Ανοίγει στο κοινό το σπίτι-στούντιο της Λουίζ Μπουρζουά στη Νέα Υόρκη

Σε αντίθεση με το Παρίσι όπου τα σπίτια και τα στούντιο των καλλιτεχνών είναι ανοιχτά στο κοινό και αποτελούν μέρος της πολιτιστικής ξενάγησης στην πόλη, στη Νέα Υόρκη δε συμβαίνει το ίδιο. Οι καλλιτέχνες συνήθως νοίκιαζαν λοφτ που τα άφηναν στη συνέχεια για να τα πάρουν κάποιοι άλλοι στη θέση τους.

Όταν η Λουίζ Μπουρζουά πέθανε το 2010, πλήρης ημερών, στα 99 της χρόνια, το σπίτι της στο Τσέλσι έμεινε για πέντε χρόνια κλειστό. Ήταν ένα σπίτι - εργαστήριο, «άγριο», χωρίς τακτοποιημένα αντικείμενα, αφού δε την ενδιέφερε η διακόσμηση. Ήταν ένα εργαστήριο, το προσωπικό της εργοτάξιο.

Το σπίτι όπου έζησε στο 347 West 20th δρόμο, ένα στενό οίκημα του 19ου αιώνα από κόκκινο τούβλο, ανήκει στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό, το Ίδρυμα Ίστον, το οποίο ίδρυσε το 1980. Από το καλοκαίρι του 2016 θα είναι προσβάσιμο στο κοινό μέσω εκδρομών που θα διοργανώνονται από την ιστοσελίδα του ιδρύματος, theeastonfoundation.org. Λίγο πριν πεθάνει η Μπουρζουά αγόρασε το διπλανό σπίτι από το γείτονά της, τον ενδυματολόγο William Ivey Long, το οποίο λειτουργεί σήμερα σαν μια μικρή γκαλερί του έργου της.

Το σπίτι της, ακατοίκητο από το θάνατό της μέχρι σήμερα, μοιάζει ακόμα να κατοικείται από την ιδιοκτήτρια καθώς δεν έχει πειραχτεί τίποτα. Στις ντουλάπες κρέμονται τα ρούχα της, φορέματα και παλτό, περιοδικά και ημερολόγια έχουν γεμίσει τα ράφια βιβλία από το “Joy of Cooking,” μέχρι το “Nine Stories του Σάλιντζερ.

Υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ότι από στιγμή σε στιγμή η ιδιοκτήτρια θα προσπεράσει το κατώφλι αυτού που αποκαλούσε σπίτι. Μια παλιά κουζίνα και μια παλιά τηλεόραση δίπλα σε μια μικρή πτυσσόμενη μεταλλική καρέκλα, πολλά εργαλεία. Αυτό είναι το περιβάλλον. «Χρησιμοποιώ το σπίτι, δε με χρησιμοποιεί», έλεγε συχνά.

Το σπίτι αυτό έχει ατμόσφαιρα, λέει ο Jerry Gorovoy, βοηθός και φίλος της Μπουρζουά για περισσότερα από 30 χρόνια και σήμερα πρόεδρος του Ιδρύματος. Η διακόσμησή του είναι σύμφωνη με τον πραγματιστικό χαρακτήρα της Μπουρζουά. Έχει ψυχή και καρδιά. Το μόνο που την απασχολούσε ήταν να είναι γερό το πάτωμα για να μπορεί να κρατάει το γλυπτό της.

Η Μπουρζουά αγόρασε το αρχοντικό το 1962, για λιγότερο από 30.000 δολ. με τον σύζυγό της, ιστορικό τέχνης Robert Goldwater. Μετά τον θάνατό του το 1973, αναδιάρθρωσε το σπίτι, το έκανε έτσι ώστε να μη θυμίζει τίποτα από την προηγούμενη ζωή της. Ήταν ο τρόπος της να αντιμετωπίζει την απώλεια. Και σε μερικά χρόνια, όταν μεγάλωσε, περιορίστηκε στο ισόγειο. Όλο το σπίτι ήταν ένα στούντιο τέχνης.

Στον κήπο του αρχοντικού είχε εγκαταστήσει ένα ζευγάρι αραχνών. Η αράχνη ήταν το περίφημο γλυπτό της Μπουρζουά που αντίγραφά του κοσμούν πολλά μουσεία κι πόλεις του κόσμου. Το τιτλοφορούσε «Mother». Ένα από αυτά τα γλυπτά - αράχνη πουλήθηκε σε δημοπρασία στο Christie της Νέας Υόρκης τον Νοέμβριο για 28.200.000 δολ., τιμή ρεκόρ για μια γυναίκα καλλιτέχνη της μεταπολεμικής περιόδου.

Το 1980, απέκτησε ένα μεγάλο χώρο στούντιο, ένα πρώην εργοστάσιο bluejeans στο Μπρούκλιν. Εκεί άρχισε να εργάζεται σε μεγάλες εγκαταστάσεις, όπως είναι η σειρά "Κύτταρα", η οποία ξεκίνησε το 1991 και συνεχίστηκε για μεγάλο μέρος της παραγωγικής ζωής της.

Η Λουίζ Μπουρζουά περιγράφεται από όλους σαν μια γυναίκα «χωρίς μυστικά». Κράτησε τα πάντα, από άδεια μπουκάλια αρώματος Σαλιμάρ, μέχρι αποδείξεις του γκαζιού από το πρώτο της σπίτι στο Παρίσι. Η ζωή της ήταν ένα «ανοικτό σπίτι» και ήρθε η ώρα και το σπίτι της να είναι ανοικτό σε όλους.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr