομενου του Annecy Festival στη Γαλλία, στο Ottawa International Animation Festival στον Καναδά, το Klik festival στο Αμστερνταμ, Mundi στη Βραζιλία, Bucheon International Animation Film Festival BIAF16 στην Κορέα, στο Ανιμασυρος στην Ελλλαδα.
Το Stretching the Boundaries ήταν αποτέλεσμα μιας συνεργασίας με εταιρία παραγωγής στη Αγγλία και τη Σιγκαπούρη, με ανθρώπους που δεν έχω βρεθεί ποτέ μαζί στο ίδιο δωμάτιο και λειτούργησε υπέροχα.
Το διαδίκτυο κάνει τον κόσμο μας πιο μικρό και τα κινούμενα σχέδια είναι μια διεθνής γλώσσα επικοινωνίας. Οι Έλληνες δημιουργοί έχουμε πια εξίσου τη δυνατότητα να διευρύνουμε τα σύνορα μας χωρίς απαραίτητα να σημαίνει πως πρέπει να μετοικίσουμε.
Ναι βεβαίως, λόγω της περιορισμένης εγχώριας παραγωγής δεν υπάρχουν μεγάλα στούντιο. Μικρές και ευέλικτες ομάδες όμως εξελίσσονται με μεγαλύτερη εξωστρέφεια τα τελευταία χρόνια.
Η συμμετοχή Ελλήνων δημιουργών σε φεστιβάλ καθώς και οι διάφορες διαδικτυακές πλατφόρμες ανοίγουν το δρόμο προς την παγκόσμια αγορά.
Μπάμπης Αλεξιάδης
Εργάζομαι μεταξύ Λονδίνου, Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Έχω αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση οπτικοακουστικού υλικού σε θεατρικές παραγωγές και έχω παρουσιάσει την δουλειά μου σε εικαστικές εγκαταστάσεις και σε φεστιβάλ κινούμενης εικόνας ανα τον κόσμο. Εκτός από την παραγωγή ταινιών animation έχω ασχοληθεί με την οργάνωση εργαστηρίων κινούμενης εικόνας με διάφορες κοινωνικές ομάδες. Η δουλειά μου εστιάζεται σε παραδοσιακές τεχνικές animation, όπως το hand drawn, το stop motion και το cut out, με τη χρήση σχεδίων, κολάζ και καθημερινών αντικειμένων. Διδάσκοντας και εμπλέκοντας τους συμμετέχοντες σε κάθε στάδιο της παραγωγής μιας ταινίας κινούμενης εικόνας, έχω ως σκοπό να ανάγω το animation σε μια προσβάσιμη για όλους μορφή τέχνης που θα αποτελεί μέσο έκφρασης και επικοινωνίας για τους συμμετέχοντες.
Ασχολήθηκα με την κινούμενη εικόνα γιατί μου έδωσε την απόλυτη ελευθερία και ταυτόχρονα τη δυνατότητα να αφηγηθώ δικές μου ιστορίες. Μέσα από τη δουλειά μου έχω καταφέρει να μοιράζομαι τις ιστορίες μου με το ευρύ κοινό ενώ είναι μεγάλη η ικανοποίηση μου όταν μέσα από εργαστήρια και διαλέξεις μπορώ να δώσω αυτή την δυνατότητα και σε άλλους ανθρώπους που δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το animation. Με το Animasyros και το Κέντρο Ζωής στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα συνεργάστηκα για την παραγωγή δυο εργαστηρίων, που είχαν ως αποτέλεσμα την δημιουργία 2 trailer με θέμα την υποστήριξη των ατόμων που ζουν με HIV/AIDS.
Αθηνά Κανελλοπούλου, Εικαστικός
Το Animasyros ήταν το πρώτο φεστιβάλ που συμμετείχα με animation μου και παράλληλα ο θεσμός που μου έδωσε φτερά και κουράγιο, σε μια εποχή δύσκολη, να συμμετάσχω σε open calls και διεθνή φεστιβάλ που αφορούν το animation μα και τα εικαστικά. Με την ιδιότητα της εικαστικού, έστειλα για πρώτη φορά πέρυσι (Animasyros 8.0) το animation μικρού μήκους "The Mask" (01'.30", σκίτσο 2d, frame to frame). Δράσεις, όπως το section Agora που πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε το 2015, οι ομιλίες και συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια του φεστιβάλ, λειτούργησαν σαν πλατφόρμες ανταλλαγής ιδεών και networking. Κάτι που είναι απαραίτητο για έναν δημιουργό στις μέρες μας.
Σίγουρα, ο βιοπορισμός μέσω της καλλιτεχνικής εργασίας με τα παρόντα κοινωνικο-οικονομικά δεδομένα δεν είναι κάτι το εύκολο, όμως η αλήθεια είναι πως δεν ήταν. Η κεντρομόλος δύναμη εδώ ονομάζεται δημιουργία. Η κρίση έχει δυσκολίες που οδηγούν στην ανάπτυξη ιδεών πραγματοποιήσιμων χωρίς υψηλό κόστος· μας κάνει παραγωγικούς και εφευρετικούς μέσα από guerilla παραγωγές.
Φέτος, γνωρίζοντας την ομάδα του Anima που με τόση θέρμη μας αγκάλιασε, είμαι πολύ χαρούμενη που θα συναντήσω παλιούς και νέους φίλους στη Σύρο, συμμετέχοντας ξανά σε αυτή την οικογένεια με το νέο video-animation μικρού μήκους “Time ColLapse” (04’.48”, stop motion). Θεματικά σχετίζεται με την αίσθηση που μου άφησε η εμπειρία του φεστιβάλ πέρυσι, καταφέρνοντας να γκρεμίσει τη χρονική απόσταση του event από το παρόν.